Obiekty transneptunowe, transneptuny lub transneptunowce (ang. trans-Neptunian object – TNO) – planetoidy obiegające Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Należą do nich ciała wielkości Plutona oraz mniejsze. Obszar ich występowania dzielony jest na Pas Kuipera i dysk rozproszony; niektóre jeszcze odleglejsze ciała określa się jako obiekty odłączone.
Poza orbitą Neptuna krąży zapewne wiele milionów planetoid; według stanu na dzień 1 stycznia 2023 roku odkryto 4210 takich obiektów, z czego 913 miało nadane numery, w tym 39 miało nadane nazwy własne[1].
Ważnym składnikiem tych ciał, podobnie jak lodowych księżyców krążących wokół gazowych olbrzymów, jest lód. Obiekty te charakteryzują się często czerwoną barwą powierzchni, co tłumaczy się faktem, że są wystawione na silne oddziaływanie promieniowania kosmicznego, wywołującego przemiany fizyczne i chemiczne powierzchni.
Wśród obiektów transneptunowych można wyróżnić:
Ciała krążące w Pasie Kuipera
Obiekty spoza Pasa Kuipera
Największe obiekty transneptunowe, zaliczone do grupy planet karłowatych, nazywa się plutoidami. Mogą one krążyć zarówno w Pasie Kuipera, jak i w dysku rozproszonym. Do tej grupy zalicza się (134340) Pluton, (136199) Eris, (136108) Haumea oraz (136472) Makemake.
19 stycznia 2006 roku w kierunku Plutona wysłano sondę kosmiczną New Horizons, której celem jest także badanie planetoid z Pasa Kuipera. 14 lipca 2015 roku sonda minęła Plutona i jego układ księżyców, przeprowadzając pierwsze obserwacje obiektów transneptunowych z bliska[2]. 1 stycznia 2019 sonda przeleciała w odległości około 3500 km od znacznie mniejszego obiektu (486958) Arrokoth[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.