miasto i gmina | |||||
Zespół zakładu wielkopiecowego – muzeum | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Data założenia |
w XV wieku (Wierzbnik) | ||||
Prawa miejskie |
1624 (Wierzbnik) | ||||
Prezydent | |||||
Powierzchnia |
31,82[1] km² | ||||
Populacja (30.06.2023) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
41 | ||||
Kod pocztowy |
27-200 | ||||
Tablice rejestracyjne |
TST | ||||
Położenie na mapie powiatu starachowickiego | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |||||
51°02′12″N 21°04′15″E/51,036667 21,070833 | |||||
TERC (TERYT) |
2611011 | ||||
SIMC |
0947930 | ||||
Urząd miejski ul. Radomska 4527-200 Starachowice | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Starachowice (w latach 1939–1949 Starachowice-Wierzbnik[3]) – miasto w województwie świętokrzyskim, siedziba powiatu starachowickiego.
Miasto położone jest na pograniczu Gór Świętokrzyskich i Przedgórza Iłżeckiego. Leży w dolinie rzeki Kamiennej i jest otoczone rozległymi lasami – pozostałością Puszczy Świętokrzyskiej.
Do 1954 roku znajdowała się tu siedziba wiejskiej gminy Styków. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kieleckiego. Według danych z 31 grudnia 2016 miasto miało 49 184 mieszkańców[4].
W mieście znajduje się siedziba utworzonej w 1997 roku Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Starachowice”, która na terenie miasta obejmuje obszar 168 ha i jest zagospodarowana w blisko 90%[5].
Starachowice leżą w historycznej ziemi sandomierskiej Małopolski, część miasta położona na północ od Kamiennej należy także do ziemi radomskiej[6].
W miejscu obecnych Starachowic istniała kuźnica, dzierżawiona w XVI wieku przez Starzechowskich, stąd prawdopodobnie nazwa miejscowości. Obok kuźni na terenie obecnego miasta istniało miasto Wierzbnik (dziś stanowiący najstarszą, zabytkową część Starachowic).
Do 1817 r. osada stanowiła własność zakonu cystersów z Wąchocka, którzy w 1789 r. zbudowali tu wielki piec. W 1815 r. hutę przejął rząd Królestwa Polskiego. W I połowie XIX w. Starachowice stały się największym ośrodkiem przemysłu metalowego Królestwa Polskiego, częścią tzw. Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego, wg planu Stanisława Staszica – rozbudowy przemysłu żelaznego wzdłuż rzeki Kamiennej z głównym ośrodkiem w Starachowicach (1817 r.) realizowanego pod kierunkiem Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. W 1899 roku uruchomiono wielki piec, osada stała się ważnym ośrodkiem wydobycia i hutnictwa żelaza.
W II RP Starachowice i Wierzbnik przynależały do woj. kieleckiego (powiat iłżecki)[7]. 31 października 1933 Starachowice w gminie Styków podzielono na część wiejską i część fabryczną. Starachowice (Wieś) utworzyły gromadę o nazwie Starachowice, składającą się ze wsi Starachowice oraz gruntów kolejowych, natomiast w nowo powstałej osadzie Starachowice Fabryczne (utworzonej z kolonii Majówka, Bugaj, Sztolnia, Przykościelna, Robotnicza, Urzędnicza i innych) utworzono gromadę o nazwie Starachowice Fabryczne[8]. Gromadę Starachowice Fabryczne połączono z miastem Wierzbnikiem 1 kwietnia 1939[9], nadając mu nazwę Starachowice-Wierzbnik[10]. Natomiast Starachowice-Wieś i pozostałe wsie gminy Styków zachowały dalej swoją odrębność jako gromada w gminie Styków.
W dwudziestoleciu międzywojennym Starachowice były ważnym ośrodkiem przemysłu zbrojeniowego, z racji swojego położenia w Centralnym Okręgu Przemysłowym, odbywała się tu produkcja licencjonowanych dział „Bofors”. Działały liczne kopalnie rud żelaza, huta (stąd herb miasta skrzyżowane narzędzia hutnicze i górnicze) do której gęstą siecią kolei wąskotorowej dowożono rudy z okolicznych kopalń.
