Siedziba Warszawskiej Opery Kameralnej | |
Typ teatru |
operowy |
---|---|
Założyciel |
Stefan Sutkowski Jan Kulma Joanna Kulmowa Zofia Wierchowicz Andrzej Sadowski Juliusz Borzym[1] |
Kierownictwo artystyczne |
|
Data powstania |
1961 |
Państwo | |
Lokalizacja |
al. Solidarności 76b, Warszawa |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′38″N 20°59′51″E/52,243889 20,997500 | |
Strona internetowa |
Warszawska Opera Kameralna (WOK) – kameralny teatr operowy z siedzibą w Warszawie, przy al. „Solidarności“ 76B, w budynku pierwszego kościoła ewangelicko-reformowanego. W 2019 roku przy ul. Konopnickiej 6 została otwarta druga scena – Basen Artystyczny[2].
Została założona w 1961 roku przez Stefana Sutkowskiego, późniejszego wieloletniego dyrektora naczelnego i artystycznego, Joannę i Jana Kulmów, Zofię Wierchowicz, Andrzeja Sadowskiego i Juliusza Borzyma[1]. Pierwszą premierą sceniczną tego zespołu była La serva padrona G.B. Pergolesiego, wykonana 4 września[3] (według innych źródeł 12 września[4]) 1961 r.
15 października 1986 r. Warszawska Opera Kameralna przeniosła się do własnego teatru przy obecnej al. „Solidarności”. Jest to zabytkowy budynek z 1775 r. o stylowym, kameralnym wnętrzu, był poprzednio siedzibą Studenckiego Teatru Satyryków STS.
Repertuar Warszawskiej Opery Kameralnej prezentuje dużą liczbę zróżnicowanych stylów muzycznych i form dzieł: od średniowiecznych misteriów, poprzez opery wczesnego i późnego baroku, opery klasyczne, XVIII-wieczne pantomimy, opery Rossiniego, Donizettiego, a także sceniczne dzieła współczesne.
Warszawska Opera Kameralna znana jest z organizowanego co roku, począwszy od roku 1991, Festiwalu Mozartowskiego. Ma w repertuarze wszystkie dzieła sceniczne Wolfganga Amadeusa Mozarta. Organizuje również festiwal Gioacchina Rossiniego i Claudia Monteverdiego oraz Festiwal Oper Staropolskich. Mimo że specjalizuje się w muzyce dawnej, wystawiane są w niej również współczesne dzieła polskie.
Dyrektorem opery jest Alicja Węgorzewska-Whiskerd[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.