Rosmalen Open
ilustracja
Miejsce

 Holandia
’s-Hertogenbosch

Obiekt

Autotron Rosmalen

Nawierzchnia

Trawiasta

Pierwsza edycja

1990

ATP Tour
Kategoria

ATP Tour 250

Pula nagród

725 540 €

Drabinka

28S/16Q/16D

Dyrektor

Marcel Hunze

WTA Tour
Kategoria

WTA 250

Pula nagród

203 024 €

Drabinka

32S/24Q/16D

Dyrektor

Marcel Hunze

Aktualni mistrzowie
Gra pojedyncza mężczyzn
Holandia Tim van Rijthoven
Gra podwójna mężczyzn
Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Neal Skupski
Gra pojedyncza kobiet
Jekatierina Aleksandrowa
Gra podwójna kobiet
Australia Ellen Perez
Słowenia Tamara Zidanšek
Strona internetowa

Rosmalen Open – kobiecy oraz męski turniej tenisowy wchodzący w skład rozgrywek WTA Tour o kategorii WTA 250 oraz ATP Tour o kategorii ATP Tour 250, rozgrywany w holenderskim Rosmalen niedaleko ’s-Hertogenbosch[1].

Turniej męski zainaugurowany został w 1990 roku, natomiast turniej kobiecy w 1996 roku.

W latach 1990–2009 turniej nosił nazwę Ordina Open. W latach 2010–2012 zawody były rozgrywane pod nazwą UNICEF Open, a pomiędzy 2013–2015 nazwa rozgrywek brzmiała Topshelf Open. Edycje 2016–2017 nazywano Ricoh Open, a od 2018 Libéma Open[1].

Mecze finałowe

Gra pojedyncza mężczyzn

Rok Zwycięzca Finalista Wynik
2022 Holandia Tim van Rijthoven Daniił Miedwiediew 6:4, 6:1
2020–
2021
Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19
2019 Francja Adrian Mannarino Australia Jordan Thompson 7:6(7), 6:3
2018 Francja Richard Gasquet Francja Jérémy Chardy 6:3, 7:6(5)
2017 Luksemburg Gilles Müller Chorwacja Ivo Karlović 7:6(5), 7:6(4)
2016 Francja Nicolas Mahut Luksemburg Gilles Müller 6:4, 6:4
2015 Francja Nicolas Mahut Belgia David Goffin 7:6(1), 6:1
2014 Hiszpania Roberto Bautista-Agut Niemcy Benjamin Becker 2:6, 7:6(2), 6:4
2013 Francja Nicolas Mahut Szwajcaria Stan Wawrinka 6:3, 6:4
2012 Hiszpania David Ferrer Niemcy Philipp Petzschner 6:3, 6:4
2011 Rosja Dmitrij Tursunow Chorwacja Ivan Dodig 6:3, 6:2
2010 Ukraina Serhij Stachowski Serbia Janko Tipsarević 6:3, 6:0
2009 Niemcy Benjamin Becker Holandia Raemon Sluiter 7:5, 6:3
2008 Hiszpania David Ferrer Francja Marc Gicquel 6:4, 6:2
2007 Chorwacja Ivan Ljubičić Holandia Peter Wessels 7:6(5), 4:6, 7:6(4)
2006 Chorwacja Mario Ančić Czechy Jan Hernych 6:0, 5:7, 7:5
2005 Chorwacja Mario Ančić Francja Michaël Llodra 7:5, 6:4
2004 Francja Michaël Llodra Argentyna Guillermo Coria 6:3, 6:4
2003 Holandia Sjeng Schalken Francja Arnaud Clément 6:3, 6:4
2002 Holandia Sjeng Schalken Francja Arnaud Clément 3:6, 6:3, 6:2
2001 Australia Lleyton Hewitt Argentyna Guillermo Cañas 6:3, 6:4
2000 Australia Patrick Rafter Francja Nicolas Escudé 6:1, 6:3
1999 Australia Patrick Rafter Rumunia Andrei Pavel 3:6, 7:6(7), 6:4
1998 Australia Patrick Rafter Czechy Martin Damm 7:6(2), 6:2
1997 Holandia Richard Krajicek Francja Guillaume Raoux 6:4, 7:6(7)
1996 Stany Zjednoczone Richey Reneberg Francja Stéphane Simian 6:4, 6:0
1995 Słowacja Karol Kučera Szwecja Anders Järryd 7:6(7), 7:6(4)
1994 Holandia Richard Krajicek Niemcy Karsten Braasch 6:3, 6:4
1993 Francja Arnaud Boetsch Australia Wally Masur 3:6, 6:3, 6:3
1992 Niemcy Michael Stich Stany Zjednoczone Jonathan Stark 6:4, 7:5
1991 Niemcy Christian Saceanu Holandia Michiel Schapers 6:1, 3:6, 7:5
1990 Izrael Amos Mansdorf Aleksandr Wołkow 6:3, 7:6

