 Gary Guthman w czasie występu w Warszawie w ramach serii Jazz na Starówce, 13 sierpnia 2011 | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1952 |
|---|---|
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
Gary Guthman, Soliton, Pacific Ocean Productions |
| Strona internetowa | |
Gary Guthman (ur. 12 lipca 1952 w Portland) – amerykański trębacz, muzyk, jazzowy, kompozytor i pedagog. Lider licznych zespołów jazzowych. Koncertuje na całym świecie.
Urodził się w Portland w stanie Oregon, USA. Rozpoczął naukę gry na trąbce w wieku 9 lat. Jako nastolatek, był członkiem zespołu „Seldom Six” Dixieland Band, w którym, podczas występów w Stanach Zjednoczonych, grał, śpiewał i stepował. Podczas nauki w liceum Guthman występował także z zespołami jazzowymi i rockowymi.
Podczas studiów muzycznych (trąbka) na Portland State University jego nauczycielami byli Jack Dalby, Joyce Johnson, James Smith i Fred Sautter (pierwszy trębacz Oregon Symphony).
Po ukończeniu studiów współpracował z Dorsey Brothers Orchestra (prowadzona przez Lee Castle), Stan Kenton Orchestra, Don Ellis Orchestra i Louie Bellson Orchestra.
Szlifował swoje umiejętności kompozytorskie, a także jako aranżera i orkiestratora pod kierunkiem takich mistrzów jak Henry Mancini i Don Costa (aranżer Franka Sinatry, Sary Vaughn, Tony’ego Bennetta i Paula Anki).
W 1970 przeniósł się do Kanady i wygrał przesłuchanie na stanowisko pierwszego trębacza w Edmonton Symphony.
Występował jako solista ze wszystkimi największymi orkiestrami symfonicznymi w Kanadzie (m.in.: Vancouver Symphony, Edmonton Symphony, Calgary Philharmonic, Winnipeg Symphony i Toronto Symphony).
Występował jako solista ze wszystkimi największymi orkiestrami symfonicznymi w Kanadzie i w USA m.in.: Austin (Texas) Symphony, Portland (Maine) Symphony, Memphis Symphony, Chattanooga Symphony, Florida (Orlando) Orchestra, Oregon (Portland) Symphony, Syracuse Symphony, Toledo Symphony, Symphony of S. E. Texas Irving (Texas), Ft. Myers (Florida) Symphony, Gold Coast (Florida) Symphony, Bismarck Symphony, Allentown (Pa.) Symphony, Toronto Symphony, National Arts Centre (Ottawa) Orchestra, Vancouver Symphony, Winnipeg Symphony, Edmonton Symphony, Calgary Philharmonic, Regina Symphony, Victoria Symphony Symphony Nova Scotia, Windsor Symphony, Orchestra London, Hamilton (Ontario) Symphony Niagara, Thunder Bay Symphony, Prince George (British Columbia) Symphony, Kamloops Symphony, Vancouver Island (Nanaimo, British Columbia), Symphony, a także z New York Pops Orchestra w Carnegie Hall w Nowym Jorku na zaproszenie Skitcha Henderssona, założyciela i wieloletniego dyrektora New York POPs.
Na początku lat 70. rozpoczął karierę jako dyrygent i aranżer orkiestr marszowych, wraz z którymi wygrywał konkursy w finałach DCI (Drum Corp International) Championships (Blue Stars: 1974-75, Wausau Story: 1976, Westshormen: 1977-78). W tych latach współpracował także z The Stan Kenton Orchestra.
W świecie rozrywki występował z takimi gwiazdami jak: Tony Bennett, Aretha Franklin, Johnny Mathis i Bee Gees. W latach 1985–1995 występował i współpracował z ITV Television Studios w Edmonton Alberta podczas programów „In Concert”, z udziałem m.in. tak znanych artystów jak Ray Charles, Dionne Warwick, Neil Sadaka i Procol Harum.
Współpracował z Canadian Broadcasting Corporation (Vancouver) przy programach telewizyjnych z Tomem Jonesem i Paulem Anką.
Występował i współpracował z takimi artystami i zespołami jak: Stan Kenton, Louis Bellson, The Dorsey Brothers, Clark Terry i Doc Severinsen, Engelbert Humperdinck, Jack Jones, Paul Williams, Lou Rawls, Connie Stevens, Sergio Mendez, Burt Bacharach, Mitch Miller, Peter Nero, Roger Whitaker, Michel Legrand i Anne Murray.
Był producentem i współtwórcą międzynarodowych wydarzeń w Kanadzie, takich jak Pacific National Exhibition (Vancouver, Kolumbia Brytyjska), Edmonton Klondike Days (Edmonton, Alberta), Canadian National Exhibition (Toronto Kanada) oraz The Calgary Stampede and Exhibition (Calgary, Alberta).
W latach 80. i 90. intensywnie pracował ze artystami w produkcjach telewizyjnych, radiowych i filmowych współpracując ze swoim mentorem Tommym Banksem, przy takich tytułach jak: Celebrity Review, The Palace czy The Tommy Banks Show w CBC Television.
W latach 1995–2014 skomponował, zaaranżował i zorkiestrował setki utworów we współpracy m.in. z The Toronto Symphony, National Arts Centre Orchestra, Winnipeg Symphony, Vancouver Symphony, Edmonton Symphony, Memphis Symphony, Calgary Philharmonic, Portland Symphony i Austin Symphony.
Wyprodukował wiele projektów koncertowych m.in.: A Tribute to Harry James, Trumpet Greats, Swingmatism!, „Master & Margarita.
