ResponseEve, a responsive template by SiGa

Samantha Stosur

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1984 Brisbane
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1999
Zakończenie kariery	Maj 2022 (singel) Styczeń 2023 (debel)
Trener	David Taylor
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	9 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (21 lutego 2011)
Australian Open	4R (2006, 2010)
Roland Garros	F (2010)
Wimbledon	3R (2009, 2013, 2015)
US Open	W (2011)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	28 WTA, 11 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (6 lutego 2006)
Australian Open	W (2019)
Roland Garros	W (2006)
Wimbledon	F (2008, 2009, 2011)
US Open	W (2005, 2021)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Samantha Stosur (ur. 30 marca 1984 w Brisbane) – australijska tenisistka o polskich korzeniach^[1], była liderka światowej klasyfikacji deblistek, zwyciężczyni wielkoszlemowego US Open 2011 oraz finalistka French Open 2010 w grze pojedynczej, zwyciężczyni czterech turniejów wielkoszlemowych w deblu i trzech w mikście. Australijka jest ponadto dwukrotną triumfatorką turnieju mistrzyń w grze podwójnej i reprezentantką kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji oraz Pucharu Hopmana.

W 2022 roku poinformowała o zakończeniu kariery singlowej^[2].

Kariera zawodowa

1999–2001

W październiku 1999 roku Stosur wystąpiła w swoim pierwszym turnieju ITF w australijskim Kooralbyn, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Lisą McShea. Kilka pierwszych turniejów zagrała jedynie w grze pojedynczej. W grze podwójnej po raz pierwszy wystartowała w mieście, w którym mieszka – Gold Coast w parze z Melissą Dowse. W styczniu 2000 Australijka po raz pierwszy grała w eliminacjach do zawodowej imprezy, a był to wielkoszlemowy turniej Australian Open w Melbourne. Przegrała w pierwszej rundzie. W styczniu 2001 po raz kolejny próbowała swoich sił w eliminacjach turniejowych (w Gold Coast oraz Australian Open), ale i tym razem nieudanie. 18 marca wygrała swój pierwszy turniej ITF w grze podwójnej w Benalla ze swoją rodaczką, Monique Adamczak. Tydzień wcześniej grała w finale ITF w Warrnambool. Po półrocznej przerwie zagrała w japońskim Kugayama, dochodząc do finału singla i debla. Od tej pory coraz częściej wygrywała turnieje Międzynarodowej Federacji Tenisowej.

2002

Jako 261 zawodniczka na świecie otrzymała dziką kartę do turnieju zawodowego w Mondial Australian Women’s Hardcourts w 2002 i to był jej profesjonalny debiut. Przegrała w pierwszej rundzie z Anastasiją Myskiną, podobnie jak w grze podwójnej z Evie Dominikovic. Zadebiutowała z dziką kartą w Australian Open – w pierwszej rundzie uległa Grécie Arn. W sezonie nie startowała później w imprezach zawodowych, ograniczając się do występów w turniejach ITF. Tam odnosiła znacznie większe sukcesy w deblu niż w singlu.

2003

Po porażce w pierwszej rundzie w Gold Coast w 2003, doszła do trzeciej rundy Australian Open, eliminując Conchitę Martínez w pierwszej rundzie, a ulegając Danieli Hantuchovej. W deblu odpadła w pierwszej rundzie. Kolejne jej występy to pierwsza runda w Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup (po kwalifikacjach) i Wimbledonie (przegrała z Lindsay Davenport), kilkakrotnie nie przeszła kwalifikacji. Z Alicią Molik w drugiej rundzie w Londynie przegrały z siostrami Williams.

2004

Rok 2004 zakończyła w gronie stu najlepszych tenisistek świata. Osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał w Gold Coast, pokonując Meghann Shaughnessy, wkrótce także ćwierćfinał w Acapulco i Seulu, gdzie przegrała z Mariją Szarapową. W swoich dwóch meczach singlowych na Melbourne Park ustanowiła rekord turnieju w szybkości kobiecego serwisu, wynoszący 193 km/h. Po raz pierwszy w karierze zagrała we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. 12 kwietnia sklasyfikowana na 97 miejscu rankingu, po raz pierwszy na miejscu dwucyfrowym. Poniosła porażkę na igrzyskach olimpijskich w Atenach, kończąc występy w grze pojedynczej i podwójnej na pierwszej rundzie (partnerką deblową była Nicole Pratt).

2005

W roku 2005 wygrała pierwsze siedem turniejów deblowych w zawodowej karierze (w tym wielkoszlemowy US Open). Finały w Gold Coast i Sydney na początku roku dały jej prowadzenie w rankingu Champions Race, tuż przed rozpoczęciem Australian Open wdarła się do czołowej pięćdziesiątki rankingu tenisistek WTA. Zdobyła tytuł gry mieszanej w Melbourne. Z Bryanne Stewart wygrała pierwsze turnieje deblowe w Sydney i Amelia Island, w kolejnej części sezonu jej deblową partnerką została Lisa Raymond. Razem z Raymond wygrały turniej mistrzyń pod koniec sezonu.