Gra pojedyncza kobiet

Rok Zwyciężczyni Finalistka Wynik
2022 Jekatierina Aleksandrowa Aryna Sabalenka 7:5, 6:0
2020–
2021
Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19
2019 Stany Zjednoczone Alison Riske Holandia Kiki Bertens 0:6, 7:6(3), 7:5
2018 Serbia Aleksandra Krunić Belgia Kirsten Flipkens 6:7(0), 7:5, 6:1
2017 Estonia Anett Kontaveit Rosja Natalja Wichlancewa 6:2, 6:3
2016 Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe Francja Kristina Mladenovic 7:5, 7:5
2015 Włochy Camila Giorgi Szwajcaria Belinda Bencic 7:5, 6:3
2014 Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe Zheng Jie 6:2, 6:4
2013 Rumunia Simona Halep Belgia Kirsten Flipkens 6:4, 6:2
2012 Rosja Nadieżda Pietrowa Polska Urszula Radwańska 6:4, 6:3
2011 Włochy Roberta Vinci Australia Jelena Dokić 6:7(7), 6:3, 7:5
2010 Belgia Justine Henin Niemcy Andrea Petković 3:6, 6:3, 6:4
2009 Tajlandia Tamarine Tanasugarn Belgia Yanina Wickmayer 6:3, 7:5
2008 Tajlandia Tamarine Tanasugarn Rosja Dinara Safina 7:5, 6:2
2007 Rosja Anna Czakwetadze Serbia Jelena Janković 7:6(2), 3:6, 6:3
2006 Holandia Michaëlla Krajicek Rosja Dinara Safina 6:3, 6:4
2005 Czechy Klára Koukalová Czechy Lucie Šafářová 3:6, 6:2, 6:2
2004 Francja Mary Pierce Czechy Klára Koukalová 7:6(6), 6:2
2003 Belgia Kim Clijsters Belgia Justine Henin-Hardenne 6:7(4), 3:0 krecz
2002 Grecja Eleni Daniilidu Rosja Jelena Diemientjewa 3:6, 6:2, 6:3
2001 Belgia Justine Henin Belgia Kim Clijsters 6:4, 3:6, 6:3
2000 Szwajcaria Martina Hingis Rumunia Ruxandra Dragomir 6:2, 3:0 krecz
1999 Portoryko Kristina Brandi Chorwacja Silvija Talaja 6:0, 3:6, 6:1
1998 Francja Julie Halard-Decugis Holandia Miriam Oremans 6:2, 6:4
1997 Rumunia Ruxandra Dragomir Holandia Miriam Oremans 5:7, 6:2, 6:4
1996 Niemcy Anke Huber Czechy Helena Suková 6:4, 7:6