Podczas II wojny światowej włączone do Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt radomski, powiat opatowski). Hitlerowcy do miasta włączyli gromady Starachowice-Wieś, Starachowice Górne, Krzyżowa Wola i Wanacja, które przemianowali na Starachowice[11].
Na pamiątkę bitwy o Starachowice stoczonej we wrześniu 1939 roku przy jednym z ważniejszych skrzyżowań stoi armata przeciwlotnicza upamiętniająca bohaterów miasta. W czasie II wojny światowej w Wierzbniku (zamieszkiwanym w dużej części przez Żydów) utworzono getto, po jego likwidacji w 1942 roku Żydów przewieziono do obozów w Auschwitz-Birkenau i Treblince. W czasie okupacji niemieckiej naziści przy kopalni rudy utworzyli obóz „na Majówce”, którego więźniowie byli wykorzystywani do niewolniczej pracy w hucie. Obóz działał do 1944 roku. Miasto zostało zajęte przez jednostki 3 Armii Gwardii I Frontu Ukraińskiego 17 stycznia 1945 r. Na cześć żołnierzy tych jednostek przy ul. Marszałkowskiej wzniesiono Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej ufundowany przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w 1945 roku[12].
Po wojnie powrócono do stanu sprzed wojny; gromady włączone przez hitlerowców do Starachowic odzyskały swoją samodzielność (w tym Starachowice-Wieś), a miasto powróciło do przedwojennej nazwy Starachowice-Wierzbnik[13]. Zmieniono ją z powrotem na Starachowice dopiero 3 września 1949[14]. 1 lipca 1952 z gminy Styków do Starachowic włączono gromady Starachowice-Wieś, Starachowice Górne, Krzyżowa Wola i Wanacja oraz 20 ha lasów państwowych, włączając je do miasta Starachowice w związku z nadaniem mu statusu powiatu miejskiego[15].
W 1948 roku w Starachowicach utworzono Fabrykę Samochodów Ciężarowych „Star” im. Feliksa Dzierżyńskiego. FSC „STAR” przez lata była głównym pracodawcą w mieście, zatrudniała ponad 20 tysięcy robotników. To dzięki niej Starachowice dynamicznie się rozwinęły i rozbudowały, powstały liczne osiedla mieszkaniowe o wysokim standardzie. Miasto było ważnym ośrodkiem motoryzacyjnym w PRL. Oprócz Fabryki Samochodów Ciężarowych, działały również inne zakłady, tj. jedyny w Polsce Zakład Topienia Bazaltu (prowadzi produkcję do dziś), Starachowickie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego (jeden z trzech największych w tym czasie zakładów tartacznych w Polsce), oraz do 1968 roku działał wielki piec. Jednak wraz z upadkiem centralnie zarządzanej gospodarki, upadła monokultura zatrudnienia. FSC „STAR” tak jak była przyczyną sukcesu gospodarczego Starachowic, tak stała się przyczyną problemów miasta. Załamanie eksportu na przełomie lat 80. i 90. XX wieku do krajów bloku wschodniego, spowodowało znaczne zwolnienia. Fabryka przyniosła miastu falę bezrobocia[potrzebny przypis], sama w latach 90. miała kilku właścicieli, zakład podzielono. Pod koniec lat 90. XX wieku właścicielem został koncern MAN, obecnie w fabryce MAN Bus produkowane są autobusy. Również w tym czasie w mieście utworzono Specjalną Strefę Ekonomiczną „SSE Starachowice”.
1 marca 1983 do Starachowic przyłączono Michałów (475,48 ha) i część Adamowa (537,76 ha) z gminy Brody, część gminy Mirzec (2,83 ha) obejmującą oddziały 125 i 126 leśnictwa Bugaj (Nadleśnictwo Starachowice) oraz z gminy Wąchock przysiółek Mieszała (39,36 ha) oraz lasy państwowe[16].
