Wolsztyn
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Hotel (Pałac) „Wolsztyn”
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

wolsztyński

Gmina

Wolsztyn

Prawa miejskie

przed 1424[1]

Burmistrz

Wojciech Lis

Powierzchnia

4,78 km²

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


11 630[2]
2433 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 68

Kod pocztowy

64-200

Tablice rejestracyjne

PWL

Położenie na mapie gminy Wolsztyn
Mapa konturowa gminy Wolsztyn, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu wolsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wolsztyn”
Ziemia52°06′51″N 16°07′01″E/52,114167 16,116944
TERC (TERYT)

3029034

SIMC

0988632

Hasło promocyjne: Wolsztyn pełna parą!
Urząd miejski
Rynek 1
64-200 Wolsztyn
Strona internetowa

Wolsztyn (niem. Wollstein) – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu wolsztyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wolsztyn. Położony jest w zachodniej części województwa nad rzeką Dojcą, 72 km na południowy zachód od Poznania. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.

Według danych BIP z 31 grudnia 2023, miasto liczyło 11 630 mieszkańców[2].

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1458 roku położone było w XVI wieku w województwie poznańskim[3].

Sieć dróg miasta Wolsztyn

Historia

Pierwsze ślady osadnictwa i działalności człowieka na terenie ziemi wolsztyńskiej pochodzą z okresu kultury wczesnołużyckiej, o czym świadczą znalezione tam naczynia gliniane. Przypuszcza się, że w rejonie ujścia Dojcy do Jeziora Berzyńskiego istniało w IX–X wieku obronne grodzisko[1]. Pierwsze dokumenty mówiące o tym terenie pochodzą dopiero z połowy XII wieku. Około 1285 powstała osada, którą założyli cystersi z pobliskiego klasztoru w Obrze i która rozwinęła się lepiej niż Niałek Wielki i Komorowo (włączone do miasta)[1].

Początki Wolsztyna związane są z handlem wełną, a także z produkcją sukna i sukiennictwem[1]. W ciągu wieków nawiedzały miasto klęski żywiołowe – pożary i epidemie – z których najgroźniejsze wybuchły w latach: 1469, 1630, 1710 i 1810 r.

U schyłku XVIII wieku Wolsztyn liczył ponad półtora tysiąca mieszkańców. Wśród nich najwięcej było kupców, młynarzy, piwowarów i szewców. Pod koniec stulecia ten pomyślny dla miasta stan gospodarczy uległ zmianie.

Zabory Polski

Rok 1793, a z nim II rozbiór Polski zmienił sytuację Wolsztyna. Miasto weszło w granice Królestwa Pruskiego pod nazwą Wollstein. Oznaczało to oderwanie go od dotychczasowego zaplecza, jakim były dlań ziemie Rzeczypospolitej.

W roku 1811 miasto liczyło 1810 mieszkańców (224 domy)[4]. 26 lat później (1837) spis urzędowy wykazał 2587 osób (w tym 834 Żydów)[4]. Ludność niemiecka 3-krotnie przewyższała polską. Miasto należało do Apolinarego Gajewskiego i miało trzy szkoły, dwa szpitale, kościół katolicki, kościół ewangelicki (z superintendentem) oraz synagogę[4]. Budowę kościoła ewangelickiego i synagogi współfinansował rząd pruski[4]. W mieście urzędował sąd ziemsko-miejski oraz landrat powiatu Bomst[4]. Zajęciem wolsztynian było tkactwo, garbarstwo i sukiennictwo[4].

W II poł. XIX posiadające mieszany charakter etniczny miasto stało się areną nasilających się, urzędowych nacisków germanizacyjnych. Na skutek działalności Hakaty zmniejszył się stan posiadanej w rękach polskich ziemi.

W czasie powstania wielkopolskiego oddziały polskie w sile 800 powstańców przejęły kontrolę nad miastem 5 stycznia 1919[1]. W tym samym roku powstał powiat wolsztyński[1].

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Wolsztyn”[5].

II wojna światowa

W czasie II wojny światowej z miasta wysiedlono większość Polaków do Generalnego Gubernatorstwa, a w zamian sprowadzono Niemców w ramach akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich. Na terenie miasta (w dzielnicy Komorowo) znajdowały się obozy pracy i obozy jenieckie[1]. Okupację niemiecką Wolsztyna zakończyło wkroczenie w dniu 26 stycznia 1945 oddziałów 7 samodzielnego korpusu kawalerii gwardii i 33 armii I Frontu Białoruskiego[6].

