trzcinowisko na jeziorze Schwielow (Niemcy) | |
Syntaksonomia | |
Klasa |
Phragmitetea |
---|---|
Rząd | |
Związek | |
Zespół |
Phragmitetum australis |
(Gams 1927) Schmale 1939 |
Szuwar trzcinowy, zespół trzciny pospolitej, trzcinowisko (Phragmitetum australis) – syntakson w randze zespołu budowany przez słodkowodny makrofit: trzcinę pospolitą. Należy do klasy zespołów szuwarowych Phragmitetea.
Zbiorowisko zajmujące bardzo różne siedliska od stosunkowo głębokich wód stojących lub wolno płynących (z dużym udziałem roślin wodnych) po obszary zalewane wodą tylko w czasie powodzi (z dużym udziałem roślin typowo lądowych i mszaków). Najlepiej rozwija się na siedliskach stosunkowo żyznych (jeziora eutroficzne), ale nierzadko występuje także na siedliskach ubogich, także humotroficznych lub słonawych. Występuje zarówno na podłożu mineralnym drobnoziarnistym (piaski), jak i na silnie zatorfionym. Niegdyś łączone z oczeretami jako Scirpo-Phragmitetum Koch 1926. Obecnie wydzielane jako odrębny zespół, jednak ze względu na szeroki zakres zajmowanych siedlisk jego stanowisko syntaksonomiczne bywa podważane. W sukcesji wypiera zbiorowiska nymfeidów i lemnidów, początkowo tworząc z nimi pasy zbiorowisk kompleksowych. W miarę lądowacenia dostosowuje się do nowych warunków i długo nie jest wypierane przez inne zbiorowiska. Po całkowitym przekształceniu środowiska zastępowane jest przez zbiorowiska podmokłych siedlisk lądowych (turzycowiska, mechowiska, lasy). W jeziorach może przekształcać się w szuwar darniowy paprociowy (Thelypteridi-Phragmitetum). Płaty często pokrywają duże powierzchnie i produkują znaczne ilości biomasy, przez co szuwar ten odgrywa istotną rolę w wypłycaniu zbiorników wodnych. Ze względu na powszechność występowania i długo utrzymującą się ilość martwej biomasy (stojącej zwykle całą zimę i początek następnego sezonu wegetacyjnego, a później tworzącą pływające maty) trzcinowiska są głównym miejscem występowania lub gnieżdżenia wielu zwierząt (np. trzciniaka, perkozów, szczupaka)[1][2].
Zespół występuje w różnych siedliskach, w tym w jeziorach eutroficznych będących chronionym siedliskiem przyrodniczym wymagającym wyznaczania obszarów Natura 2000. Występuje także w posiadających ten sam wymóg ochronny starorzeczach, jeziorach ramienicowych, jeziorach przybrzeżnych i in.[3]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.