Jakub Sienkiewicz
Ilustracja
Jakub Sienkiewicz (2015)
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1961
Warszawa

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock, pop-rock, piosenka autorska

Zawód

muzyk, lekarz

Wydawnictwo

Zic Zac, PolyGram Polska, Universal Music Polska, Warner Music Poland

Powiązania

Jacek Sienkiewicz, Katarzyna Sienkiewicz

Zespoły
Elektryczne Gitary
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Sienkiewicz podczas Wieczoru Wyborców w Warszawie w 2019
Sienkiewicz na koncercie zespołu Zuch Kozioł

Jakub Wojciech Sienkiewicz (ur. 24 listopada 1961[1] w Warszawie) – polski muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta i autor tekstów, z wykształcenia lekarz neurolog, posiadający stopień doktora nauk medycznych[2].

W latach 80. działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Przewodniczący Rady Polskiej Fundacji Muzycznej[3].

Lider zespołu Elektryczne Gitary, z którym wylansował wiele przebojów oraz sprzedał ponad 1 mln płyt[4].

Kariera muzyczna

W 1977 wraz z Piotrem Łojkiem sformował akustyczną grupę pod prześmiewczą nazwą SPIARDL (Stowarzyszenie Piosenkarzy i Artystów Robotniczych Działaczy Ludowych); grali prawie wyłącznie w domu i nagrywali na magnetofon szpulowy. Z tego okresu (1978) pochodzi utwór „Dziki” (najstarsza piosenka Elektrycznych Gitar, napisana przez Piotra Łojka), a także piosenki: „Tatusia” (1979), „Piosenka polityczna” i „Trzecia Macocha” (najstarsze piosenki Sienkiewicza) oraz numer „Głowy Lenina” (1982). W latach 80. do duetu dołączył Mirosław Jędras, po czym – pod nazwą Zuch Kozioł – wzięli udział na przeglądzie piosenek w klubie Medyk. W tym czasie Sienkiewicz występował jako gitarzysta solowy w zespole Niepodległość Trójkątów Andrzeja Zeńczewskiego oraz w Orkiestrze Na Zdrowie Jacka Kleyffa. Ponadto występował samodzielnie w tzw. drugim obiegu, czyli w mieszkaniach oraz na strajkach studenckich. W 1987 wraz z Krzysztofem Bieniem, Piotrem Łojkiem i innymi muzykami założył zespół Miasto o stylistyce rockowej i ska, który wykonywał utwory, takie jak np. „Widmo” i „Człowiek z liściem”. Zespół ten dał dwa koncerty i przetrwał do 1989.

Od 1990 związany jest z zespołem Elektryczne Gitary, z którymi nagrywa płyty i koncertuje. Jak przyznał, do muzykowania na szerszą skalę skłoniły go problemy finansowe[5]. Do założenia zespołu przekonał go Rafał Kwaśniewski, który wówczas grał w zespole Kult[6]. Poza tym występuje solowo pod własnym nazwiskiem. Układa też muzykę i piosenki do polskich filmów i produkcji telewizyjnych. Wystąpił w krótkim filmie na podstawie opowiadania Janusza Andermanna, gdzie grał samobójcę, który wchodzi na 30. piętro Pałacu Kultury i skacze. Zagrał dwie epizodyczne role jako lekarz w komediach Olafa Lubaszenki: Chłopaki nie płaczą i Poranek kojota.

W 1994 nakładem wydawnictwa PLJ ukazała się krótka książka pt. Jestem z drowy, zawierająca teksty piosenek, które były opatrzone komentarzami autora, a także wywiady z nim na tematy muzyki, medycyny czy życia prywatnego. Teksty piosenek były również ilustrowane pracami plastyka Jarka Koziary.

W 1998 we współpracy z reżyserem Mirosławem Dembińskim stworzył film A ty co?, w którym piosenki Elektrycznych Gitar zostały zilustrowane dokumentalnymi obrazami współczesnej Polski. W ten sposób powstał film, który w zamierzeniu reżysera miał skłaniać do refleksji o Polsce końca XX wieku. W filmie wykorzystano piosenki zespołu Elektryczne Gitary z różnych lat, takie jak m.in. „Przewróciło się”, „Żądze”, „Koniec”, „A ty co”, „Dzieci wybiegły”, „Cyrk”, „Nie wiem co to sen” oraz „Basen i my”. W kilku scenach wystąpił sam Sienkiewicz. Film otrzymał Nagrodę Specjalną Festiwalu Mediów w Łodzi Człowiek w zagrożeniu.

W 1999 jego utwór znalazł się na drugiej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej[7].