2006

W 2006 roku razem z Raymond Samantha zdobyła drugi wielkoszlemowy tytuł w deblu na kortach Rolanda Garrosa. Para zakończyła sezon na pierwszym miejscu rankingu Race i obroniła tytuł z turnieju mistrzyń. Obydwie zawodniczki zostały jednoczesnymi liderkami klasyfikacji deblistek (Stosur po raz pierwszy 6 lutego). Doszła do finału w Pradze w grze pojedynczej, półfinału w New Haven i trzykrotnie do ćwierćfinałów. Osiągnęła najlepszy singlowy wynik wielkoszlemowy czwartą rundą Australian Open, gdzie przegrała z Martiną Hingis (pokonała wcześniej Anę Ivanović). W sezonie ograła też Danielę Hantuchovą, Annę Czakwetadze i Lindsay Davenport. Zadebiutowała w czołowej trzydziestce rankingu singlowego.

2007

Przegrała w ćwierćfinale w Mondial Australian Women’s Hardcourts 2007 z Dinarą Safiną oraz w drugiej rundzie w Sydney z Jeleną Janković. Także w drugiej rundzie odpadła z Australian Open. Była w ćwierćfinałach w Rakuten Japan Open Tennis Championships i Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup. W turniejach w Indian Wells, Miami i Charleston doszła do trzeciej rundy. Odpadła w pierwszej rundzie w Berlinie i pokonała Amélie Mauresmo w drugiej rundzie w Rzymie (w trzeciej przegrała z Patty Schnyder). W grze podwójnej osiągnęła półfinał Australian Open, razem z Lisą Raymond wygrała turniej w Tokio, Indian Wells, Miami i Berlinie. 8 kwietnia 2007 utraciła prowadzenie w rankingu deblistek (Raymond wystartowała w jednym z turniejów z inną partnerką i zyskała dodatkowe punkty, Stosur w nim nie wzięła udziału). Trzecią rundę osiągnęła na kortach Rolanda Garrosa, przegrywając z Nicole Vaidišovą. Wystąpiła też w Wimbledonie, New Haven i US Open, ale tylko w Londynie przeszła pierwszą rundę. Po utracie pierwszego miejsca w rankingu deblistek odniosła razem z Lisą Raymond zwycięstwa w Berlinie i Eastbourne. Na Roland Garros i Wimbledonie dotarły do półfinałów, ale w Nowym Jorku odpadły już w czwartej rundzie. Ewidentnie Amerykanka i Australijka straciły tytuł najlepszych w sezonie, wyparte przez debel Liezel Huber/Cara Black.

Stosur nie pojawiła się na światowych kortach już do końca roku 2007, zajmując w listopadzie piąte miejsce w gronie deblistek całego świata. Jak się okazało, przyczyną absencji i słabych wyników po Wimbledonie była borelioza, na którą zachorowała tenisistka. Pierwsze objawy w postaci bólu głowy pojawiły się u niej już w lipcu podczas podróży z Nowego Jorku do Tampy. Australijka trafiła do szpitala, gdzie podejrzewano nawet zapalenie opon mózgowych. Treningi wznowiła w grudniu, planując powrót wraz z początkiem 2008 roku. Plany te spaliły jednak na panewce, a na tydzień przed końcem roku Stosur poinformowała, że wycofuje się zarówno z turnieju w Gold Coast, jak i Australian Open.

2008

Do rywalizacji powróciła na przełomie kwietnia i maja, startując w dwóch amerykańskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W Dothan przegrała w półfinale z Varvarą Lepchenko, a w ćwierćfinale w Charlottesville z Yaniną Wickmayer. W profesjonalnej imprezie w Rzymie przeszła do drugiej rundy, podobnie na kortach Roland Garros. W Birmingham musiała startować w kwalifikacjach, przeszła je, a w drugiej rundzie uległa Katerynie Bondarenko. W Eastbourne awansowała do półfinału, pokonując po drodze Amélie Mauresmo i Caroline Wozniacki. Na Wimbledonie w drugiej rundzie nie dała rady Nicole Vaidišovej.

Od turnieju w Rzymie wznowiła deblową współpracę z Lisą Raymond. W Paryżu przeszły do trzeciej rundy, ulegając Nurii Llagosteri Vives i Maríi José Martínez Sánchez. W Londynie doszły do finałowej rozgrywki, w której przegrały z duetem sióstr Williams. Wcześniej wyeliminowały liderki rankingu, Black i Huber oraz trzecią parę turnieju, Peschke i Stubbs.

Wraz z Bobem Bryanem wygrała grę mieszaną Wimbledonu. W drodze do finału pokonali trzy wysoko rozstawione miksty, Huber i Murray, Dechy i Ram oraz Black i Hanley.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie wraz z Rennae Stubbs odpadła już w 2. rundzie. Zdecydowanie bardziej zgrany zespół stworzyła z Raymond. Kolejny występ i kolejny finał wielkoszlemowego turnieju – w US Open przegrały dopiero z deblem Black/Huber 3-6 6-7(6).