Gra podwójna mężczyzn

Rok Zwycięzcy Finaliści Wynik
2022 Holandia Wesley Koolhof
Wielka Brytania Neal Skupski
Australia Matthew Ebden
Australia Max Purcell
4:6, 7:5, 10–6
2020–
2021
Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19
2019 Wielka Brytania Dominic Inglot
Stany Zjednoczone Austin Krajicek
Nowa Zelandia Marcus Daniell
Holandia Wesley Koolhof
6:4, 4:6, 10–6
2018 Wielka Brytania Dominic Inglot
Chorwacja Franko Škugor
Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
7:6(3), 7:5
2017 Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
Południowa Afryka Raven Klaasen
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
6:3, 6:4
2016 Chorwacja Mate Pavić
Nowa Zelandia Michael Venus
Wielka Brytania Dominic Inglot
Południowa Afryka Raven Klaasen
3:6, 6:3, 11–9
2015 Chorwacja Ivo Karlović
Polska Łukasz Kubot
Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:2, 7:6(9)
2014 Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
Meksyk Santiago González
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
6:3, 7:6(3)
2013 Białoruś Maks Mirny
Rumunia Horia Tecău
Niemcy Andre Begemann
Niemcy Martin Emmrich
6:3, 7:6(4)
2012 Szwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Rosja Dmitrij Tursunow
6:3, 7:6(1)
2011 Włochy Daniele Bracciali
Czechy František Čermák
Szwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
6:3, 2:6, 10–8
2010 Szwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
Czechy Lukáš Dlouhý
Indie Leander Paes
1:6, 7:5, 10–7
2009 Południowa Afryka Wesley Moodie
Belgia Dick Norman
Szwecja Johan Brunström
Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer
7:6(3), 6:7(8), 10–5
2008 Chorwacja Mario Ančić
Austria Jürgen Melzer
Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
7:6(5), 6:3
2007 Południowa Afryka Jeff Coetzee
Holandia Rogier Wassen
Czechy Martin Damm
Indie Leander Paes
3:6, 7:6(5), 12–10
2006 Czechy Martin Damm
Indie Leander Paes
Francja Arnaud Clément
Południowa Afryka Chris Haggard
6:1, 7:6(3)
2005 Czechy Cyril Suk
Czechy Pavel Vízner
Czechy Tomáš Cibulec
Czechy Leoš Friedl
6:3, 6:4
2004 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Niemcy Lars Burgsmüller
Czechy Jan Vacek
6:3, 6:7(7), 6:3
2003 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Stany Zjednoczone Donald Johnson
Indie Leander Paes
7:5, 7:6(4)
2002 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Holandia Paul Haarhuis
Stany Zjednoczone Brian MacPhie
7:6(6), 6:7(6), 6:4
2001 Holandia Paul Haarhuis
Holandia Sjeng Schalken
Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
6:4, 6:4
2000 Czechy Martin Damm
Czechy Cyril Suk
Holandia Paul Haarhuis
Australia Sandon Stolle
6:4, 6:7(5), 7:6(5)
1999 Indie Leander Paes
Holandia Jan Siemerink
Południowa Afryka Ellis Ferreira
Czechy David Rikl
Nie rozegrano
1998 Francja Guillaume Raoux
Holandia Jan Siemerink
Australia Joshua Eagle
Australia Andrew Florent
7:6(5), 6:2
1997 Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
Stany Zjednoczone Trevor Kronemann
Australia David Macpherson
6:4, 7:5
1996 Australia Paul Kilderry
Czechy Pavel Vízner
Szwecja Anders Järryd
Kanada Daniel Nestor
7:5, 6:3
1995 Holandia Richard Krajicek
Holandia Jan Siemerink
Holandia Hendrik Jan Davids
Rosja Andriej Olchowski
7:5, 6:3
1994 Holandia Stephen Noteboom
Holandia Fernon Wibier
Włochy Diego Nargiso
Szwecja Peter Nyborg
6:3, 1:6, 7:6
1993 Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jonathan Stark
Południowa Afryka David Adams
Rosja Andriej Olchowski
7:6, 1:6, 6:4
1992 Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
Stany Zjednoczone John McEnroe
Niemcy Michael Stich
6:4, 6:7, 6:4
1991 Holandia Hendrik Jan Davids
Holandia Paul Haarhuis
Holandia Richard Krajicek
Holandia Jan Siemerink
6:3, 7:6
1990 Szwajcaria Jakob Hlasek
Niemcy Michael Stich
Stany Zjednoczone Jim Grabb
Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
7:6, 6:3

