Paweł Batow
Павел Иванович Батов
Ilustracja
generał armii generał armii
Pełne imię i nazwisko

Paweł Iwanowicz Batow

Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1897
wieś Filisowo,
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1985
Moskwa, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

19151985

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 3. i 65 Armii, szef Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
wojna domowa w Hiszpanii,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Order „Znak Honoru” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Order Suche Batora (Mongolia) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku) Order Tudora Wladimiresku I klasy (Rumunia)
Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu II klasy Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Złoty Order Zasług dla Ojczyzny (NRD)

Paweł Iwanowicz Batow, ros. Павел Иванович Батов (ur. 20 maja?/1 czerwca 1897 we wsi Filisowo, pow. rybiński, gubernia jarosławska, zm. 19 kwietnia 1985 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii (1955), szef Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego (1962–1965), dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1943, 1945), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1., 2., 4., 5. i 6. kadencji.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1915 w armii carskiej. Walczył w I wojnie światowej w stopniu podoficerskim. Od sierpnia 1918 jako ochotnik służył w Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji (1918–1920). Walczył w wojnie domowej w Hiszpanii (1936–1937) oraz w kampanii fińskiej (1939–1940).

W 1927 zakończył kurs „Wystrieł”, w 1950 Wyższy Kurs Akademicki w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Od 1937 dowódca Korpusu. W 1939 roku dowodził 3 Korpusem Piechoty który 17 września wkroczył na terytorium państwa polskiego, wspierając wojska niemieckie i słowackie uczestniczące w agresji na Polskę[1]. W latach 1940 do czerwca 1941 zastępca dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W czasie wojny radziecko-niemieckiej 1941–1945 zajmował stanowiska dowódcze. Początkowo był dowódcą IX Korpusu Piechoty (na czele którego latem 1941 miał dokonać desantu morskiego na wybrzeżu rumuńskim), następnie: zastępca dowódcy 51 Armii (czerwiec 1941 – styczeń 1942), zastępca dowódcy wojsk Krymu. Od grudnia 1941 do października 1942 dowódca 3 Armii i zastępca dowódcy Frontu Briańskiego do spraw formowania. Później dowodził 65 Armią w bitwach pod Stalingradem, Kurskiem, w bitwie o Dniepr, w operacjach na Białorusi i północnych ziemiach polskich, w tym w rejonie Serocka.

Uczestniczył w operacji pomorskiej, 6 marca 1945 dowodzone przez niego wojsko zdobyło Grudziądz po blisko dwumiesięcznym oblężeniu. 65 Armia, wchodząca w skład 2 Frontu Białoruskiego, zdobyła Szczecin 26 kwietnia 1945. Komendant wojenny Wałbrzycha i dowódca garnizonu Armii Czerwonej w tym mieście. Walczył w operacji berlińskiej.

Po wojnie Batow pełnił szereg funkcji w centralnych instytucjach Ministerstwa Obrony ZSRR. W latach 1955–1962 dowodził kolejno Przykarpackim i Nadbałtyckim Okręgiem Wojskowym. W latach 1962–1965 był szefem Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego. Wieloletni deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, 1. i 2. oraz od 4. do 6. kadencji. 23 listopada 1965 w Grupie Inspektorów Sił Zbrojnych ZSRR.

Twórczość

  • W marszu i boju (1963)
  • Operacja Odra (1965)[2].
  • Niezawodna tarcza (1965)

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. Zarzycki 2014 ↓, s. 293.
  2. Mała Encyklopedia Wojskowa. A-J. Warszawa 1967, s. 121.
  3. Biuletyn Informacji Publicznej - Urząd Miejski w Szczecinie [online], bip.um.szczecin.pl [dostęp 2019-05-15] (pol.).
  4. Biuletyn Informacji Publicznej - Urząd Miejski w Gdańsku [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2017-03-28] (pol.).

Bibliografia

  • P. I. Batow – W marszu i boju, Warszawa 1963, s. 530
  • Bolesław Potyrała, Władysław Szlufik, Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Wyd. MON, Warszawa 1971
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
  • (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
  • (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
  • (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. III, Moskwa 1970
  • Павел Иванович Батов – Герои страны (ros.)
  • Павел Иванович Батов – Проект ХРОНОС (ros.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się