W singlu z bardziej znaczących występów trzeba wymienić półfinał w Eastbourne (przegrany z Nadieżdą Pietrową), ćwierćfinał w Stanford i finał w Seulu (uległa Marii Kirilenko).

2009

W roku 2009 Stosur zdecydowanie postawiła na występy singlowe, chociaż w deblu radziła sobie bardzo dobrze. Razem z Rennae Stubbs była w finale Eastbourne, Wimbledonu (również przegrana z siostrami Williams), Toronto i półfinale US Open. Te wyniki pozwoliły deblowi Stosur/Stubbs wystąpić w Sony Ericsson Championships, gdzie przegrały pierwszy mecz z deblem Black/Huber.

Singiel, który od tego sezonu stał się dla Stosur sprawą priorytetową, przyniósł jej kilka znaczących sukcesów i pozwolił zakończyć rozgrywki na miejscu nr 13 w rankingu światowym. Australijka była w trzeciej rundzie Australian Open, ćwierćfinale Miami (wygrana m.in. z Dinarą Safiną, ówczesnym numerem 2. cyklu), półfinale Rolanda Garrosa (pierwszy raz dotarła do takiej fazy w turnieju Wielkiego Szlema), 3. rundzie Wimbledonu, półfinale Stanford, finale Los Angeles, ćwierćfinale Toronto oraz 2. rundzie US Open. Na sam koniec sezonu odniosła swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo w Osace, pokonując w półfinale Caroline Wozniacki, a w finale Francescę Schiavone 7:5, 6:1.

2010

W 2010 roku w deblu zdecydowała się występować z Nadieżdą Pietrową. Współpraca ta przyniosła wyniki w postaci finału Indian Wells, Miami oraz trzecich rund na kortach im. Rolanda Garrosa i w Wimbledonie. Po turnieju w Londynie Stosur zrezygnowała w tym sezonie z dalszych występów deblowych, by nie obciążać organizmu i skupić się na singlu. Wpływ na tę decyzję miała kontuzja ramienia.

W grze pojedynczej rozegrała jak do tej pory najlepszy sezon w karierze. W Australian Open przegrała dopiero w 4. rundzie z późniejszą mistrzynią turnieju – Sereną Williams. Następnie począwszy od marcowego Indian Wells (półfinał), aż do turnieju w Eastbourne (również półfinał) nie schodziła poniżej poziomu ćwierćfinału. Spośród licznych udanych występów należy wymienić: wygrany turniej w Charleston, finały w Stuttgarcie (przegrana z Justine Henin) i na kortach Rolanda Garrosa. Ten ostatni wynik jest jej najlepszym do tej pory sukcesem. W drodze do finału Stosur pokonała Justine Henin (przerwała w ten sposób fenomenalną serię 21 zwycięstw z rzędu Belgijki w tym turnieju), Serenę Williams (po dramatycznym meczu z numerem jeden rankingu zwyciężyła 6:2, 6:7(2), 8:6), a w półfinale gładko Jelenę Janković 6:1, 6:2. W walce o tytuł uległa Francesce Schiavone, którą pokonała rok wcześniej w pierwszej rundzie w tym samym turnieju.

Po nieudanym turnieju wimbledońskim (1. runda z późniejszą ćwierćfinalistką Kaią Kanepi) przeniosła się na korty twarde, gdzie zaliczyła półfinał w Stanford i ćwierćfinał San Diego. Następnie zrezygnowała z udziału w turniejach w Cincinnati i Montrealu z powodu kontuzji ramienia. W US Open dotarła do ćwierćfinału, gdzie kolejny raz w tym sezonie przegrała z późniejszą mistrzynią. Tym razem była to Kim Clijsters, z którą przegrała w trzech zaciętych setach. Równie dramatyczny mecz stoczyła rundę wcześniej z Jeleną Diemientjewą. Po 2 godzinach i 40 minutach walki zwyciężyła 6:3, 2:6, 7:6(2). Wyniki singlowe w sezonie 2010 pozwoliły jej na stałe zagościć w czołowej dziesiątce singlowego rankingu.

2011

W kwietniu wygrała w deblu z partnerką Sabine Lisicki turniej Porsche Tennis Grand Prix 2011 w Stuttgarcie.

W 2011 dotarła w singlu do finału w Toronto, gdzie przegrała w finale z Sereną Williams wynikiem 4:6, 2:6. Kilka tygodni później zrewanżowała się Williams, pokonując ją w singlowym finale wielkoszlemowego US Open wynikiem 6:2, 6:3. Było to jej pierwsze mistrzostwo w Wielkim Szlemie w singlu. W 2011 wraz z mistrzynią świata w biegu na 100 metrów przez płotki Sally Pearson była ambasadorką kandydatury Gold Coast do organizacji igrzysk Wspólnoty Narodów w 2018 roku^[3].