Gra podwójna kobiet

Rok Zwyciężczynie Finalistki Wynik
2022 Australia Ellen Perez
Słowenia Tamara Zidanšek
Wieronika Kudiermietowa
Belgia Elise Mertens
6:3, 5:7, 12–10
2020–
2021
Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19
2019 Japonia Shūko Aoyama
Serbia Aleksandra Krunić
Holandia Lesley Kerkhove
Holandia Bibiane Schoofs
7:5, 6:3
2018 Belgia Elise Mertens
Holandia Demi Schuurs
Holandia Kiki Bertens
Belgia Kirsten Flipkens
3:3 krecz
2017 Słowacja Dominika Cibulková
Belgia Kirsten Flipkens
Holandia Kiki Bertens
Holandia Demi Schuurs
4:6, 6:4, 10–6
2016 Gruzja Oksana Kalasznikowa
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
Szwajcaria Xenia Knoll
Serbia Aleksandra Krunić
6:1, 6:1
2015 Stany Zjednoczone Asia Muhammad
Niemcy Laura Siegemund
Serbia Jelena Janković
Rosja Anastasija Pawluczenkowa
6:3, 7:5
2014 Nowa Zelandia Marina Erakovic
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
Holandia Michaëlla Krajicek
Francja Kristina Mladenovic
0:6, 7:6(5), 10–8
2013 Rumunia Irina-Camelia Begu
Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Słowacja Dominika Cibulková
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
4:6, 7:6(3), 11–9
2012 Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
Rosja Marija Kirilenko
Rosja Nadieżda Pietrowa
6:4, 3:6, 11–9
2011 Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
Czechy Klára Zakopalová
Słowacja Dominika Cibulková
Włochy Flavia Pennetta
1:6, 6:4, 10–7
2010 Rosja Ałła Kudriawcewa
Australia Anastasija Rodionowa
Stany Zjednoczone Vania King
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
3:6, 6:3, 10–6
2009 Włochy Marina Erakovic
Włochy Flavia Pennetta
Holandia Michaëlla Krajicek
Belgia Yanina Wickmayer
6:4, 5:7, 13–11
2008 Nowa Zelandia Marina Erakovic
Holandia Michaëlla Krajicek
Łotwa Līga Dekmeijere
Niemcy Angelique Kerber
6:3, 6:2
2007 Chan Yung-jan
Chuang Chia-jung
Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Virginia Ruano Pascual
7:5, 6:2
2006 Yan Zi
Zheng Jie
Rosja Marija Kirilenko
Serbia Ana Ivanović
3:6, 6:2, 6:2
2005 Rosja Dinara Safina
Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Czechy Iveta Benešová
Hiszpania Nuria Llagostera Vives
6:4, 2:6, 7:6(11)
2004 Wenezuela Milagros Sequera
Australia Lisa McShea
Luksemburg Claudine Schaul
Chorwacja Jelena Kostanić
7:6(3), 6:3
2003 Rosja Jelena Diemientjewa
Rosja Lina Krasnorucka
Francja Mary Pierce
Rosja Nadieżda Pietrowa
2:6, 6:3, 6:4
2002 Niemcy Martina Müller
Australia Catherine Barclay-Reitz
Niemcy Bianka Lamade
Bułgaria Magdalena Maleewa
6:4, 7:5
2001 Rumunia Ruxandra Dragomir
Rosja Nadieżda Pietrowa
Belgia Kim Clijsters
Holandia Miriam Oremans
7:6(5), 6:7(5), 6:4
2000 Australia Nicole Pratt
Stany Zjednoczone Erika de Lone
Australia Catherine Barclay-Reitz
Słowacja Karina Habšudová
7:6(4), 4:3 krecz
1999 Włochy Rita Grande
Włochy Silvia Farina Elia
Zimbabwe Cara Black
Holandia Kristie Boogert
7:5, 7:6(2)
1998 Holandia Miriam Oremans
Belgia Sabine Appelmans
Czechy Eva Melicharová
Rumunia Cătălina Cristea
6:7(4), 7:6(6), 7:6(5)
1997 Czechy Helena Vildová
Czechy Eva Melicharová
Argentyna Florencia Labat
Słowacja Karina Habšudová
6:3, 7:6(6)
1996 Holandia Brenda Schultz
Łotwa Łarysa Sawczenko-Neiland
Holandia Kristie Boogert
Czechy Helena Suková
6:4, 7:6(7)

Przypisy

  1. a b History – Libéma Open, „Libéma Open” [dostęp 2018-06-02] (ang.).

Bibliografia

  • Oficjalna strona turnieju. libema-open.nl. [dostęp 2022-06-12]. (niderl. • ang.).
  • Profil turnieju na stronie ATP. atptour.com. [dostęp 2022-06-12]. (ang. • hiszp.).
  • Profil turnieju na stronie WTA. wtatennis.com. [dostęp 2022-06-12]. (ang. • hiszp.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się