W czerwcu 2004 odbyła się premiera jego nowej produkcji Swingmatism, która przez 10 wieczorów uświetniała Vancouver Jazz Festival w Kanadzie.
W latach 1999–2002 był dyrektorem muzycznym przeboju Musical Theatre Forever Swing, który koncertował w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W tym czasie był dyrektorem muzycznym Michaela Bublégo.
W 2004 Gary Guthman występował jako solista z Gulf Coast Symphony Orchestra, London Symphony Orchestra, Syracuse Symphony Orchestra i Hamilton Philharmonic Orchestra, a także z New York Pops Orchestra w Carnegie Hall w Nowym Jorku na zaproszenie Skitcha Henderssona, założyciela i wieloletniego dyrektora New York POPs.
W czerwcu 2004 odbyła się premiera jego nowej produkcji Swingmatism która przez 10 wieczorów uświetniała Vancouver Jazz Festival w Kanadzie.
Jest założycielem i liderem zespołu Gary Guthman Quartet, w składzie: Gary Guthman (trąbka/fulgelhorn), Filip Wojciechowski (fortepian), Paweł Pańta (bas), Cezary Konrad (perkusja)[1].
W 2011 roku wydał płytę Solar Eclipse, zawierającą oryginalne kompozycje artysty, z udziałem Gary Guthman Quartet, płyta ukazała się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Gary Guthman był pierwszym amerykańskim artystą jazzowym, który wydał autorską płytę CD w 95-letniej historii Polskiego Radia[2][3].
W 2013 roku Gary Guthman we współpracy z Domanem Nowakowskim napisał musical List z Warszawy/Letter From Warsaw. Guthman skomponował muzykę i stworzył angielskie teksty piosenek, Nowakowski zinterpretował i przetłumaczył na język polski te teksty. To jedyny musical w historii, który został napisany jednocześnie w języku angielskim i polskim. Premiera odbyła się w Warszawie w Warszawskiej Operze Kameralnej na nowej scenie Basenu Artystycznego, listopad 2019[4][5].
W 2015 został producentem i kompozytorem wokalistki Sashy Strunin. Płyta z jego muzyką i słowami zatytułowana Woman In Black ukazała się 2016 roku i zyskała uznanie krytyków jazzowych w Polsce. Kolejna płyta Sashy Strunin, Autoportrety, która zawiera kompozycje Gary’ego Guthmana do poezji Mirona Białoszewskiego, ukazała się w czerwcu 2019 r. i została wysoko oceniona przez wielu krytyków muzycznych, m.in.: Adama Barucha[6][7][8].
W 2007 roku skomponował suitę na harfę i orkiestrę symfoniczną dla harfistki Małgorzaty Zalewskiej na podstawie powieści Michaiła Bułhakowa Mistrz i Malgorzata. Premiera utworu z Orkiestrą Filharmonii Opolskiej miała miejsce w 2008 roku.
W 2017 roku skomponował koncert na harfę i orkiestrę symfoniczną Concerto Romantico dla harfistki Małgorzaty Zalewskiej, premiera miała miejsce w lutym 2018 r. w Filharmonii Zabrzańskiej.
Kolejna płyta Sashy Strunin, Autoportrety, zawiera kompozycje Gary’ego Guthmana do poezji Mirona Białoszewskiego, ukazała się w czerwcu 2019 r[5].
W styczniu 2020 roku miała premierę kompozycja Concerto for Trumpet and Orchestra (zadedykowana jego profesorowi i mentorowi Fredowi Sautterowi). Utwór prezentowany był w Filharmonii Narodowej, Filharmonii Łódzkiej[9], Filharmonii Pomorskiej[10] oraz dwukrotnie Filharmonii Podlaskiej[11].
29 kwietnia 2022 roku w studiu im Witolda Lutosławskiego w Warszawie odbyło się prawykonanie Koncertu na flet i orkiestrę symfoniczną[12], wykonawcami byli: Łukasz Długosz (flet) wraz z orkiestrą Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego.
Premiera czterech części suity kameralnej The Traveler (Wędrowiec) na harfę, flet, wiolonczelę i głos odbyła się latem 2021 roku na XII Festiwal Muzyki Kameralnej w Urlach[13].
Jest wykonawcą, autorem, producentem i aranżerem produkcji koncertowych, które są wykonywane w filharmoniach z orkiestrami symfonicznymi: A Tribute to Harry James, The Trumpet Greats i Swing, Swing, Swing.
Otrzymał doroczną nagrodę Jessi krytyki amerykańskiej jako solista, dyrygent i równocześnie aktor rewii muzycznej Forewer Swing, która przez 2 lata odbywała tournée po Kanadzie i USA[14][15].
Przez wiele lat uprawiał działalność pedagogiczną prowadząc klasę trąbki (University of British Columbia–Vancouver, Grant MacEwan Community College-Edmonton, Red Deer College-Red Deer Alberta Canada).
Prowadził także wiele kursów mistrzowskich. Dał wiele wykładów improwizacji jazzowej na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych.
We wrześniu 2019 i 2021 roku był członkiem jury w sekcji Zespoły Kameralne I i II edycji Międzynarodowego Konkursu Muzyki Polskiej im. Stanisława Moniuszki, organizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Filharmonią Podkarpacką im. Artura Malawskiego[16][17].
W roku 2008 przeprowadził się do Warszawy, gdzie nadal mieszka. W 2011 roku otrzymał polskie obywatelstwo. Jest mężem harfistki Małgorzaty Zalewskiej.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.