ResponseEve, a responsive template by SiGa

65 Armia

65-я армия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1946
Tradycje
Kontynuacja	7 Armia Zmechanizowana
Dowódcy
Pierwszy	gen. płk Paweł Batow
Działania zbrojne
II wojna światowa Operacja Uran Operacja bobrujska Operacja brzesko-lubelska Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja mławsko-elbląska Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Front Doński Front Centralny 1 Front Białoruski 2 Front Białoruski[1]

65 Armia (ros. 65-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej i tuż powojennego.

Historia

65 Armia (65 A) została sformowana w 1942. Wchodząc w skład Frontu Dońskiego brała udział w bitwie stalingradzkiej oraz w operacji Uran (19.11.1942-02.02.1943) mającej za zadanie okrążenie wojsk niemieckich pod Stalingradem^[2]. W tym czasie tworzyły ją następujące jednostki: 27 Gwardyjska Dywizja Piechoty, 304 Dywizja Piechoty, 321 Dywizja Piechoty i 91 Brygada Pancerna^[3]. W czasie walk na łuku kurskim zajmowała odcinek frontu Seleno-Litiż, naprzeciw niemieckiego XX Korpusu Armijnego^[4].

Następnie w składzie Frontu Centralnego i 1 Frontu Białoruskiego. Uczestniczyła w operacji bobrujskiej i operacji brzesko-lubelskiej.

Pod koniec 1943 roku gen. Paweł Batow, dowodzący 65 Armią otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, wraz z nim tytuł ten nadano jeszcze 183 żołnierzom z 65 Armii^[5]. Podczas Operacji Bagration prowadzonej przez Armię Czerwoną od 22 czerwca 1944, 65 Armia zdobyła Bobrujsk, eliminując z dalszej walki około 70 000 żołnierzy niemieckich^[6]. W czasie wybuchu powstania warszawskiego (1 sierpnia 1944) toczyła walki z oddziałami niemieckimi około 100 km na wschód i północny wschód od Warszawy^[7].

Od 1945 w składzie 2 Frontu Białoruskiego prowadziła działania ofensywne w ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej, w tym operację mławsko-elbląską^[8]. W dniu rozpoczęcia operacji berlińskiej (16 kwietnia 1945) w skład 65 Armii wchodził 18 Korpus Piechoty, 46 Korpus Piechoty i 105 Korpus Piechoty^[9]. W 1945 została przeformowana w 7 Armię Zmechanizowaną^[10].

Dowództwo armii

Dowódca:

• gen. lejtn./gen. płk Paweł Batow (22.10.1942-1945)

Członkowie rady wojennej:

• gen. mjr Nikołaj Radeckij
• płk Grigorij Griszko

Szef sztabu:

• gen. mjr Michaił Bobkow^[11]

Intendent:

• gen. mjr Antoni Sakowicz, zastępca dowódcy armii do spraw tyłów.

Struktura organizacyjna

• 18 Korpus Strzelecki
• 46 Korpus Strzelecki — gen. por. K. Erastow
• 105 Korpus Strzlecki — gen. por. Dmitrij Aleksiejew

Przypisy

Bibliografia

• Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015.
• Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
• Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
• Andriej Grieczko: Siły zbrojne państwa radzieckiego. Warszawa: 1975.
• Wincenty Iwanowski: Operacje okrążające II wojny światowej. Warszawa: 1971.
• Mała Encyklopedia Wojskowa. Warszawa: 1967.
• Piotr Pospiełow (red.): Wielka wojna narodowa Związku Radzieckiego 1941-1945. Warszawa: 1969.
• Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Donald Sommerville: Kronika II wojny światowej. Kraków: 1992.
• Fryderyk Zbiniewicz: Armia Radziecka w wojnie z hitlerowskimi Niemcami 1941-1945. Warszawa: 1988.