Wiera Zwonariowa
Вера Звонарёва
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiera Igoriewna Zwonariowa

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

7 września 1984
Moskwa

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

wrzesień 2000

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

2 (25 października 2010)

Australian Open

SF (2009, 2011)

Roland Garros

QF (2003)

Wimbledon

F (2010)

US Open

F (2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16 WTA, 2 WTA 125, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (8 sierpnia 2005)

Australian Open

W (2012)

Roland Garros

QF (2006)

Wimbledon

F (2010)

US Open

W (2006, 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Strona internetowa

Wiera Igoriewna Zwonariowa, ros. Вера Игоревна Звонарёва (ur. 7 września 1984 w Moskwie) – rosyjska tenisistka. Triumfatorka turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, finalistka Wimbledonu 2010 oraz US Open 2010 w grze pojedynczej, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008). Sklasyfikowana najwyżej na drugim miejscu w rankingu WTA Tour.

Kariera tenisowa

2003

W tym roku Zwonariowa zdobyła swój pierwszy tytuł w Bol pokonując w nim Conchitę Martínez Granados 6:1, 6:3. W turnieju w Berlinie pokonała ówczesną 10 Anastazji Myskinie. We French Open została rozstawiona z numerem 22 dochodząc do ćwierćfinału pokonując m.in. Amerykankę Venus Williams, ale uległa w 3 setach Nadii Pietrowej. Na Wimbledonie przystąpiła do rywalizacji jako 16 zawodniczka rankingu WTA i doszła do IV rundy ulegając rozstawionej z numerem 4 Venus Williams 1:6, 3:6. W turnieju US Open była rozstawiona z numerem 13 i doszła do III rundy ulegając Meghann Shaughnessy 6:4, 4:6, 2:6. W turnieju w Moskwie przegrała w finale gry podwójnej. Sezon 2003 zakończyła jako 13.

2004

Wiera zaczęła sezon od dotarcia do IV rundy Australian Open przegrywając w niej z Lindsay Davenport 1:6, 3:6. W lutym wygrała swój drugi turniej w Memphis pokonując w finale Lisę Raymond 4:6, 6:4, 7:5. Również w parze z Mariją Szarapową doszły do finału gry podwójnej. Po tym turnieju awansowała do pierwszej dziesiątki rankingu WTA. W turnieju French Open doszła do III rundy ulegając Marii Szarapowej 3:6, 6:7. Na Wimbledonie powtórzyła swój wynik z 2003 roku dochodząc do IV rundy ulegając Lindsay Davenport 4:6, 4:6. Następnie doszła do finału turnieju w Cincinnati przegrywając znowu Lindsay Davenport 3:6, 2:6. W turnieju US Open dotarła do IV rundy gry pojedynczej ulegając późniejszej finalistce tego turnieju Jelenie Diemientjewej 6:1, 4:6, 3:6. Natomiast w grze mieszanej wygrała turniej z Bobem Bryanem. W turnieju w Moskwie w parze z Anastasiją Myskiną wygrała swój pierwszy tytuł deblowy. Natomiast w turnieju w Filadelfii doszła do finału przegrywając z Amélie Mauresmo 6:3, 2:6, 2:6. Zwonariowa zakończyła rok na 11 pozycji w rankingu WTA.

2005

Na turnieju Australian Open przegrała już w II rundzie z Wierą Duszewiną 3:6, 3:6. Następnie obroniła tytuł wywalczony sprzed roku w Memphis pokonując w finale Meghann Shaughnessy 7:6, 6:2. W turnieju w Berlinie w parze z Jeleną Lichowcewą wygrała swój drugi deblowy turniej. W turnieju French Open odpadła w III rundzie z Mary Pierce 6:7, 5:7. W turnieju w Eastbourne doszła do finału debla. W turnieju na trawiastych kortach w Wimbledonie odpadła w II rundzie z Květą Peschke 6:1, 4:6, 3:6. W turnieju w Stanfordzie w parze z Jeleną Lichowcewą przegrały w finale debla. Po tym turnieju Wiera doznała kontuzji która wykluczyła ją z gry do końca sezon. Sezon zakończyła na 42 miejscu w rankingu WTA.

