.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1991 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2010 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Jean Roch Herbert |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
36 (11 lutego 2019) |
| Australian Open |
3R (2016, 2019) |
| Roland Garros |
3R (2018) |
| Wimbledon |
3R (2016) |
| US Open |
2R (2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
23 |
| Najwyżej w rankingu |
2 (11 lipca 2016) |
| Australian Open |
W (2019) |
| Roland Garros |
W (2018, 2021) |
| Wimbledon |
W (2016) |
| US Open |
W (2015) |
| Strona internetowa | |
Pierre-Hugues Herbert (ur. 18 marca 1991 w Schiltigheim) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open 2018 i 2021, a także Australian Open 2019 w grze podwójnej mężczyzn, zdobywca Pucharu Davisa 2017, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Wychowany w tenisowej rodzinie, od 1997 roku trenowany m.in. przez ojca – Jeana Rocha, natomiast jego matka – Marie Laure jest instruktorką tenisa ziemnego.
Jako zawodowy tenisista Herbert zaczął występować od 2010 roku.
W grze pojedynczej jest finalistą czterech turniejów rangi ATP Tour: w Winston-Salem (2015), Shenzhen (2018), Montpellier (2019) i Marsylii (2021).
W grze podwójnej Francuz jest mistrzem US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open w latach 2018 i 2021 oraz Australian Open 2019, grając wspólnie z Nicolasem Mahutem. Herbert doszedł także z Mahutem do finału Australian Open 2015. Łącznie w deblu triumfował w dwudziestu trzech turniejach ATP Tour z trzydziestu trzech rozegranych finałów.
W 2016 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając z rywalizacji deblowej i gry mieszanej w 1. rundach.
W lipcu 2016 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w rywalizacji o Puchar Davisa. W listopadzie 2017 przyczynił się do pierwszego od 2001 roku triumfu Francji w turnieju, wygrywając w finale przeciwko Belgii mecz gry podwójnej wspólnie z Richardem Gasquetem z parą Ruben Bemelmans–Joris De Loore[1]. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Francji.
Najwyższe – 36. miejsce w rankingu singlowym osiągnął 11 lutego 2019 roku. Najwyższą lokatę w deblu (2. pozycja) osiągnął 11 lipca 2016.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda |  Kevin Anderson
|
4:6, 5:7 |
| Finalista | 2. | 30 września 2018 | Shenzhen | Twarda |  Yoshihito Nishioka
|
5:7, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 3. | 10 lutego 2019 | Montpellier | Twarda (hala) |  Jo-Wilfried Tsonga
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 14 marca 2021 | Marsylia | Twarda (hala) |  Daniił Miedwiediew
|
4:6, 7:6(4), 4:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda |  Michał Przysiężny
|
 Ivan Dodig Marcelo Melo
|
6:3, 6:7(3), 10–5 |
| Finalista | 1. | 31 stycznia 2015 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut
|
 Simone Bolelli Fabio Fognini
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 13 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
Ivo Karlović Łukasz Kubot
|
2:6, 6:7(9) |
| Zwycięzca | 2. | 21 czerwca 2015 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
Marcin Matkowski Nenad Zimonjić
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 12 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nicolas Mahut
|
 Jamie Murray John Peers
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 3. | 27 września 2015 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Łukasz Kubot Édouard Roger-Vasselin
|
6:2, 3:6, 7–10 |
| Zwycięzca | 4. | 19 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Nicolas Mahut
|
 Vasek Pospisil Jack Sock
|
6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 2 kwietnia 2016 | Miami | Twarda | Nicolas Mahut
|
Raven Klaasen Rajeev Ram
|
5:7, 6:1, 10–7 |
| Zwycięzca | 6. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Nicolas Mahut
|
Jamie Murray Bruno Soares
|
4:6, 6:0, 10–6 |
| Zwycięzca | 7. | 19 czerwca 2016 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
Chris Guccione André Sá
|
6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 8. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin
|
6:4, 7:6(1), 6:3 |
| Finalista | 4. | 23 października 2016 | Antwerpia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Daniel Nestor Édouard Roger-Vasselin
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 6 listopada 2016 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
 Henri Kontinen John Peers
|
4:6, 6:3, 6–10 |
| Zwycięzca | 9. | 21 maja 2017 | Rzym | Ceglana | Nicolas Mahut
|
Ivan Dodig Marcel Granollers
|
4:6, 6:4, 10–3 |
| Zwycięzca | 10. | 13 sierpnia 2017 | Montreal | Twarda | Nicolas Mahut
|
 Rohan Bopanna Ivan Dodig
|
6:4, 3:6, 10–6 |
| Zwycięzca | 11. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Nicolas Mahut
|
Jamie Murray Bruno Soares
|
7:6(6), 6:4 |
| Finalista | 6. | 6 stycznia 2018 | Pune | Twarda | Gilles Simon
|
 Robin Haase Matwé Middelkoop
|
6:7(5), 6:7(5) |
| Zwycięzca | 12. | 18 lutego 2018 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
 Oliver Marach Mate Pavić
|
2:6, 6:2, 10–7 |
| Zwycięzca | 13. | 9 czerwca 2018 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut
|
Oliver Marach Mate Pavić
|
6:2, 7:6(4) |
| Finalista | 7. | 18 listopada 2018 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Mike Bryan Jack Sock
|
7:5, 1:6, 11–13 |
| Zwycięzca | 14. | 5 stycznia 2019 | Doha | Twarda |  David Goffin
|
Robin Haase Matwé Middelkoop
|
5:7, 6:4, 10–4 |
| Zwycięzca | 15. | 27 stycznia 2019 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut
|
Henri Kontinen John Peers
|
6:4, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 16. | 3 listopada 2019 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Karen Chaczanow Andriej Rublow
|
6:4, 6:1 |
| Zwycięzca | 17. | 17 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Raven Klaasen Michael Venus
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 18. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Henri Kontinen Jan-Lennard Struff
|
7:6(5), 4:6, 10–7 |
| Zwycięzca | 19. | 18 października 2020 | Kolonia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Łukasz Kubot Marcelo Melo
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 8. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana | Nicolas Mahut
|
 Hugo Nys Tim Pütz
|
4:6, 7:5, 8–10 |
| Zwycięzca | 20. | 12 czerwca 2021 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut
|
 Aleksandr Bublik Andriej Gołubiew
|
4:6, 7:6(1), 6:4 |
| Zwycięzca | 21. | 20 czerwca 2021 | Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
Reilly Opelka John Peers
|
6:4, 7:5 |
| Finalista | 9. | 7 listopada 2021 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Tim Pütz Michael Venus
|
3:6, 7:6(4), 9–11 |
| Zwycięzca | 22. | 21 listopada 2021 | Turyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:4, 7:6(0) |
| Zwycięzca | 23. | 6 lutego 2022 | Montpellier | Twarda (hala) | Nicolas Mahut
|
Lloyd Glasspool Harri Heliövaara
|
4:6, 7:6(3), 12–10 |
W 2009 roku zwyciężył w juniorskim deblowym turnieju wielkoszlemowym – na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Kevinem Krawietzem. W finale pokonali Juliena Obry’ego i Adriena Pugeta 6:7(3), 6:2, 12–10. W 2009 roku osiągnął półfinał gry pojedynczej w juniorskim US Open, przegrywając z Bernardem Tomiciem 1:6, 6:7(5).
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 lipca 2009 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kevin Krawietz
|
Julien Obry Adrien Puget
|
6:7(3), 6:2, 12–10 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
