Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1876 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 lipca 1952 |
Prezydent Ministrów w Królestwie Polskim | |
Okres |
od 2 października 1918 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezydent Ministrów w Królestwie Polskim | |
Okres |
od 26 listopada 1917 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Następca | |
Odznaczenia | |
Jan Kucharzewski (ur. 27 maja 1876 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 4 lipca 1952 w Nowym Jorku) – polski historyk, prawnik, polityk, premier (1917–1918), Referendarz Rady Regencyjnej[1].
Absolwent gimnazjum gubernialnego w Łomży[2]. W 1898 ukończył studia na Wydziale Prawnym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, od 1906 pracował jako adwokat. Był członkiem Zetu i Bratniej Pomocy. W latach 1907–1908 był wykładowcą podstaw polityki na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[3].
Pierwsze lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, gdzie prowadził działalność publicystyczną na rzecz sprawy polskiej. W czerwcu 1917 wrócił do Warszawy. Był pracownikiem Rady Departamentu Spraw Politycznych Tymczasowej Rady Stanu[4]. Rozpoczął pracę w administracji podległej Radzie Regencyjnej. Od 26 listopada 1917 do 27 lutego 1918 pełnił urząd Prezydenta Ministrów (szefa rządu). Po raz drugi został premierem 2 października 1918, ale funkcję sprawował zaledwie przez tydzień, na tym stanowisku podpisał orędzie Rady Regencyjnej z 7 października zapowiadające nadejście niepodległości[5]. W okresie międzywojennym doradca przy Radzie Ministrów i MSZ, następnie zajmował się działalnością naukową i publicystyczną. W czasie II wojny światowej przebywał w USA, gdzie wielokrotnie zabierał głos na rzecz Polski, z pozycji antysowieckich i antykomunistycznych. Prezes Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku (1942–1952). Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Jako historyk zajmował się głównie dziejami Rosji i Polski w XIX i XX wieku. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1921 członek rzeczywisty, od 1929 członek zwyczajny) i Polskiej Akademii Umiejętności (od 1926 członek korespondent, od 1936 członek czynny).
Siostrą jego matki była Teodora Raczkowska[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.