 Orkus i jego księżyc Vanth | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | |
| Numer kolejny |
90482 |
| Oznaczenie tymczasowe |
2004 DW |
| Charakterystyka orbity (2023-09-13) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka | |
| Mimośród |
0,2277[2] |
| Peryhelium | |
| Aphelium | |
| Okres obiegu wokół Słońca |
244,93[2] lat |
| Inklinacja |
20,56[2]° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | |
| Masa |
6,41 ± 0,19 × 1020[7] kg |
| Średnia gęstość |
2,3 ± 0,8[7] g/cm3 |
| Okres obrotu | |
| Albedo | |
| Jasność absolutna | |
| Średnia temperatura powierzchni | |
| Satelity naturalne | |
(90482) Orkus (2004 DW) – duża planetoida transneptunowa[2] z Pasa Kuipera, obiekt typu plutonek[3][4]. Prawdopodobnie w przyszłości zostanie ona zaliczona do grona planet karłowatych.
Planetoida została odkryta 17 lutego 2004 w Obserwatorium Palomar przez Mike’a Browna, Chada Trujillo i Davida Rabinowitza[1] przy pomocy Teleskopu Samuela Oschina. Otrzymała ona najpierw oznaczenie prowizoryczne 2004 DW. Obiekt ten został później odnaleziony na wykonanych wcześniej zdjęciach, pochodzących nawet z 8 listopada 1951[3][2].
Nazwa obiektu pochodzi od Orkusa, boga zmarłych z mitologii rzymskiej.
Orbita (90482) Orkusa nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 20,56°. Ma ona podobny kształt do orbity Plutona, ale jest inaczej zorientowana w przestrzeni. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje ok. 245 lat, krążąc w średniej odległości 39,2 j.a. od Słońca[2]. Orkus znajduje się w rezonansie orbitalnym 3:2 z Neptunem (czyli jest to plutonek)[3].
Obserwacje w dalekiej podczerwieni, przeprowadzone w 2007 roku przez Kosmiczny Teleskop Spitzera, pozwoliły stwierdzić, że Orkus ma średnicę 946,3 +74,1−72,3 km[5]. Jego albedo wynosi 0,20, a jasność absolutna to ok. 2,18m. Średnia temperatura jego powierzchni szacowana jest na mniej niż 44 K[9].
Na powierzchni Orkusa stwierdzono za pomocą badań spektroskopowych obecność związków organicznych i lodu wodnego. Powierzchnia ma neutralną barwę.
W 2005 roku odkryto towarzysza Orkusa, który oznaczony został prowizorycznie S/2005 (90482) 1. Jego średnica szacowana jest na 443 ± 10 km[4]. Obiega on Orkusa w czasie ok. 9,53915 dni w odległości ok. 9000 km[6]. Przypuszcza się, że jest to raczej przechwycona planetoida, niż fragment wybity przez kolizję.
W 2009 roku nadano mu nazwę Vanth, pochodzącą z mitologii etruskiej[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