Starachowice są położone wśród borów i lasów zarządzanych i administrowanych przez Nadleśnictwo Starachowice i Nadleśnictwo Skarżysko-Kamienna. Od strony północnej są to tzw. Lasy Starachowickie, natomiast tereny od strony zachodnio-południowej są częścią Sieradowickiego Parku Krajobrazowego.
Pierwsze badania nad prostoskrzydłymi na terenie Wierzbnika rozpoczął w 1930 roku Władysław Szeliga – Mierzeyewski[18]. W ostatnim 30-leciu (lata 80., 90. XX wieku i lata 2000–2010) wielu pasjonatów przyrody badało m.in. na potrzeby atlasów i monografii faunistycznych – ptaki[19], motyle[20] i ważki[21].
Spośród roślin rosnących na omawianym terenie, na uwagę zasługują cztery prawnie chronione gatunki storczykowatych Orchidaceae sp., tj. listera jajowata Listera ovata, podkolan biały Platanthera bifolia, kruszczyk błotny Epipactis palustris oraz stoplamek (storczyk) szerokolistny (kukułka szerokolistna) Dactylorhiza majalis. Przez Starachowice (stary Wierzbnik) przepływa rzeka Młynówka, która porośnięta jest lasem łęgowym[22]. W miejscu tym stwierdzono stanowiska chronionych roślin, a mianowicie rośnie tu czosnek niedźwiedzi Allium ursinum oraz parzydło leśne Aruncus sylvestris.
Z ptaków stwierdzono tu bociana czarnego Ciconia nigra[23][24]. Stwierdzono też wiele gatunków bezkręgowców m.in. prostoskrzydłe (szarańczaki i pasikoniki), motyle, ważki i chrząszcze[25].
Spośród stwierdzonych tu wszystkich prawnie chronionych gatunków gadów i płazów należy wymienić: zaskrońca[b], żmiję zygzakowatą[b], jaszczurkę zwinkę, padalca[c], traszkę górską[d], gatunki żab zielonych, żabę trawną, ropuchę szarą.
Rozpoznane tu gatunki prostoskrzydłych to: łatczyn brodawnik Decticus verrucivorus, opaślik sosnowiec Barbitistes constrictus, Metrioptera brachyptera, pasikonik śpiewający Tettigonia cantans, skakun dwukropkowy Tetrix bipunctata, Tetrix subulata, złotawek nieparek Chrysochraon dispar, złotawek złotawiec Euthystira brachyptera, dołczan wysmukły Stenobothrus lineatus, dołczan deresz Stenobothrus stigmaticus, skoczek zmienny Omocestus rufipes, konik włóczęga Chorthippus vagans, konik ciemny Chorthippus pullus, napierśnik pospolity Stetophyma grossum, siwoszek błękitny Oedipoda caerulescens[18], pasikonik zielony Tettigonia viridissima, Chorthippus mollis[26], podłatczyn Roesela Metrioptera roeselli, podkrzewin szary Polidoptera grisoaptera, Omocestus haemorrhoidalis, skoczek zielony Omocestus viridulus, pałkowiak plamisty Myrmeleotettix maculatus, konik ciepluszek Chorthippus apricarius, konik pospolity Chorthippus biguttulus, konik brunatny Chorthippus brunneus, Chorthippus dorsatus, konik wszędobylski Chorthippus albomarginatus, konik Chorthippus montanus, konik wąsacz Chorthippus parallelus[18][26].
Do ciekawszych motyli należą: ogończyk akacjowiec Satyrium acaciae[c], ogończyk ostrokrzewiec Satyrium ilicis, szlaczkoń torfowiec Colias palaeno, paź królowej Papilio machaon, paź żeglarz Iphiclides podalirius, przeplatka aurinia Euphydryas aurinia, przeplatka diamina Melitaea diamina, mieniak tęczowiec Apatura iris, mieniak strużnik Apatura ilia, pokłonnik osinowiec Limenitis populi, pasyn lucylla neptis rivularis[22], dostojka eufrozyna Boloria euphrosyne, dostojka laodyce Argynnis laodice, dostojka adype Argynnis adippe, górówka meduza Erebia medusa, czerwończyk nieparek Lycaena dispar, czerwończyk płomieniec Lycaena hippothoe, modraszek bagniczek Plebeius optilete, modraszek aleksis Glaucopsyche alexis[24][20] i fruczak gołąbek Macroglossum stallatarum[25].