2006

Sezon zaczęła od turnieju w Auckland, gdzie doszła do finału przegrywając z Marion Bartoli 2:6, 2:6, ale w grze podwójnej w parze z Jeleną Lichowcewą wygrały ten turniej pokonując w finale 6:3, 6:4 parę Émilie Loit i Barbora Záhlavová-Strýcová. Natomiast w Australian Open uległa już w I rundzie Martinie Hingis 1:6, 2:6. W kolejnym turnieju wielkoszlemowym French Open odpadła również w I rundzie ulegając Dinarze Safinie. W turnieju w Birmingham wygrała swój 4 turniej pokonując w finale Jameę Jackson 7:6, 7:6. W turnieju wimbledońskim trafiła w pierwszej rundzie na Kim Clijsters i przegrała 5:7, 3:6. Natomiast w grze mieszanej w parze z Andy Ramem wygrała swój drugi tytuł wielkoszlemowy w grze mieszanej. W turnieju przygotowawczym do US Open w Cincinnati pokonała w finale Katerinę Srebotnik 6:2, 6:4. W turnieju US Open doszła do III rundy pokonując po drodze Martę Domachowską 7:6, 6:6, a ulegając Jelenie Diemientjewej 5:7, 3:6. W parze z Nathalie Dechy wygrały cały turniej w kategorii gry deblowej. Sezon zakończyła jako 24 w rankingu WTA.

2007

Wiera zaczęła sezon dochodząc po raz drugi z rzędu do finału turnieju w Auckland, gdzie przegrała z Jeleną Janković 6:7, 7:5, 3:6. W Australian Open doszła do IV rundy gdzie przegrała z Mariją Szarapową 5:7, 4:6. W turnieju w Indian Wells po raz pierwszy w swojej karierze wygrała z numerem 1 światowego rankingu Mariją Szarapową w IV rundzie, ale uległa w ćwierćfinale Chince Li Na 4:6, 5:7. Z powodu kontuzji nadgarstka musiała wycofać się z French Open i Wimbledonu. Na korty wróciła na turniej US Open w którym doszła do III rundy przegrywając z Sereną Williams4:6, 6:7. Sezon zakończyła jako 22.

2008

Sezon zaczęła jak zwykle od turnieju w Auckland, gdzie została rozstawiona z numerem 1 i przegrała w ćwierćfinale. Następnym jej turniejem był turniej w Hobart, gdzie doszła do finału w którym musiała dać walkowera Eleni Daniilidu. W turnieju Australian Open odpadła już w I rundzie przegrywając z Ai Sugiyama. Następnie doszła do finału turnieju Qatar Total Open w Dosze, gdzie przegrała z Mariją Szarapową 1:6, 6:2, 0:6. W turnieju w Charleston doszła po raz trzeci w sezonie do finału w którym przegrała z Sereną Williams 4:6, 6:3, 3:6. Następnie w turnieju w Pradze wygrała swój szósty turniej pokonując Wiktoryję Azarankę 7:6, 6:2. W turnieju French Open została rozstawiona z numerem 11 i doszła do IV rundy przegrywając z Jeleną Diemientjewą 4:6, 6:1, 2:6. Na kortach Wimbledonu została rozstawiona z numerem 13 i dość nieoczekiwanie odpadła już w II rundzie przegrywając z Tamarine Tanasugarn 6:7, 6:4, 3:6. W lipcu w parze z Jeleną Wiesniną doszły do finału turnieju w Stanfordzie, w którym przegrały z Carą Black i Liezel Huber. Na Igrzyskach Olimpijskich zdobyła brązowy medal, pokonując Li Na w walce o 3 miejsce. Na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku doszła do II rundy w której przegrała z Tetianą Perebyjnis 3:6, 3:6. Po tym turnieju wygrała swój siódmy zawodowy turniej w Kantonie pokonując w finale Peng Shuai 6:7, 6:0, 6:2. Następnie osiągnęła dwa finały w Moskwie przegrana z Janković i w Linz przegrana z Aną Ivanović. Jako 8 zakwalifikowała się do turnieju mistrzyń w którym doszła do finału pokonując po drodze Swietłanę Kuzniecową 6:2, 6:3, Anę Ivanović 6:3, 6:7, 6:4, Jelenę Janković 2:6, 6:3, 6:4, w półfinale Jelenę Diemientjewą 7:6, 3:6, 6:3 i uległa dopiero Venus Williams 7:6, 0:6, 2:6. Sezon zakończyła jako 7.

