Wyka bób
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

wyka

Gatunek

wyka bób

Nazwa systematyczna
Vicia faba L.
Sp. Pl. 2: 737. 1753[3]
Synonimy
  • Faba bona Medik
  • Faba vulgaris Minch.

Wyka bób, bób[4][5][6] (Vicia faba L.) – gatunek jednorocznej rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Obecnie nie występuje już w stanie dzikim i nie jest znane miejsce jego pochodzenia. Jest powszechnie uprawiany jako warzywo[7]. Ma jedną odmianębobik (V. faba var. equina. syn. V. faba var. minor), który różni się smuklejszym pokrojem, nieco wyższą łodygą, dłuższymi liśćmi i mniejszymi (do 20 mm) nasionami (niemal kulistymi) o czerwonym lub brunatnym kolorze.

Morfologia

Korzeń
Palowy, wrzecionowaty, mocno rozgałęziony.
Łodyga
Naga, dęta (w formie rurki), na przekroju czterokanciasta, o wysokości do 100 cm, sinozielona, rozgałęziona jedynie u podstawy, podczas suszenia (podobnie jak reszta rośliny) czernieje.
Liście
Również sinozielone, parzystopierzaste. Listki w 2–3 parach, w kształcie eliptycznym, o ostrym wyrostku końcowym (dolne liście z jedną parą). U nasady duże, sercowate przylistki.
Kwiaty
Motylkowe, o długości do 5 cm, białe o fioletowym żagielku i czarnych plamkach na skrzydełkach. Zazwyczaj zebrane w groniaste kwiatostany (po 2 do 4 kwiatów) wyrastające u nasady liści.
Owoce
Strąki obłe, zwisające, osiągające do 12 cm długości i zawierające 2 do 5 nasion rozdzielonych gąbczastymi przegródkami. Nasiona soczewkowate lub nerkowate, koloru jasnożółtego lub jasnozielonego, ewentualnie brunatne, osiągają 35 mm długości.

Zastosowanie

  • Roślina jadalna, używana w wielu kuchniach świata[8]
  • Odmiana bobik uprawiana jest na paszę[8].
  • Historia uprawy:
  • W czasach biblijnych, jak podaje to w Biblii prorok Ezechiel, mąki z bobu dodawano do wypieku chleba. Bób był wartościowym pokarmem, umożliwiającym ludziom długie przetrwanie w obleganych twierdzach[9].
  • W latach 1910-1913 z siewek bobu wyizolowano aminokwas – lewodopę[12]. Chociaż początkowo nie przypisywano mu żadnej roli fizjologicznej, związek chemiczny okazał się skutecznym lekiem na chorobę Parkinsona i od roku 1961 jest stosowany w terapii. W organizmie człowieka ulega przekształceniu do dopaminy, której niedobór stwierdza się u osób chorych[13]. Bób jako naturalne źródło lewodopy może być wykorzystywany w leczeniu choroby Parkinsona[14].
 Zobacz też: fawizm.

Wartość odżywcza

Ilość aminokwasów w 100 g[15]
Nazwa Ilość w mg
Izoleucyna 304
Leucyna 536
Lizyna 487
Metionina 48
Cystyna 61
Fenyloalanina 329
Tyrozyna 243
Treonina 256
Tryptofan 73
Walina 341
Arginina 682
Histydyna 182
Alanina 316
Kwas asparaginowy 853
Kwas glutaminowy 1144
Glicyna 316
Prolina 304
Seryna 341
Wartość odżywcza
Bób, mrożony
(100 g)
Wartość energetyczna 308 kJ (74 kcal)
Białka 6,8 g
Węglowodany 13,4 g
Tłuszcze 0,4 g
Woda 78,2 g
Dane liczbowe na podstawie: [15]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[16]

Udział w kulturze

Galeria

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2015-02-13].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2002, s. 185. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Alicja i Jerzy Szweykowscy (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 1113.
  6. Bób/bober. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
  7. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2015-02-03].
  8. a b Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  9. a b c Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
  10. Chang Kwang-chih: Food in Chinese culture: anthropological and historical perspective. New Haven: Yale University Press, 1977, s. 27-28. ISBN 0-300-01938-6.
  11. Lawrence Kaplan: Beans, Peas, and Lentils. W: Kenneth F. Kiple, Kriemhild Coneè Ornelas: The Cambridge world history of food. Cambridge, UK ; New York: Cambridge University Press, 2000, s. 279. ISBN 978-0-521-40216-3.
  12. O. Hornykiewicz. A brief history of levodopa.. „J Neurol”. 257 (Suppl 2), s. S249-52, Nov 2010. DOI: 10.1007/s00415-010-5741-y. PMID: 21080185. 
  13. O. Hornykiewicz. L-DOPA: from a biologically inactive amino acid to a successful therapeutic agent.. „Amino Acids”. 23 (1-3), s. 65-70, 2002. DOI: 10.1007/s00726-001-0111-9. PMID: 12373520. 
  14. H. Apaydin, S. Ertan, S. Ozekmekçi. Broad bean (Vicia faba)--a natural source of L-dopa--prolongs on periods in patients with Parkinson's disease who have on-off fluctuations.. „Mov Disord”. 15 (1), s. 164-6, Jan 2000. PMID: 10634260. 
  15. a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 526. ISBN 978-83-200-5311-1.
  16. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się