Wykazane ważki to: trzepla zielona[25], szklarnik leśny[d], żagnica zielona[d], żagnica ruda[d][c], żagnica wielka[c], gadziogłówka pospolita[c], łunica czerwona[c], łątka dzieweczka[c].
Według danych z roku 2008 Starachowice mają obszar 31,85 km², w tym:
Miasto stanowi 6,08% powierzchni powiatu.
Starachowice to jedno z trzech (po Kielcach i Ostrowcu Świętokrzyskim) największych miast województwa świętokrzyskiego, głównie ośrodek administracyjno-przemysłowy. Historyczny ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu ciężkiego i maszynowego, a także przemysłu drzewnego, metalurgicznego, ceramicznego i mięsnego.
Tradycje hutnicze były obecne w regionie od epoki żelaza. Bliskość złóż rud żelaza spowodowała powstanie w 1899 roku wielkiego pieca w osadzie Starachowice, który funkcjonował aż do 1968 roku. Wzdłuż doliny rzeki Kamiennej funkcjonowało kilka podobnych pieców – do obecnych czasów przetrwał tylko ten w Starachowicach, w którym mieści się Muzeum Przyrody i Techniki.
W okresie międzywojennym, w Starachowicach rozbudowano zakłady specjalizujące się w produkcji broni, głównym powodem była lokalizacja miasta – w Centralnym Okręgu Przemysłowym. W latach 1948–1991 w mieście funkcjonowała Fabryka Samochodów Ciężarowych „Star”, specjalizująca się w produkcji lekkich i średnich samochodów ciężarowych. To dzięki niej Starachowice z małej osady miejskiej stały się jednym z największych miast regionu, dając zatrudnienie większości pracujących. Fabryka w szczytowym okresie zatrudniała ponad 20 tysięcy pracowników. Lata 60. i 70. XX wieku przyniosły miastu dynamiczny rozwój i kilkukrotny przyrost liczby ludności, dzięki temu miasto było jednym z najszybciej rozwijających się w kraju. Niestety efektem oparcia całego rynku pracy na jednym zakładzie były późniejsze problemy ekonomiczne miasta.
Transformacja gospodarcza z początku lat 90. XX wieku przyniosła miastu wzrost bezrobocia, spowodowany zwolnieniami w Fabryce Samochodów Ciężarowych „STAR”. W 1999 roku głównym udziałowcem spółki STAR Trucks Sp. z o.o. został niemiecki koncern MAN AG. Obecnie w fabryce MAN Bus produkowane są kompletne autobusy miejskie MAN. Znaczną poprawę sytuacji ekonomicznej przyniosło również ulokowanie w mieście Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Starachowice”, która obejmuje w mieście obszar 168 ha. Na początku XXI w. w mieście było duże bezrobocie. W 2004 roku w powiecie starachowickim sięgnęło aż 27%, w 2007 roku spadło do 13,9%, a w 2010 roku wynosiło 17,3%.
Głównymi pracodawcami w mieście są między innymi: MAN Bus Sp. z o.o.,PKC Group, Cersanit, Cerrad, Gerda, Perfopol, Odlewnie Polskie S.A., Animex, Walstead CE, PERFECT Sp. z o.o. i wiele innych mniejszych przedsiębiorstw.
Starachowice leżą pomiędzy drogami krajowymi nr 7/E77 oraz 9/E371. Przez miasto równoleżnikowo przechodzi droga krajowa nr 42, do niej, południkowo dochodzą drogi wojewódzkie 744 (ul. Radomska) z północy oraz 756 z południa.
Sieć drogowa w mieście jest dobrze rozwinięta. Przełomowym momentem dla miasta było otwarcie w 2000 roku trasy północ-południe – Alei Kardynała Stefana Wyszyńskiego – przechodzącej w znacznej długości wiaduktem nad rzeką i doliną rzeki Kamiennej. Dzięki temu połączeniu znacznie skrócił się czas podróży między południem a północą miasta. Podobne połączenie planowane jest w zachodniej części miasta, co znacznie odciążyłoby bardzo uczęszczaną ul. Radomską i starą część miasta zwaną Starachowice Dolne.