2009

Sezon 2009 Wiera zaczęła znakomicie dochodząc do półfinału Australian Open pokonując po drodze m.in. Nadię Pietrową i Marion Bartoli, a ulegając dopiero Dinarze Safinie 3:6, 6:7. W turnieju w Pattaya wygrała cały turniej pokonując w finale Sanie Mirze. Następnie W turnieju w Indian Wells Wiera rozegrała swój najlepszy turniej w karierze wygrywając w singlu w po drodze m.in. Li Na, Caroline Wozniacki, Wiktoryję Azarankę, a w finale ostatecznie pokonała Anę Ivanović 7:6, 6:2. Również w tym turnieju w parze z Wiktoryją Azaranką wygrały cały turniej. Z powodu kontuzji Wiera musiała wycofać się z wielkoszlemowego French Open. W turnieju wimbledońskim odpadła w III rundzie. W US Open dotarła do IV rundzie, gdzie mając siedem piłek meczowych przegrała z Flavią Penettą 6:3, 6:7, 0:6. Na turnieju mistrzyń była zawodniczką rezerwową i zastąpiła Dinarę Safinę w meczu z Caroline Wozniacki, ale po tym meczu wycofała się z turnieju. Sezon zakończyła na 9 miejscu w rankingu WTA.

2010

Sezon rozpoczęła od turnieju w Sydney. W I rundzie przy stanie 3:3 w meczu z Jeleną Wiesniną musiała skreczować. Następnie wystartowała w Australian Open, gdzie doszła do IV rundy przegrywając z Wiktoryją Azaranką 6:4, 4:6, 0:6.

W turnieju w Pattaya zdołała obronić tytuł. W finale pokonała Tamarine Tanasugarn 6:4, 6:4. Nie obroniła tytułu w Indian Wells, przegrywając w IV rundzie 2:6, 5:7 z Samanthą Stosur. Odpadła również w IV rundzie turnieju w Miami, gdzie po pokonaniu Melanie Oudin i Sary Errani przegrała z Justine Henin 1:6, 4:6

Osiągnęła finał turnieju w Charleston, zwyciężyła z nią tylko Samantha Stosur – 0:6, 3:6. Po drodze pokonała Melanie Oudin 7:5, 6:2 i Caroline Wozniacki, która musiała skreczować przy wyniku 5:2 dla Wiery, z powodu kontuzji lewej kostki.

Słabą formę pokazała na kortach ziemnych. Przegrała w II rundach turnieju w Rzymie (z Petrą Kvitovą 4:6, 0:6) i w Madrycie (z Venus Williams 5:7, 3:6). W paryskim turnieju French Open dotarła do II rundy, ulegając 4:6, 4:6 Anastasiji Rodinowej.

Na trawiastych kortach Wimbledonu pokonując m.in. Yaninę Wickmayer, Jelenę Janković i Kim Clijsters doszła do pierwszego swojej karierze finału wielkoszlemowego w grze pojedynczej, w którym przegrała z Sereną Wiliams 3:6, 2:6.

2012

Sezon rozpoczęła od przegranej w pierwszej rundzie turnieju w Sydney ze swoją rodaczką, Swietłaną Kuzniecową, wynikiem 1:6, 2:6.

Podczas Australian Open doszła do trzeciej rundy w grze pojedynczej. W pierwszym meczu pokonała w trzech setach Rumunkę Alexandrę Dulgheru. W kolejnym spotkaniu pokonała po dwóch setach walki reprezentantkę Czech – Lucie Hradecką. W następnej rundzie nie sprostała rodaczce Jekatierinie Makarowej. Mecz zakończył się wynikiem 6:7(7), 1:6. W zawodach gry podwójnej w parze ze Swietłaną Kuzniecową pokonała w finale Włoszki: Sarę Errani oraz Robertę Vinci[1]. Był to drugi wygrany finał turnieju wielkoszlemowego w grze podwójnej.

