| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1984 | |||||||||
| Wzrost |
196 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2001 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
luty 2011 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
3 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
7 (10 lipca 2006) | |||||||||
| Australian Open |
4R (2003, 2007) | |||||||||
| Roland Garros |
QF (2006) | |||||||||
| Wimbledon |
SF (2004) | |||||||||
| US Open |
2R (2005) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
5 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
47 (14 czerwca 2004) | |||||||||
| Australian Open |
2R (2004) | |||||||||
| Roland Garros |
3R (2004) | |||||||||
| Wimbledon |
1R (2003) | |||||||||
| US Open |
QF (2003) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Mario Ančić (ur. 30 marca 1984 w Splicie) – chorwacki tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Aten (2004) w grze podwójnej.
Występując jeszcze w gronie juniorów Ančić osiągnął dwa wielkoszlemowe finały, podczas Australian Open 2000 i Wimbledonu 2000. Finały przegrywał odpowiednio z Andym Roddickiem i Nicolasem Mahutem. Na początku stycznia 2001 roku Chorwat sklasyfikowany był jako lider rankingu juniorów.
Grając już jako zawodowiec, pierwszy finał z cyklu ATP World Tour rozegrał latem 2003 roku w konkurencji debla, na twardych kortach w Indianapolis. Wspólnie z Andym Ramem wygrali finałowy mecz z Amerykanami Diego Ayalą i Robbym Gineprim.
W lutym 2004 roku Ančić doszedł do pierwszego w karierze singlowego finału, we włoskim Mediolanie, jednak finałowy pojedynek zakończył się porażką Chorwata z Antonym Dupuisem. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu awansował do półfinału, po zwycięstwie m.in. nad Timem Henmanem[1]. W spotkaniu o finał zawodów uległ Andy'emu Roddickowi. Tegoż samego roku zdobył razem z Ivanem Ljubičiciem brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atenach. Chorwacka para pokonała po drodze m.in. Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro, a w półfinale przegrali z Chilijczykami Fernando Gonzálezem i Nicolásem Massú. W meczu o brąz Chorwaci wygrali z Hindusami Maheshem Bhupathim i Leanderem Paesem[2].
Pod koniec lutego 2005 roku Ančić doszedł do finału turnieju w Scottsdale, eliminując po drodze m.in. Vinca Spadeę. Mecz o tytuł przegrał z Australijczykiem Wayne'em Arthursem. Dnia 13 czerwca Ančić wywalczył swój pierwszy singlowy tytuł rozgrywek ATP World Tour, na trawiastych kortach w ’s-Hertogenbosch. Po drodze pokonał Arthursa, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Michaëla Llodrę. Jesienią osiągnął finał w Tokio, lecz w finale nie sprostał Wesleyowi Moodiemu. Ponadto w kwietniu Chorwat triumfował w zmaganiach deblowych w Monachium, partnerując Julianowi Knowle.
Rok 2006 Ančić rozpoczął od finału w Auckland, jednak w finale przegrał z Jarkko Nieminenem. W połowie lutego osiągnął kolejny finał, w Marsylii, po wcześniejszym wyeliminowaniu Ivana Ljubičicia. Mecz o tytuł zakończył się porażką Ančicia z Arnaudem Clémentem. Tego roku, na kortach w ’s-Hertogenbosch Chorwat zwyciężył po raz drugi, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w finale pokonał Jana Hernycha. We wrześniu Ančić awansował do finału w Pekinie, ale tym razem przegrał z Pagdatisem, natomiast trzeci singlowy tytuł zdobył pod koniec października w Petersburgu, gdzie w pojedynku finałowym wygrał z Thomasem Johanssonem. W 2006 roku Chorwat również dwukrotnie zwyciężał w deblu, najpierw w Pekinie, a potem w Mumbaju, grając w parze w obu turniejach z Maheshem Bhupathim.
W 2007 roku Ančić przez większą część sezonu leczył kontuzje. Ponadto zdiagnozowano u niego mononukleozę. W następnym roku Chorwat również zmagał się z urazami, jednak zdołał osiągnąć dwa finały. W lutym zagrał w finale w Marsylii po wyeliminowaniu m.in. Jo-Wilfrieda Tsongi, Robina Söderlinga i Markosa Pagdatisa; przegrał z Gilles'em Simonem. Drugi w sezonie finał z udziałem Chorwata miał miejsce w ’s-Hertogenbosch, w trakcie rozgrywania turnieju deblowego. Wspólnie z Jeffem Coetzeem wygrali decydujący o mistrzostwie mecz z Martinem Dammem i Leanderem Paesem.