W październiku 2018 roku doszło do połączenia Zakładu Energetyki Cieplnej i Miejskiego Zakładu Komunikacji. Powstał Zakład Energetyki Cieplnej Sp. z o.o. – Komunikacja Miejska w Starachowicach[27], który obsługuje transport miejski na 15 liniach całorocznych (w tym 3 pracownicze i jedna szkolna) i jednej sezonowej (R). Do 2017 r. przewoźnik obsługiwał też linie podmiejskie w kierunku Skarżyska-Kamiennej, Rudnika, Rudy, Wąchocka i Osin. Poza tym funkcjonują również przewozy prywatne obsługujące okoliczne miejscowości, jak i oferujące połączenia z większymi miastami Polski. Do 2015 r. funkcjonował tu też lokalny oddział PKS-u (PKS Starachowice), który obsługiwał linie zarówno lokalne, jak i międzymiastowe[28]. Od 1 kwietnia 2022 r. przejazdy komunikacją miejską dla mieszkańców miasta są bezpłatne[29].
Linia | Przebieg trasy | Linia okólna | Uwagi |
---|---|---|---|
0 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Majówka - Leśna - Kościelna - Armii Krajowej - Iłżecka - Rynek - Niska - Kolejowa - Piłsudskiego - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Część kursów jest skrócona do szpitala przy ulicy Batalionów Chłopskich, inne kursy z kolei na tę ulicę w ogóle nie wjeżdżają. Przeciwległa do linii 2 |
1 | Bema - Stalowa - 1 Maja - Radomska - Piłsudskiego - Kolejowa - Krótka (w drugą stronę: Niska) - Rynek - Iłżecka - Wyszyńskiego - Miodowa - św. Jana Pawła II - Moniuszki - Południowa | nie | Linia pracownicza ogólnodostępna |
2 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Piłsudskiego - Kolejowa - Krótka - Rynek - Iłżecka - Armii Krajowej - Kościelna - Leśna - Majówka - Oświatowa - Partyzantów - Konstytucji 3 Maja - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Część kursów jest skrócona do szpitala przy ulicy Batalionów Chłopskich, inne kursy z kolei na tę ulicę w ogóle nie wjeżdżają. Przeciwległa do linii 0 |
3 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Hutnicza - Radomska - Niepodległości - Miodowa - 6 Września - Moniuszki - św. Jana Pawła II - Miodowa - Wyszyńskiego - Armii Krajowej - Oświatowa - Partyzantów - Konstytucji 3 Maja - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Część kursów jest skrócona do szpitala przy ulicy Batalionów Chłopskich, inne kursy z kolei na tę ulicę w ogóle nie wjeżdżają.
Przeciwległa do linii 8 |
5 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Kaczyńskiej - Bankowa - Armii Krajowej - Targowa - Benedyktyńska - Ostrowiecka - Michałów - (granica gminy Starachowice) - Kuczów - Dziurów | nie | Jedyna linia opuszczająca granice Starachowic. W niedziele i święta wszystkie kursy są skrócone do pętli Michałów. Kilka kursów dziennie zawiera wjazd kieszeniowy na ulicę Składową, przy której znajdują się Urząd Skarbowy i zalew Piachy. |
7 | Bema - Stalowa - 1 Maja - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Majówka - Leśna - Kościelna - Armii Krajowej - Wyszyńskiego - Miodowa - św. Jana Pawła II - Moniuszki - Południowa | nie | Jeden z kursów porannych w kierunku Południowej zamiast ulicami Konstytucji 3 Maja i Partyzantów realizuje kurs przez ulicę Szkolną. |
8 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Armii Krajowej - Wyszyńskiego - Miodowa - św. Jana Pawła II - Moniuszki - 6 Września - Miodowa - Niepodległości - Radomska - Hutnicza - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Część kursów jest skrócona do szpitala przy ulicy Batalionów Chłopskich, inne kursy z kolei na tę ulicę w ogóle nie wjeżdżają.