Nie wystartowała we French Open 2012, a podczas Wimbledonu odpadła w trzeciej rundzie po kreczu w drugim secie w meczu z Kim Clijsters przy stanie 3:6, 3:4. Później wystartowała w turnieju olimpijskim rozgrywanym również na londyńskiej trawie, jednak podobnie jak miesiąc wcześniej odpadła w trzeciej rundzie. Przegrała z późniejszą mistrzynią Sereną Williams 1:6, 0:6. To był ostatni występ Zwonariowej na profesjonalnych kortach w sezonie.

2013–2015

Przez kontuzję nie występowała w całym sezonie 2013.

Powrót do gry w kolejnym roku nie był zbyt udany – porażki w pierwszych rundach w Shenzhen i Australian Open. Wygrała jeden mecz w Pattaya z Peangtarn Plipuech 6:3, 6:2, ale w drugiej rundzie przegrała z Jekatieriną Makarową 0:6, 2:6. W Tajlandii w grze podwójnej poszło już jej zdecydowanie lepiej, gdyż awansowała aż do półfinału. W parze z Noppawan Lertcheewakarn przegrała w walce o finał z późniejszymi triumfatorkami Peng Shuai i Zhang Shuai 2:6, 3:6. Przełom nastąpił podczas Wimbledonu, gdzie wygrała dwie pierwsze rundy: z Tarą Moore 6:4, 6:7(3), 9:7 i Donną Vekić 6:4, 6:4. W trzeciej jednak nie sprostała Zarinie Dijas 6:7(1), 6:3, 3:6. W grze podwójnej występ zakończył się na pierwszej rundzie. U boku, powracającej do zawodowego tenisa, Martiny Hingis uległa rozstawionej z czwórką parze Cara BlackSania Mirza 2:6, 4:6. Przez kontuzje znowu zaprzestała występów, a ostatecznie w 2015 roku zakończyła karierę[2].

2017

W 2017 roku Wiera Zwonariowa powróciła do zawodowego tenisa. Pod koniec marca wystąpiła w turnieju ITF w Istambule. W lipcu wygrała turniej w Szarm el-Szejk. W sierpniu wystartowała w eliminacjach do turnieju WTA Premier w New Haven. W pierwszej rundzie pokonała Anastasiję Rodionową 2:6, 6:3, 6:1. W drugiej po przegraniu pierwszego seta z Magdaléną Rybárikovą 5:7 poddała mecz. Później w eliminacjach do US Open wygrała jeden mecz, lecz w kolejnym nie sprostała Jamie Loeb przegrywając 6:7(4), 7:5, 4:6.

We wrześniu doszła do finału turnieju rangi WTA 125k w Dalian, w którym przegrała z Kateryną Kozłową 4:6, 2:6. Pod koniec miesiąca przeszła przez eliminacje do turnieju WTA International w Taszkencie. W pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała rozstawioną z czwórką Irinę-Camelię Begu 2:6, 6:2, 6:4, w ćwierćfinale „szóstkę” Aleksandrę Krunić 6:4, 6:3, by w walce o finał skreczować w meczu z Kateryną Bondarenko przy stanie 6:7(7), 1:4. Na koniec sezonu przegrała w pierwszej rundzie WTA 125k w Hua Hin z Yaniną Wickmayer 6:7(4), 3:6.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 4R 2R 1R 4R 1R SF 4R SF 3R A 1R 2R A A Q1 Q1 A 1R 1R A 0 / 14 23 – 14
French Open A A 4R QF 3R 3R 1R A 4R A 2R 4R A A A A A A A 1R Q3 Q3 A A 0 / 9 18 – 9
Wimbledon A A 2R 4R 4R 2R 1R A 2R 3R F 3R 3R A 3R A A A 1R A NH 2R A Q2 0 / 13 24 – 12
US Open A A 3R 3R 4R A 3R 3R 2R 4R F QF A A A A A Q2 2R A 1R 1R A 1R 0 / 13 26 – 13
Ranking na koniec roku 357 371 45 13 11 42 24 23 7 9 2 7 98 251 182 204 123 141 163 87 273 256 0 / 49 91 – 48

