Konserwatywny liberalizm, zwany także wolnościowym konserwatyzmem – pogląd będący połączeniem liberalizmu w gospodarce i konserwatyzmu w kwestiach społeczno-obyczajowych i politycznych, a także ustrojowych. Konserwatywni liberałowie uważają, że idee konserwatyzmu (poszanowanie tradycji) i liberalizmu (połączenie wolności z odpowiedzialnością) nie tylko nie są sprzeczne ze sobą, ale dobrze się uzupełniają. Odwołują się do myślicieli takich jak Adam Smith, David Hume, John Locke, Edmund Burke, Alexis de Tocqueville czy John Acton[1].
Główne idee konserwatywnego liberalizmu w Polsce określa się często hasłem: wolność, własność, sprawiedliwość[2].
Na nurt konserwatywno-liberalny duży wpływ wywarli ekonomiści związani z austriacką szkołą ekonomii, między innymi F.A. Hayek, Ludwig von Mises, Hans-Herman Hoppe czy Murray Rothbard oraz klasyczni liberałowie[3][4][5].
Według Hansa-Hermana Hoppe państwa, w których środki produkcji są państwowe, a także w tych gdzie są one pod ścisłą kontrolą państwa, są mniej rozwinięte i biedniejsze od tych, w których środki produkcji są pod kontrolą prywatnych przedsiębiorców. Ludwig von Mises twierdził, że próba wyrównania dochodów poprzez interwencjonizm państwowy prowadzi do pomniejszenia dochodu narodowego, a w konsekwencji pomniejszenia średniego dochodu na osobę. Mises twierdzi, że jest to nieuzasadnione, ponieważ w ten sposób zwolennicy socjalizmu wolą mniejszy średni dochód na osobę od większej nierówności i większego średniego dochodu na osobę[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.