2012

W sezonie olimpijskim 2012 Stosur osiągnęła dwa finały singlowe: w Ad-Dausze i Moskwie. W tym roku Australijka zanotowała pierwszą rundę Australian Open, półfinał French Open, drugą rundę Wimbledonu i ćwierćfinał US Open w singlu oraz pierwszą rundę French Open i drugą Wimbledonu w deblu. Na igrzyskach olimpijskich osiągnęła pierwszą rundę zawodów, zarówno w grze pojedynczej, jak również w grze podwójnej. Uczestniczyła w Mistrzostwach WTA jako zawodniczka rezerwowa, jednakże po rezygnacji Petry Kvitovej z dwóch ostatnich meczów, Stosur zajęła jej miejsce. Ostatecznie przegrała kolejne dwa mecze z Errani i Szarapową, przez co zajęła ostatnie miejsce w grupie.

2013

Sezon 2013 Stosur rozpoczęła od porażek w pierwszej rundzie turniejów w Brisbane i Sydney. W Australian Open z rywalizacji gry pojedynczej i podwójnej odpadła w drugiej rundzie, natomiast w udział w grze mieszanej zakończyła po pierwszym meczu. W lutym osiągnęła ćwierćfinały turniejów WTA Premier Series w Ad-Dausze i Dubaju. Następnie osiągnęła ćwierćfinał w Indian Wells, a mecz o półfinał z Angelique Kerber z powodu kontuzji prawej łydki oddała walkowerem^[4]. Z tej też przyczyny w Miami nie zagrała.

Jej kolejny występ miał miejsce w Charleston, gdzie w spotkaniu trzeciej rundy z Eugenie Bouchard skreczowała przy stanie 1:6, 0:2, gdyż nastąpiło odnowienie urazu łydki^[5]. W Stuttgarcie i w Madrycie nie wygrała meczu. W Rzymie natomiast osiągnęła ćwierćfinał singla i drugą rundę debla. Na French Open wygrała po dwa mecze w grze pojedynczej i podwójnej. Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła od zawodów w Eastbourne, gdzie przegrała w drugim meczu. Na Wimbledonie awansowała do trzeciej rundy singla, a w deblu odpadła po pierwszym meczu.

Okres przygotowawczy do ostatniego turnieju wielkoszlemowego rozpoczęła w Stanford. W swoim pierwszym meczu uległa Woldze Hawarcowej 2:6, 4:6. Następnie zwyciężyła w Carlsbadzie, odnosząc tym samym czwarty triumf singlowy w karierze. W finale pokonała Wiktoryję Azarankę w dwóch setach. W Toronto i Cincinnati osiągnęła trzecie rundy. Po drugim z tych turniejów rozstała się ze szkoleniowcem, Davidem Taylorem, który trenował ją przez sześć lat^[6]. Na US Open przegrała w pierwszej rundzie singla i drugiej debla.

W Tokio Australijka awansowała do trzeciej rundy singla, a w Pekinie przegrała w swoich pierwszych meczach w obu konkurencjach. Udział w Seulu zakończyła triumfem 3:6, 7:5, 6:2 nad Eugenie Bouchard w meczu mistrzowskim gry pojedynczej i finałem w deblu. W Moskwie natomiast awansowała do finału singla, a w deblu odniosła turniejowe zwycięstwo. W turnieju Tournament of Champions wygrała dwa spotkania fazy grupowej, a następnie awansowała do finału, w którym uległa Simonie Halep 2:6, 6:2, 6:2.

2014

Sezon 2014 rozpoczęła udziałem w Pucharze Hopmana, w którym Australia zajęła ostatnie miejsce w grupie z trzema porażkami na koncie. W Hobart Stosur awansowała do półfinału. W Australian Open osiągnęła trzecią rundę w grze pojedynczej i drugą w grze podwójnej. W Ad-Dausze wygrała jeden mecz. W Dubaju natomiast zanotowała półfinał debla. W Indian Wells wygrała dwa mecze w grze pojedynczej, a w deblu osiągnęła kolejny półfinał. Także trzecią rundę zapisała na swoim koncie w Miami.

Na kortach ziemnych w Charleston Australijka wygrała w jednym spotkaniu. Bez zwycięstwa pozostała w Oeiras. Następnie awansowała do trzecich rund w Madrycie oraz Rzymie. Udział we French Open zakończyła na czwartym pojedynku w singlu i po pierwszym w deblu.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od trzeciej rundy w Birmingham i pierwszej w Eastbourne. Na Wimbledonie zanotowała kolejno: pierwszą rundę gry pojedynczej, trzecią gry podwójnej i finał gry mieszanej. W pojedynku mistrzowskim razem z Nenadem Zimonjiciem pokonali Chan Hao-ching i Maksa Mirnego 6:4, 6:2.

Udział w US Open Series rozpoczęła od pierwszej rundy w Stanford, w której przegrała z Naomi Ōsaką 6:4, 6:7(7), 5:7. W Montrealu i Cincinnati w drugiej rundzie ulegała Serenie Williams. W New Haven awansowała do półfinału, występując w zawodach z dziką kartą. Nie sprostała w nim Petrze Kvitovej. Na US Open pokonała w pierwszej rundzie Lauren Davis 6:1, 6:4, by w kolejnym spotkaniu przegrać z Kaią Kanepi 6:3, 3:6, 6:7(8).