Występy w grze podwójnej

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R SF QF 3R A 3R A 2R W A 1R A A A A 1R A 3R 3R A 1 / 11 22 – 9
French Open A A A A 3R 3R QF A 2R A 2R 2R A A A A A A A 2R 2R 1R A 1R 0 / 10 12 – 10
Wimbledon A A A A 2R QF 2R A 2R 1R F A A A 1R A A A 2R A NH 3R A QF 0 / 10 16 – 9
US Open A A A A A A W 2R 2R 2R QF 2R A A A A A A 3R A W A A F 2 / 9 25 – 5
Ranking na koniec roku 539 387 73 15 10 18 72 48 58 33 83 33 345 174 56 71 40 53 31 9 3 / 40 75 – 33

Występy w grze mieszanej

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R QF 1R A A A A A A A A A A A A A 2R A A 0 / 4 3 – 4
French Open A A A A A A SF A A A A A A A A A A A A A NH A A 1R 0 / 2 3 – 2
Wimbledon A A A A A A W A A A 2R A 2R A A A A A A A NH 2R A A 1 / 4 8 – 2
US Open A A A 1R W A 1R A A A A A A A A A A A A A NH A A 1R 1 / 4 5 – 3
2 / 14 19 – 11

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 30 (12–18)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 8 lipca 2002 Palermo Ceglana Argentyna Mariana Díaz-Oliva 7:6(6), 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 4 maja 2003 Bol Ceglana Hiszpania Conchita Martínez Granados 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 2. 21 lutego 2004 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Lisa Raymond 4:6, 6:4, 7:5
Finalistka 2. 16 sierpnia 2004 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 3:6, 2:6
Finalistka 3. 25 października 2004 Filadelfia Twarda (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 19 lutego 2005 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy 7:6(3), 6:2
Finalistka 4. 7 stycznia 2006 Auckland Twarda Francja Marion Bartoli 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 4. 18 czerwca 2006 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Jamea Jackson 7:6(12), 7:6(5)
Zwyciężczyni 5. 23 lipca 2006 Cincinnati Twarda Słowenia Katarina Srebotnik 6:2, 6:4
Finalistka 5. 6 stycznia 2007 Auckland Twarda Serbia Jelena Janković 6:7(9), 7:5, 3:6
Finalistka 6. 11 stycznia 2008 Hobart Twarda Grecja Eleni Daniilidu walkower
Finalistka 7. 24 lutego 2008 Doha Twarda Rosja Marija Szarapowa 1:6, 6:2, 0:6
Finalistka 8. 20 kwietnia 2008 Charleston Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams 4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 6. 4 maja 2008 Praga Ceglana Białoruś Wiktoryja Azaranka 7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni 7. 21 września 2008 Kanton Twarda Peng Shuai 6:7(4), 6:0, 6:2
Finalistka 9. 12 października 2008 Moskwa Twarda (hala) Serbia Jelena Janković 2:6, 4:6
Finalistka 10. 26 października 2008 Linz Twarda (hala) Serbia Ana Ivanović 2:6, 1:6
Finalistka 11. 9 listopada 2008 Doha Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(5), 0:6, 2:6
Zwyciężczyni 8. 15 lutego 2009 Pattaya Twarda Indie Sania Mirza 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 9. 22 marca 2009 Indian Wells Twarda Serbia Ana Ivanović 7:6(5), 6:2
Zwyciężczyni 10. 14 lutego 2010 Pattaya Twarda Tajlandia Tamarine Tanasugarn 6:4, 6:4
Finalistka 12. 18 kwietnia 2010 Charleston Ceglana Australia Samantha Stosur 0:6, 3:6
Finalistka 13. 3 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 3:6, 2:6
Finalistka 14. 23 sierpnia 2010 Montreal Twarda Dania Caroline Wozniacki 3:6, 2:6
Finalistka 15. 11 września 2010 US Open Twarda Belgia Kim Clijsters 2:6, 1:6
Finalistka 16. 11 października 2010 Pekin Twarda Dania Caroline Wozniacki 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 11. 26 lutego 2011 Doha Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 12. 24 lipca 2011 Baku Twarda Rosja Ksienija Pierwak 6:1, 6:4
Finalistka 17. 7 sierpnia 2011 San Diego Twarda Polska Agnieszka Radwańska 3:6, 4:6
Finalistka 18. 1 października 2011 Tokio Twarda Polska Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6