Przeciwległa do linii 3 |
10 | Południowa - Moniuszki - św. Jana Pawła II - Miodowa - Wyszyńskiego - Iłżecka - Krańcowa (w drugą stronę: Długa) | nie | Linia pracownicza ogólnodostępna |
15 | Nowowiejska - Moniuszki - Południowa - Żytnia - Smugowa - Miodowa - Niepodległości - Benedyktyńska - Targowa - Armii Krajowej - Konstytucji 3 Maja - Radomska - Hutnicza - Radomska - Kielecka - Kielecka Grobla | nie | Część kursów jest skrócona do Dworca Zachodniego |
16 | Nowowiejska - Moniuszki - św. Jana Pawła II - Miodowa - Wyszyńskiego - Armii Krajowej - Kopalniana - Majówka - Oświatowa - Batalionów Chłopskich - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Majówka - Kopalniana - Armii Krajowej - Wyszyńskiego - Miodowa - św. Jana Pawła II - Moniuszki - Nowowiejska | tak | Ostatni kurs od ulicy Batalionów Chłopskich zjeżdża z trasy na ulicę Radomską w stronę zajezdni na Bugaju. |
19 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Armii Krajowej - Iłżecka - Krańcowa - Długa - Iłżecka - Armii Krajowej - Oświatowa - Partyzantów - Konstytucji 3 Maja - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | 1 listopada każdego roku zamiast ulicą Krańcową jeździ ulicą Polną |
20 | Bugaj - Radomska - 1 Maja - Stalowa - Bema | nie | Linia wyjazdowa z zajezdni |
21 | Bema - Stalowa - 1 Maja - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Majówka - Kopalniana - Armii Krajowej - Iłżecka - Zgodna - Boczna - Zgodna - Warszawka | nie | Część kursów jest skrócona do ulicy Bocznej. |
22 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Hutnicza - Radomska - Moniuszki - św. Jana Pawła II - Miodowa - Wyszyńskiego - Armii Krajowej - Oświatowa - Partyzantów - Konstytucji 3 Maja - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Wydzielona z linii 3 po oddaniu do użytku ulicy Moniuszki w nowym śladzie pomiędzy ulicami Nowowiejską i 6 Września a ulicami Kielecką i Niepodległości (DK42)
Przeciwległa do linii 23 |
23 | Bugaj - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Armii Krajowej - Wyszyńskiego - Miodowa - św. Jana Pawła II - Moniuszki - Radomska - Hutnicza - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | tak | Wydzielona z linii 8 po oddaniu do użytku ulicy Moniuszki w nowym śladzie pomiędzy ulicami Nowowiejską i 6 Września a ulicami Kielecką i Niepodległości (DK42)
Przeciwległa do linii 22 |
29 | Bema - Stalowa - 1 Maja - Radomska - Konstytucji 3 Maja - Partyzantów - Oświatowa - Majówka - Leśna - Kościelna - Armii Krajowej - Iłżecka - Krańcowa (w drugą stronę: Długa) | nie | Linia pracownicza ogólnodostępna |
S | Południowa - Moniuszki - św. Jana Pawła II - Miodowa - Wyszyńskiego - Armii Krajowej - Kopalniana - Majówka - Oświatowa - Szkolna - Radomska - Batalionów Chłopskich - Radomska - Bugaj | nie | Linia realizowana tylko w jednym kierunku, szkolna. Realizowane są 3 kursy, z których każdy jest uruchamiany pomiędzy godzinami 7:00 a 8:00 i zapewnia dojazd do większości funkcjonujących szkół w mieście. |
Przez miasto przebiega również linia kolejowa nr 25, wzdłuż której przebiegu funkcjonują przystanki Starachowice, Starachowice Wschodnie oraz Starachowice Michałów. Obecnie (stan na czerwiec 2020) funkcjonują tu całoroczne połączenia regionalne z Ostrowca Św. do Kielc i Krakowa oraz dalekobieżne (jako TLK) z Przemyśla do Warszawy i Bydgoszczy. W weekendy sezonu letniego funkcjonuje tu też przyspieszony pociąg regionalny z Kielc do Sandomierza.