Okres gry na kortach w Azji najwyżej rozstawiona Stosur rozpoczęła od porażki w pierwszej rundzie w Kantonie. W Wuhanie Australijka przegrała w pierwszym meczu z Karolíną Plíškovą 4:6, 4:6. W zawodach WTA Premier Mandatory w Pekinie awansowała do półfinału, pokonując w turnieju Francescę Schiavone, Caroline Wozniacki oraz Alizé Cornet, a także orzymując walkower od Sereny Williams. W półfinale ponownie uległa Kvitovej. Na zakończenie sezony wygrała turniej w Osace, pokonując w meczu mistrzowskim Zarinę Dijas 7:6(7), 6:3.

2015

Stosur rozpoczęła sezon 2015 porażką w Brisbane z Varvarą Lepchenko. W Sydney i Australian Open awansowała do drugiej rundy. W pierwszych deblowych zawodach wielkoszlemowych osiągnęła trzecią rundę. W rozgrywkach Grupy Światowej Pucharu Federacji przegrała wszystkie trzy mecze w konfrontacji z Niemcami. W Dubaju Australijka przegrała w drugiej rundzie z Caroline Wozniacki, zaś w Dosze nie wygrała meczu. Zawody w Indian Wells zakończyła na trzeciej rundzie singla i półfinale debla, a w Miami doszła do trzeciej rundy gry pojedynczej i pierwszej rundy gry podwójnej.

Okres gry na nawierzchni ceglanej Stosur rozpoczęła od osiągnięcia drugiej rundy w Charleston, trzeciej w Madrycie i pierwszej w Rzymie. Następnie triumfowała w rozgrywkach w Strasburgu, pokonując w finale Kristinę Mladenovic 3:6, 6:2, 6:3. Na French Open przegrała w trzeciej rundzie z rozstawioną z numerem drugim Mariją Szarapową. W deblu ponownie zanotowała trzecią rundę.

W zawodach rozgrywanych na trawie w Eastbourne Australijka przegrała w swoim pierwszym meczu z Cwetaną Pironkową. Podczas Wimbledonu w trzeciej rundzie przegrała z Coco Vandeweghe 2:6, 0:6. W grze podwójnej osiągnęła drugą rundę.

W Båstad tenisistka wygrała jeden mecz. Kolejny singlowy triumf w zawodach WTA Tour zaliczyła w Bad Gastein, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Karin Knapp 3:6, 7:6(3), 6:2. W Waszyngtonie zanotowała półfinał, przegrywając w nim ze Sloane Stephens w dwóch setach.

2016

Australijka zainaugurowała sezon wygranym meczem w Brisbane. W Sydney dotarła do trzeciej rundy. Odpadła już na początku Australian Open.

Stosur powróciła na korty podczas marcowych turniejów rangi WTA Premier Mandatory w Indian Wells i Miami. W pierwszym z nich wygrała seta ze zwyciężczynią obu zawodów Wiktoryją Azaranką, ale w drugim przegrała mecz otwarcia.

Grę na nawierzchniach ceglanych tenisistka zaczęła od zawodów w Charleston, wygrywając dwa mecze. Następnie dotarła do finału w Pradze, gdzie zatrzymała ją dopiero Lucie Šafářová. W Madrycie osiągnęła półfinał, w którym uległa późniejszej triumftorce Simonie Halep. Równie daleko zaszła w wielkoszlemowym French Open, m.in. rewanżując się Rumunce.

Wimbledon i US Open zakończyła na drugiej rundzie, a na igrzyskach olimpijskich przegrała w trzecim meczu ze zdobywczynią srebrnego medalu Angelique Kerber.

Zakończyła rok na 21. miejscu, co jest wynikiem porównywalnym z poprzednimi trzema latami. W deblu wygrała kilka meczów, zajmując 124. pozycję w rankingu.

2017

Podczas styczniowych turniejów w swoim rodzinnym kraju nie wygrała ani jednego meczu. W lutym doszła do ćwierćfinału w Tajpej i Dosze, a w Dubaju odniosła jedno zwycięstwo. W marcu po porażce w drugiej rundzie w Indian Wells doszła do czwartej rundy w Miami, gdzie była bliska zwycięstwa z Simoną Halep.