W 2009 roku ponownie zmagał się z mononukleozą. Zdołał jednak w lutym dojść do finału w Zagrzebiu, gdzie w finale uległ swojemu rodakowi, Marinowi Čiliciowi. W całym roku Ančić rozegrał 20 meczów, z których 13 wygrał. W 2010 roku Chorwat próbował powrócić do formy startując w zawodach serii ITF Men's Circuit i ATP Challenger Tour, jednak przegrywał już w początkowych rundach.
Od września 1999 roku do marca 2009 roku Ančić reprezentował Chorwację w Pucharze Davisa. W 2005 roku miał swój udział w pierwszym historycznym awansie Chorwacji do finału tych rozgrywek, a następnie w pierwszym triumfie (wygrał decydujący piąty mecz finału ze Słowakiem Michalem Mertiňákiem)[3]. Bilans jego gier w reprezentacji wynosi 21 zwycięstw i 13 porażek (singiel i debel). W maju 2006 roku triumfował w Drużynowym Pucharze Świata, rozgrywanym w Düsseldorfie. Ančić grał w drużynie z Ivanem Ljubičiciem i Ivo Karloviciem, a w finale Chorwaci pokonali reprezentację Niemiec 2:1.
W lutym 2011 roku Ančić zakończył karierę tenisową[4][5], w trakcie której jego zarobki przekroczyły kwotę 4 milionów dolarów.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 lutego 2004 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Antony Dupuis
|
4:6, 7:6(12), 6:7(5) |
| Finalista | 2. | 27 lutego 2005 | Scottsdale | Twarda |  Wayne Arthurs
|
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 19 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Michaël Llodra
|
7:5, 6:4 |
| Finalista | 3. | 9 października 2005 | Tokio | Twarda |  Wesley Moodie
|
6:1, 6:7(7), 4:6 |
| Finalista | 4. | 14 stycznia 2006 | Auckland | Twarda |  Jarkko Nieminen
|
2:6, 2:6 |
| Finalista | 5. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) | Arnaud Clément
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 24 czerwca 2006 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Jan Hernych
|
6:0, 5:7, 7:5 |
| Finalista | 6. | 17 września 2006 | Pekin | Twarda |  Markos Pagdatis
|
4:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 3. | 29 października 2006 | Petersburg | Dywanowa (hala) |  Thomas Johansson
|
7:5, 7:6(2) |
| Finalista | 7. | 17 lutego 2008 | Marsylia | Twarda (hala) | Gilles Simon
|
4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 8. | 8 lutego 2009 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Marin Čilić
|
3:6, 4:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 27 lipca 2003 | Indianapolis | Twarda |  Andy Ram
|
 Diego Ayala Robby Ginepri
|
2:6, 7:6(3), 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1 maja 2005 | Monachium | Ceglana |  Julian Knowle
|
 Florian Mayer Alexander Waske
|
6:3, 1:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 17 września 2006 | Pekin | Twarda |  Mahesh Bhupathi
|
Michael Berrer Kenneth Carlsen
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1 października 2006 | Mumbaj | Twarda | Mahesh Bhupathi
|
Rohan Bopanna Mustafa Ghouse
|
6:4, 6:7(6), 10–8 |
| Zwycięzca | 5. | 21 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Jürgen Melzer
|
Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
7:6(5), 6:3 |
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | 4R | 3R | 3R | 3R | 4R | – | 3R | – | 0 / 6 | 14–6 |
| French Open | – | – | 2R | 3R | 3R | QF | – | 3R | – | – | 0 / 5 | 11–5 |
| Wimbledon | – | 2R | 1R | SF | 4R | QF | – | QF | – | – | 0 / 6 | 17–6 |
| US Open | – | 1R | 1R | 1R | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 4 | 1–4 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 1 | – | 0 / 21 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 1–1 | 4–4 | 9–4 | 8–4 | 10–3 | 3–1 | 6–2 | 2–1 | – | N/A | 43–21 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