Współpracuje ze sceną kabaretowo-muzyczną, Śmietanką Łowicką i Sceną Kabaretową Marka Majewskiego. Wielokrotnie występował na festiwalu OPPA. Jako felietonista publikował m.in. w miesięcznikach Charaktery, Sukces, Muza, kwartalniku Primum homo. W latach 2002–2006 był wiceprezesem Rady Programowej rozgłośni Radio dla Ciebie. 2 października 2010 zagrał z Elektrycznymi Gitarami na XXX-leciu Niezależnego Zrzeszenia Studentów, w którym działał w latach 80.

W 2013 został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].

Kariera medyczna

W 1986 ukończył Akademię Medyczną w Warszawie. Następnie uzyskał specjalizację drugiego stopnia z neurologii. W 1995 uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy pt. Zaburzenia gałkoruchowe w chorobie Parkinsona. Jego promotorem był Hubert Kwieciński. Pracuje jako adiunkt w Klinice Neurologii WUM[2].

Jest autorem Poradnika dla osób z chorobą Parkinsona[9].

Jest członkiem Movement Disorder Society.

Życie prywatne

Jest żonaty i ma pięcioro dzieci[10]. Jego syn Jacek i córka Katarzyna współtworzą zespół folk-popowy Kwiat Jabłoni[11].

Jest bratankiem aktorki Krystyny Sienkiewicz[12].

W wywiadzie dla „Polityki” w 2023 potwierdził, że jest ateistą[13].

Dyskografia

 Zobacz więcej w artykule Elektryczne Gitary, w sekcji Dyskografia.

Albumy solowe

Wraz z grupą Trawnik

Publikacje książkowe

Muzyczne

  • Kuba Sienkiewicz, Jestem z drowy, Warszawa : Wydawnictwo PLJ, 1994, ISBN 83-7101-166-0.
  • Jakub Sienkiewicz, Piosenki, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004.
  • Kuba Sienkiewicz, Kubatura, czyli Elektryczne wagary, Warszawa : Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2015, ISBN 978-83-7700-176-9.

Medyczne

Filmografia

Kompozytor

Aktor (gościnnie)

Przypisy

  1. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 150, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. a b Dr Jakub Sienkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-06-04].[martwy link]
  3. Polska Fundacja Społeczna: Zespół. polskafundacjamuzyczna.blogspot.com. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (pol.).
  4. Porównanie ilości przyznanych grupie złotych i platynowych płyt z ówczesnym progiem ich przyznawania, na podstawie danych ZPAV, opublikowanych na jego stronach internetowych.
  5. Wypowiedzi w wywiadach, np. w rozmowie z Wojciechem Gąssowskim w programie Aleja Gwiazd, w TVP1, w 1995 r.
  6. Wiadomości na temat działalności Rafała Kwaśniewskiego, zgromadzone przez Leszka Gnoińskiego, w książce Kult Kazika (wyd. In Rock, 2001 r.).
  7. Marcin Kornak: Nigdy Więcej. [dostęp 2011-05-12]. (pol.).
  8. ZAiKS ma 95 lat [online], mkidn.gov.pl, 24 kwietnia 2013 [dostęp 2013-04-29].
  9. Jakub Sienkiewicz: Poradnik dla osób z chorobą Parkinsona. Fundacja „Żyć z chorobą Parkinsona”, 2007. ISBN 978-83-925-855-4-1.
  10. Tomasz Barański, Doktor z (elektryczną) gitarą [online], zyjdlugo.pl [dostęp 2017-10-08].
  11. PiasecznoNews.pl, Dzieci Kuby Sienkiewicza muzyczną nadzieją Piaseczna? [online], Piaseczno News, 27 grudnia 2018 [dostęp 2019-06-14] (pol.).
  12. Jerzy Zawisak: Krystyna Sienkiewicz ma co robić [WYWIAD]. ksiazki.onet.pl. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
  13. Katarzyna Kaczorowska, Kuba Sienkiewicz dla „Polityki”: Czasy dla Polski są słabe. Można sobie gładko pisać kolejne protest songi [online], www.polityka.pl, 2023 [dostęp 2023-02-22] (pol.).
  14. Studio Szum – Piosenki na zamówienie – Kuba Sienkiewicz. muzyka.interia.pl. [dostęp 2016-10-29]. (pol.).
  15. Kuba Sienkiewicz – „Kup pan cegłę (dla Amnesty)”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2016-10-29]. (pol.).
  16. Powrót brata – Kuba Sienkiewicz. muzyka.interia.pl. [dostęp 2016-10-29].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona internetowa Elektrycznych Gitar

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się