Życie prywatne

Tenisistka mieszka w Gold Coast. Jest córką Dianne i Tony’ego Stosur. Ma dwóch braci, Daniela i Dominica. Jej hobby to muzyka i zakupy. 16 czerwca 2020 jej partnerka urodziła córeczkę, Genevieve^[7].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
Australian Open	Q1	Q1	1R	3R	2R	1R	4R	2R	A	3R	4R	3R	1R	2R	3R	2R	1R	1R	1R	1R	1R	2R	2R	0 / 20	20 – 20
French Open	A	A	A	Q1	1R	2R	1R	3R	2R	SF	F	3R	SF	3R	4R	3R	SF	4R	3R	2R	A	A	A	0 / 16	40 – 16
Wimbledon	A	A	A	1R	1R	1R	2R	2R	2R	3R	1R	1R	2R	3R	1R	3R	2R	A	1R	1R	NH	1R	A	0 / 17	11 – 17
US Open	A	A	A	Q2	2R	1R	1R	1R	1R	2R	QF	W	QF	1R	2R	4R	2R	A	1R	1R	A	1R	A	1 / 16	22 – 15
Ranking na koniec roku	682	271	265	153	65	46	29	47	52	13	6	6	9	18	23	27	21	41	72	96	112	378	539	1 / 69	93 – 68

Występy w grze podwójnej

Turniej	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	1R	1R	2R	2R	F	SF	A	3R	1R	A	A	2R	2R	3R	2R	2R	A	W	1R	1R	2R	1R	1 / 18	26 – 17
French Open	A	A	A	A	3R	3R	W	SF	3R	3R	3R	A	1R	3R	1R	3R	1R	1R	2R	QF	A	A	3R	A	1 / 16	30 – 15
Wimbledon	A	A	A	2R	2R	SF	3R	SF	F	F	3R	F	2R	1R	3R	2R	A	A	1R	2R	NH	1R	1R	A	0 / 17	34 – 17
US Open	A	A	A	2R	3R	W	SF	3R	F	SF	A	1R	A	2R	A	1R	2R	A	SF	1R	A	W	1R	A	2 / 15	36 – 13
Ranking na koniec roku	292	292	131	141	53	2	1	5	14	7	35	33	107	47	67	62	124	98	69	12	31	16	113	–	4 / 66	126 – 62

Występy w grze mieszanej

Turniej	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	1R	A	A	W	SF	QF	A	A	A	A	A	1R	A	A	2R	SF	2R	2R	2R	F	2R	1R	1 / 13	22 – 12
French Open	A	A	A	A	A	SF	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	QF	A	0 / 2	5 – 2
Wimbledon	A	A	A	A	A	QF	QF	3R	W	QF	3R	1R	A	A	W	A	1R	A	1R	1R	NH	2R	F	A	2 / 13	23 – 10
US Open	A	A	A	A	A	QF	1R	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	SF	NH	1R	QF	A	0 / 6	8 – 6
																									3 / 34	58 – 30

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Tournament of Champions
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 25 (9–16)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	8 stycznia 2005	Gold Coast	Twarda	Patty Schnyder	6:1, 3:6, 5:7
Finalistka	2.	15 stycznia 2005	Sydney	Twarda	Alicia Molik	7:6(5), 4:6, 5:7
Finalistka	3.	14 maja 2006	Praga	Ceglana	Szachar Pe’er	6:4, 2:6, 1:6
Finalistka	4.	28 września 2008	Seul	Twarda	Marija Kirilenko	6:2, 1:6, 4:6
Finalistka	5.	9 sierpnia 2009	Los Angeles	Twarda	Flavia Pennetta	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	18 października 2009	Osaka	Twarda	Francesca Schiavone	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	2.	18 kwietnia 2010	Charleston	Ceglana	Wiera Zwonariowa	6:0, 6:3
Finalistka	6.	2 maja 2010	Stuttgart	Ceglana (hala)	Justine Henin	4:6, 6:2, 1:6
Finalistka	7.	5 czerwca 2010	French Open	Ceglana	Francesca Schiavone	4:6, 6:7(2)
Finalistka	8.	15 maja 2011	Rzym	Ceglana	Marija Szarapowa	2:6, 4:6
Finalistka	9.	14 sierpnia 2011	Toronto	Twarda	Serena Williams	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	3.	11 września 2011	US Open	Twarda	Serena Williams	6:2, 6:3
Finalistka	10.	16 października 2011	Osaka	Twarda	Marion Bartoli	3:6, 1:6
Finalistka	11.	19 lutego 2012	Doha	Twarda	Wiktoryja Azaranka	1:6, 2:6
Finalistka	12.	21 października 2012	Moskwa	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	2:6, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni	4.	4 sierpnia 2013	Carlsbad	Twarda	Wiktoryja Azaranka	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	5.	13 października 2013	Osaka	Twarda	Eugenie Bouchard	3:6, 7:5, 6:2
Finalistka	13.	20 października 2013	Moskwa	Twarda (hala)	Simona Halep	6:7(1), 2:6
Finalistka	14.	3 listopada 2013	Sofia	Twarda (hala)	Simona Halep	6:2, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	12 października 2014	Osaka	Twarda	Zarina Dijas	7:6(7), 6:3
Zwyciężczyni	7.	23 maja 2015	Strasburg	Ceglana	Kristina Mladenovic	3:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	8.	26 lipca 2015	Bad Gastein	Ceglana	Karin Knapp	3:6, 7:6(3), 6:2
Finalistka	15.	30 kwietnia 2016	Praga	Ceglana	Lucie Šafářová	6:3, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni	9.	27 maja 2017	Strasburg	Ceglana	Darja Gawriłowa	5:7, 6:4, 6:3
Finalistka	16.	21 września 2019	Kanton	Twarda	Sofia Kenin	7:6(4), 4:6, 2:6