W przeszłości w Starachowicach funkcjonowała sieć kolei wąskotorowych wykorzystywanych głównie w celach przemysłowych. Większość linii rozebrano, do lat 90. XX wieku funkcjonowała także pasażerska linia na trasie Starachowice Wschodnie Wąskotorowe – Iłża. W 2004 roku kolejkę reaktywowano na odcinku Starachowice Wschodnie Wąskotorowe – Lipie. Kolejka obecnie funkcjonuje w niedziele sezonu wiosenno-letniego. W planach jest odbudowa rozkradzionego odcinka Lipie – Marcule w celu połączenia trasy z działającym odcinkiem Marcule – Iłża[30].
W 2009 otworzono sanitarne lądowisko – heliport przy ul. Radomskiej 70.
Starachowice są punktem początkowym:
Przez Starachowice przechodzi:
Na terenie miasta znajdują się trzy zbiorniki wodne:
Dzisiejszy krajobraz założenia staszicowskiego „ciągłych fabryk żelaza na rzece Kamiennej” tworzą pozostałości klasycystycznych budowli: hala lejnicza aranżowana na cele wystawiennicze, maszynownia z warsztatami artystycznymi oraz tarasowe założenie hutnicze i obiekty układu hydrotechnicznego z podziemnym sklepionym kanałem wodnym o długości 240 m.
Wielki piec z XIX w. – najstarsze budynki z ok. 1840 r., większość obiektów technicznych z okresu gruntownej przebudowy, ukończonej w 1899. W ruinie znajduje się jeden z najstarszych budynków dawnej dyrekcji huty; całość zakładu metalurgicznego i towarzyszące mu urządzenia techniczne: wieża wyciągowa, nagrzewnice powietrza, odpylniki gazu wielkopiecowego, kotłownia oraz zasługująca na szczególną uwagę maszyna parowa – eksponat Powszechnej Wystawy Światowej w Paryżu 1889 r., tworzą jedyny zachowany w Europie kompletny hutniczy ciąg technologiczny.
Zespół zakładu wielkopiecowego został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.823/1-17 z 12.02.1966 i z 29.06.2011)[31].
Starachowice dzielą się na 18 osiedli[32][33]:
Północna część miasta
|
Południowa część miasta
|
Na terenie Starachowic działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
Najstarszym starachowickim klubem jest wielosekcyjny klub Star Starachowice. Drużyna piłkarska przez 13. sezonów występowała w II lidze[51], natomiast z sekcji podnoszenia ciężarów wywodził się m.in. Arkadiusz Lipa – brązowy medalista mistrzostw świata w Hawanie (1973)[52]. W 2005 roku zespół piłkarski został wycofany z rozgrywek, lecz przed sezonem 2007/2008 został reaktywowany i występuje obecnie w klasie A.
We wrześniu 1996 roku powstała sekcja piłki nożnej w KKS Juventa-Marbo, która początkowo zajmowała się jedynie szkoleniem młodzieży[53]. W 2005 roku doszło do połączenia Staru Starachowice i Juventy, co zaowocowało powstaniem seniorskiego klubu Juventa-Star Starachowice. W sezonie 2005/2006 wystąpił on w klasie A, a w kolejnych rozgrywkach w klasie okręgowej[54]. W 2007 roku doszło do oddzielenia się klubów i Juventa wystartowała w klasie okręgowej. W sezonie 2008/2009 wywalczyła awans do III ligi małopolsko-świętokrzyskiej, w której występuje obecnie[55].
W Starachowicach istnieje także Klub Rugby Feniks Starachowice, założony w sierpniu 2009 roku[56].
Miasta i gminy partnerskie w Europie[57]:
Miasta i gminy partnerskie w Polsce[58]:
Wymiana młodzieży w ramach współpracy placówek oświatowych[59].
Honorowe obywatelstwo Starachowic nadano[60]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.