Ponikło błotne (Eleocharis palustris (L. Roem. & Schult.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje w Ameryce Północnej, Afryce Północnej i Makaronezji, w Europie i Azji[4]. W Polsce występuje pospolicie w całym kraju (rzadko w górach)[5].
Morfologia
Kłos obupłciowyowoce
Pokrój
Roślina zielna, rozłogowa (falangowa), wytwarzająca liczne pędy wegetatywne[5].
Kłącze rozgałęziające się[5]. Wyrastające z niego pionowe łodygi są obłe, o grubości 1-4 mm. Sztywne, matowo zielone ze słabo widocznymi ok. 20 bruzdami[6], o wysokości do 100 cm[5].
Kwiaty obupłciowe, zebrane w kłos na szczycie źdźbła, bez podsadki. Kłosek wydłużony (5-20 mm), zwykle złożony z co najmniej 7 kwiatów. Słupek z dwoma znamionami. Szczecinki okwiatu zwykle obecne, najczęściej 4, nie przewyższają dzióbka słupka. Dwie dolne podsadki mniej więcej równe, obejmujące połowę jego nasady. Przysadki ostre, w 8-11 ukośnych rzędach, długie na 2-3 mm, nie odpadają po dojrzeniu owocu[6]. Wiatropylne. Kwitnie od maja do września[5].
Orzeszek soczewkowato spłaszczony z oddzielonym przewężeniem od głównej części dzióbkiem będącym pozostałością szyjki słupka[6].
Biologia i ekologia
Występuje w szuwarach, na brzegach wód wolno płynących i stojących. Znosi duże zmiany poziomu wody, łącznie z przejściowym wynurzeniem. Rośnie w bardzo różnych typach cieków i zbiorników, raczej eutroficznych i z mulistym dnem. Oprócz rozsiewania, rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy. Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla klasy Phragmitetea (wchodząc domieszkowo w skład różnych szuwarów) i zespołu Eleocharitetum palustris, tworząc niewielkie, zwarte, jednogatunkowe łany[5].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑Eleocharis palustris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species(ang.).
↑Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-04-03].
↑ abcdefZbigniewZ.PodbielkowskiZbigniewZ., HenrykH.TomaszewiczHenrykH., Zarys hydrobotaniki, wyd. pierwsze, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 230-231, ISBN 83-01-00566-1.
↑ abcdeLucjanL.RutkowskiLucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, wyd. drugie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 612-618, ISBN 978-83-01-14342-8.