Gra podwójna 43 (28–15)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	7 listopada 2004	Québec	Twarda (hala)	Els Callens	Carly Gullickson María Emilia Salerni	5:7, 5:7
Zwyciężczyni	1.	15 stycznia 2005	Sydney	Twarda	Bryanne Stewart	Jelena Diemientjewa Ai Sugiyama	walkower
Zwyciężczyni	2.	10 kwietnia 2005	Amelia Island	Ceglana	Bryanne Stewart	Květa Peschke Patty Schnyder	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	3.	27 sierpnia 2005	New Haven	Twarda	Lisa Raymond	Gisela Dulko Marija Kirilenko	6:2, 6:7(6), 6:1
Zwyciężczyni	4.	10 września 2005	US Open	Twarda	Lisa Raymond	Jelena Diemientjewa Flavia Pennetta	6:2, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni	5.	2 października 2005	Luksemburg	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	6.	16 października 2005	Moskwa	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:4
Finalistka	2.	6 listopada 2005	Filadelfia	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	7.	13 listopada 2005	Los Angeles	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:7(7), 7:5, 6:4
Finalistka	3.	27 stycznia 2006	Australian Open	Twarda	Lisa Raymond	Yan Zi Zheng Jie	6:2, 6:7(7), 3:6
Zwyciężczyni	8.	6 lutego 2006	Tokio	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	9.	25 lutego 2006	Memphis	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Wiktoryja Azaranka Caroline Wozniacki	7:6(2), 6:3
Zwyciężczyni	10.	18 marca 2006	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	11.	1 kwietnia 2006	Miami	Twarda	Lisa Raymond	Liezel Huber Martina Navrátilová	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	12.	16 kwietnia 2006	Charleston	Ceglana	Lisa Raymond	Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy	3:6, 6:1, 6:1
Zwyciężczyni	13.	10 czerwca 2006	French Open	Ceglana	Lisa Raymond	Daniela Hantuchová Ai Sugiyama	6:3, 6:2
Finalistka	4.	26 sierpnia 2006	New Haven	Twarda	Lisa Raymond	Yan Zi Zheng Jie	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	14.	8 października 2006	Stuttgart	Ceglana (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	15.	29 października 2006	Linz	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Corina Morariu Katarina Srebotnik	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	16.	5 listopada 2006	Hasselt	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Eleni Daniilidu Jasmin Wöhr	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	17.	12 listopada 2006	Madryt	Twarda (hala)	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	3:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	18.	4 lutego 2007	Tokio	Dywanowa (hala)	Lisa Raymond	Vania King Rennae Stubbs	7:6(6), 3:6, 7:5
Zwyciężczyni	19.	17 marca 2007	Indian Wells	Twarda	Lisa Raymond	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	20.	3 kwietnia 2007	Miami	Twarda	Lisa Raymond	Cara Black Liezel Huber	6:4, 3:6, 10–2
Zwyciężczyni	21.	7 maja 2007	Berlin	Ceglana	Lisa Raymond	Tathiana Garbin Roberta Vinci	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	22.	23 czerwca 2007	Eastbourne	Trawiasta	Lisa Raymond	Květa Peschke Rennae Stubbs	6:7(5), 6:4, 6:3
Finalistka	5.	5 lipca 2008	Wimbledon	Trawiasta	Lisa Raymond	Serena Williams Venus Williams	2:6, 2:6
Finalistka	6.	7 września 2008	US Open	Twarda	Lisa Raymond	Cara Black Liezel Huber	3:6, 6:7(6)
Finalistka	7.	21 września 2008	Tokio	Twarda	Lisa Raymond	Vania King Nadieżda Pietrowa	1:6, 4:6
Finalistka	8.	20 czerwca 2009	Eastbourne	Trawiasta	Rennae Stubbs	Akgul Amanmuradova Ai Sugiyama	4:6, 3:6
Finalistka	9.	4 lipca 2009	Wimbledon	Trawiasta	Rennae Stubbs	Serena Williams Venus Williams	6:7(4), 4:6
Finalistka	10.	23 sierpnia 2009	Toronto	Twarda	Rennae Stubbs	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:2, 5:7, 9–11
Finalistka	11.	20 marca 2010	Indian Wells	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Květa Peschke Katarina Srebotnik	4:6, 6:2, 5–10
Finalistka	12.	4 kwietnia 2010	Miami	Twarda	Nadieżda Pietrowa	Gisela Dulko Flavia Pennetta	3:6, 6:4, 7–10
Zwyciężczyni	23.	24 kwietnia 2011	Stuttgart	Ceglana (hala)	Sabine Lisicki	Kristina Barrois Jasmin Wöhr	6:1, 7:6(5)
Finalistka	13.	2 lipca 2011	Wimbledon	Trawiasta	Sabine Lisicki	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 1:6
Finalistka	14.	13 października 2013	Osaka	Twarda	Zhang Shuai	Kristina Mladenovic Flavia Pennetta	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	24.	20 października 2013	Moskwa	Twarda (hala)	Swietłana Kuzniecowa	Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa	6:1, 1:6, 10–8
Zwyciężczyni	25.	14 października 2018	Hongkong	Twarda	Zhang Shuai	Shūko Aoyama Lidzija Marozawa	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	26.	25 stycznia 2019	Australian Open	Twarda	Zhang Shuai	Tímea Babos Kristina Mladenovic	6:3, 6:4
Finalistka	15.	31 marca 2019	Miami	Twarda	Zhang Shuai	Elise Mertens Aryna Sabalenka	6:7(5), 2:6
Zwyciężczyni	27.	21 sierpnia 2021	Cincinnati	Twarda	Zhang Shuai	Gabriela Dabrowski Luisa Stefani	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	28.	12 września 2021	US Open	Twarda	Zhang Shuai	Coco Gauff Catherine McNally	6:3, 3:6, 6:3