Gra podwójna 23 (16–7)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 5 października 2003 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina Rosja Nadieżda Pietrowa
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 21 lutego 2004 Memphis Twarda (hala) Rosja Marija Szarapowa Szwecja Åsa Svensson
Stany Zjednoczone Meilen Tu
4:6, 6:7(0)
Zwyciężczyni 1. 17 października 2004 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:3, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 2. 8 maja 2005 Berlin Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Południowa Afryka Liezel Huber
4:6, 6:4, 6:3
Finalistka 3. 18 czerwca 2005 Eastbourne Trawiasta Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
3:6, 5:7
Finalistka 4. 31 lipca 2005 Stanford Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
3:6, 5:7
Zwyciężczyni 3. 7 stycznia 2006 Auckland Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Francja Émilie Loit
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 10 września 2006 US Open Twarda Francja Nathalie Dechy Rosja Dinara Safina
Słowenia Katarina Srebotnik
7:6(5), 7:5
Finalistka 5. 20 lipca 2008 Stanford Twarda Rosja Jelena Wiesnina Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 5. 21 marca 2009 Indian Wells Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka Argentyna Gisela Dulko
Izrael Szachar Pe’er
6:4, 3:6, 10–5
Finalistka 6. 4 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Rosja Jelena Wiesnina Stany Zjednoczone Vania King
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:7(6), 2:6
Zwyciężczyni 6. 27 stycznia 2012 Australian Open Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
5:7, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 7. 4 lutego 2018 Petersburg Twarda (hala) Szwajcaria Timea Bacsinszky Rosja Ałła Kudriawcewa
Słowenia Katarina Srebotnik
2:6, 6:1, 10–3
Zwyciężczyni 8. 29 lipca 2018 Moskwa Ceglana Rosja Anastasija Potapowa Rosja Aleksandra Panowa
Kazachstan Galina Woskobojewa
6:0, 6:3
Zwyciężczyni 9. 24 lutego 2019 Budapeszt Twarda (hala) Rosja Jekatierina Aleksandrowa Węgry Fanny Stollár
Wielka Brytania Heather Watson
6:4, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 10. 11 września 2020 US Open Twarda Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Xu Yifan
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 11. 6 marca 2022 Lyon Twarda (hala) Niemcy Laura Siegemund Wielka Brytania Alicia Barnett
Wielka Brytania Olivia Nicholls
7:5, 6:1
Zwyciężczyni 12. 3 kwietnia 2022 Miami Twarda Niemcy Laura Siegemund Wieronika Kudiermietowa
Belgia Elise Mertens
7:6(3), 7:5
Zwyciężczyni 13. 5 sierpnia 2023 Waszyngton Twarda Niemcy Laura Siegemund Chile Alexa Guarachi
Rumunia Monica Niculescu
6:4, 6:4
Finalistka 7. 10 września 2023 US Open Twarda Niemcy Laura Siegemund Kanada Gabriela Dabrowski
Nowa Zelandia Erin Routliffe
6:7(9), 3:6
Zwyciężczyni 14. 30 września 2023 Ningbo Twarda Niemcy Laura Siegemund Guo Hanyu
Jiang Xinyu
4:6, 6:3, 10–5
Zwyciężczyni 15. 22 października 2023 Nanchang Twarda Niemcy Laura Siegemund Japonia Eri Hozumi
Japonia Makoto Ninomiya
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 16. 6 listopada 2023 Cancún Twarda Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:4, 6:4