Gra mieszana 5 (3–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	30 stycznia 2005	Australian Open	Twarda	Scott Draper	Liezel Huber Kevin Ullyett	6:2, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni	2.	6 lipca 2008	Wimbledon	Trawiasta	Bob Bryan	Katarina Srebotnik Mike Bryan	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	3.	6 lipca 2014	Wimbledon	Trawiasta	Nenad Zimonjić	Chan Hao-ching Maks Mirny	6:4, 6:2
Finalistka	1.	20 lutego 2021	Australian Open	Twarda	Matthew Ebden	Barbora Krejčíková Rajeev Ram	1:6, 4:6
Finalistka	2.	7 lipca 2022	Wimbledon	Trawiasta	Matthew Ebden	Desirae Krawczyk Neal Skupski	4:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2010	Półfinał	Kim Clijsters	6:7(3), 1:6
2011	Półfinał	Petra Kvitová	7:5, 3:6, 3:6
2012	Faza grupowa	Sara Errani Marija Szarapowa	3:6, 6:2, 0:6 0:6, 3:6

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2005	Zwycięstwo	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	6:7(7), 7:5, 6:4
2006	Zwycięstwo	Lisa Raymond	Cara Black Rennae Stubbs	3:6, 6:3, 6:3
2009	Półfinał	Rennae Stubbs	Cara Black Liezel Huber	6:3, 6:7(3), 8–10
2019	Półfinał	Zhang Shuai	Tímea Babos Kristina Mladenovic	6:1, 4:6, 8–10
2021	Faza grupowa	Zhang Shuai	Nicole Melichar-Martinez Demi Schuurs Darija Jurak Andreja Klepač Shūko Aoyama Ena Shibahara	2:6, 2:6 7:6(10), 6:7(4), 5–10 4:6, 6:3, 10–7

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2009	Faza grupowa	Ágnes Szávay María José Martínez Sánchez	6:2, 3:6, 6:1 6:7(4), 5:7
2013	Finał	Simona Halep	6:2, 2:6, 2:6
2016	Faza grupowa	Johanna Konta Caroline Garcia	4:6, 2:6 4:6, 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Australia
I runda	Stany Zjednoczone Chanda Rubin [16]	2:6, 7:5, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Australia
I runda	Włochy: Sara Errani	6:3, 6:2
II runda	Stany Zjednoczone: Serena Williams [4]	2:6, 0:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia [5]
I runda	Hiszpania: Carla Suárez Navarro	6:3, 5:7, 8:10
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia [13]
I runda	Łotwa: Jeļena Ostapenko	1:6, 6:3, 6:2
II runda	Japonia: Misaki Doi	6:3, 6:4
III runda	Niemcy: Angelique Kerber [2]	0:6, 5:7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I runda	Kazachstan Jelena Rybakina [15]	4:6, 2:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Australia
I runda	Nicole Pratt	Włochy: Tathiana Garbin / Roberta Vinci	0:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Australia
I runda	Rennae Stubbs	Czechy: Petra Kvitová / Lucie Šafářová	6:1, 6:0
II runda		Hiszpania: Anabel Medina Garrigues / Virginia Ruano Pascual [4]	6:4, 4:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia
I runda	Casey Dellacqua	Hiszpania: Nuria Llagostera Vives / María José Martínez Sánchez [8]	4:6, 6:4, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia
I runda	Darja Gawriłowa	Szwajcaria: Timea Bacsinszky / Martina Hingis [5]	4:6, 6:4, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I runda	Ellen Perez	Łotwa: Jeļena Ostapenko / Anastasija Sevastova	4:6, 6:1, 10–5
II runda		Rumunia: Monica Niculescu / Raluca Olaru	7:6(3), 7:5
III runda		brak flagi:

Gra mieszana

Runda	Partner	Przeciwnicy	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Australia
I runda	Lleyton Hewitt	Polska: Agnieszka Radwańska / Marcin Matkowski [4]	5:7, 3:6
Ćwierćfinał		Wielka Brytania: Laura Robson / Andy Murray	3:6, 6:3, 10–7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Australia
I runda	John Peers	Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4]	5:7, 4:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-28]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Samanthy Stosur. samstosur.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-30)]. (ang.)