Gra mieszana 2 (2–0)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 września 2004 US Open Twarda Stany Zjednoczone Bob Bryan Australia Alicia Molik
Australia Todd Woodbridge
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 9 lipca 2006 Wimbledon Trawiasta Izrael Andy Ram Stany Zjednoczone Venus Williams
Stany Zjednoczone Bob Bryan
6:3, 6:2

Finały turniejów WTA 125

Gra pojedyncza 1 (0–1)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 10 września 2017 Dalian Twarda Ukraina Kateryna Kozłowa 4:6, 2:6

Gra podwójna 4 (2–2)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 11 listopada 2018 Limoges Twarda (hala) Szwajcaria Timea Bacsinszky Rosja Wieronika Kudiermietowa
Kazachstan Galina Woskobojewa
5:7, 4:6
Finalistka 2. 12 grudnia 2021 Angers Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu Słowacja Tereza Mihalíková
Belgia Greet Minnen
6:4, 1:6, 8–10
Zwyciężczyni 1. 19 grudnia 2021 Limoges Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu Francja Estelle Cascino
Francja Jessika Ponchet
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 21 maja 2023 Paryż Ceglana Kazachstan Anna Danilina Ukraina Nadija Kiczenok
Stany Zjednoczone Alycia Parks
5:7, 7:6(2), 14–12

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2004 Faza grupowa Rosja Marija Szarapowa
Rosja Swietłana Kuzniecowa
Francja Amélie Mauresmo
4:6, 5:7
2:6, 4:6
0:6, 1:6
2008 Finał Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(5), 0:6, 2:6
2009 Faza grupowa[a]
Dania Caroline Wozniacki

0:6, 7:6(3), 4:6
wycofała się z turnieju po jednym meczu
2010 Półfinał Dania Caroline Wozniacki 5:7, 0:6
2011 Półfinał Białoruś Wiktoryja Azaranka 2:6, 3:6

W grze podwójnej

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2005 Półfinał Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
4:6, 6:7(4)
2023 Zwycięstwo Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:4, 6:4

Finały turniejów ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 4 (3–1)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 24/09/2000 Rosja Moskwa 10 000 Dywanowa Rosja Marija Gołowiznina 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 2. 14/04/2002 Włochy Neapol 50 000 Ceglana Kanada Maureen Drake 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 3. 09/07/2017 Egipt Szarm el-Szejk 15 000 Twarda Słowacja Tereza Mihalíková 1:6, 7:6(4), 7:5
Finalistka 1. 31/10/2020 Turcja Stambuł 25 000 Twarda (hala) Estonia Kaia Kanepi 3:6, 3:6

Gra podwójna 4 (2–2)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 22/04/2001 Włochy Cagliari 10 000 Ceglana Szwecja Aleksandra Srndovic Włochy Giulia Meruzzi
Rumunia Andreea Ehritt-Vanc
1:6, 3:6
Finalistka 2. 14/04/2002 Włochy Neapol 50 000 Ceglana Argentyna Gisela Dulko Japonia Rika Hiraki
Japonia Nana Miyagi
5:7, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni 1. 13/04/2019 Turcja Antalya 25 000 Ceglana Szwajcaria Marie Mettraux Czechy Karolína Kubáňová
Czechy Nikola Tomanová
6:3, 0:6, 12–10
Zwyciężczyni 2. 10/12/2023 Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj 100 000 Twarda Węgry Tímea Babos Wielka Brytania Olivia Nicholls
Wielka Brytania Heather Watson
6:1, 2:6, 10–7

Uwagi

  1. Zawodniczka rezerwowa. Zastąpiła w turnieju Dinarę Safinę, lecz po przegraniu jednego meczu sama zrezygnowała z gry.

Przypisy

  1. Nicholas McCarvel: Kuznetsova and Zvonareva win women’s doubles. australianopen.com, 2012-01-27. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  2. PAP: Wiera Zwonariewa wraca do tenisa po dwuletniej przerwie. sport.onet.pl, 2017-03-11. [dostęp 2018-08-25]. (pol.).

Bibliografia

  • Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-01-11] (ang.).
  • Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-01-11] (ang.).
  • Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-01-11] (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się