Okres PRL

Pod koniec lat 50. powstało w mieście Muzeum dr. Roberta Kocha przy szpitalu powiatowym[7].

Dostępność komunikacyjna

Zasięg komunikacji samochodowej Wolsztyna

Długość dróg powiatu wolsztyńskiego wynosi 650 km. Główną arterią komunikacyjną powiatu wolsztyńskiego jest droga krajowa nr 32 przechodząca przez Wolsztyn, łącząca Poznań z Zieloną Górą.

Poza tym ważnymi szlakami łączącymi Wolsztyn głównie z zachodnim obszarem Wielkopolski są drogi wojewódzkie: 303 (Wolsztyn-Babimost), 305 (Wolsztyn-Nowy Tomyśl) oraz 315 (Wolsztyn-Nowa Sól).

Głównym węzłem transportu drogowego jest przystanek autobusowy w Wolsztynie. Na terenie powiatu wolsztyńskiego swoje usługi świadczą: PKS Zielona Góra, Poznań, i spółka Feniks V – własność PKS Żary.

Linie kolejowe zapewniają dostęp komunikacyjny w układzie regionalnym dla Wolsztyna. Przez Wolsztyn prowadzi linia kolejowa z Poznania oraz z Leszna do Zbąszynka.

Jeszcze kilkanaście lat temu miasto było znaczącym węzłem komunikacji kolejowej, gdyż funkcjonowały linie z 5 kierunków. Z biegiem lat zaczęto wycofywać z użytku kolejne połączenia, czego przykładem było w 1994 r. zaprzestanie kursów do Nowej Soli i Sulechowa.

Około 6 km na zachód od miasta znajduje się lądowisko Powodowo.

Ludność

Źródło[8][9]:

  • Piramida wieku mieszkańców Wolsztyna w 2014 roku.


Gospodarka

W Wolsztynie funkcjonuje od 2006 roku fabryka światowego koncernu Firestone – produkuje głównie na eksport amortyzatory do autobusów i ciężarówek. Ważnymi pracodawcami są także firmy Nexbau - producent okien i Gorgiel oferujący grzejniki. Działają tutaj także zakład przetwórczy owoców i warzyw, fabryka mebli oraz fabryka akcesoriów metalowych z głównym nastawieniem na eksport bardzo szerokiego asortymentu okuć, zamków, profili metalowych wykorzystywanych w przemyśle meblarskim i metalowym. W okolicach Wolsztyna działają firmy z branży spożywczej.

Turystyka

Wokół Wolsztyna znajdują się następujące obiekty krajobrazowe[10]:

W 2020 roku objęto ochroną kasztanowca zwyczajnego o obwodzie 414 cm rosnącego na zapleczu Muzeum Dr Roberta Kocha[11]

Sport

Bryła budynku w kształcie łuku, od frontu rząd okien na piętrze, poniżej za iglakami widoczne wejścia do hali i okna na parterze, wokół wybrukowany plac z zielenią, nad budynkiem błękitne niebo. Drzewa rzucają cień na chodnik.
Miejska Hala Sportowa „Świtezianka”

Hala Sportowa „Świtezianka” była miejscem spotkań o charakterze międzynarodowym (m.in. eliminacje grupowe w hokeju halowym kobiet do Mistrzostw Świata w 2007 roku, mecze juniorów reprezentacji Polski i Egiptu w 2004 roku). W mieście odbyły się finały Mistrzostw Świata Women´s U19 WFC 2008. W 2007 roku (wiosną) odbyły się w Wolsztynie rozgrywki o Mistrzostwo Polski Juniorów w piłce ręcznej, w których drugie miejsce zajął zespół KPR Wolsztyniak. Od 2007 roku na jeziorze wolsztyńskim odbywają się corocznie zawody kajakarskie. W grudniu 2008 roku została oddana do użytku Miejska Pływalnia, na której to od 16 marca 2010 roku rozpoczęły się treningi klubu pływackiego – UKS „3 WODNIK Wolsztyn”. Klub ten reprezentuje powiat wolsztyński m.in. na Grand Prix w Śremie, Mistrzostwach Wielkopolski LZS oraz w licznych zawodach rozgrywanych w Wielkopolsce i woj. lubuskim. W Wolsztynie mieści się również Stadionie Ośrodka Sportu i Rekreacji im. Józefa Piłsudskiego, na którym występuje klub piłkarski Grom Wolsztyn[12].

Klubami Wolsztyna są m.in.:

  • piłkarski Klub Sportowy „Grom” Wolsztyn, założony 7 kwietnia 1945 roku[12]
  • Klub Piłki Ręcznej „Wolsztyniak” Wolsztyn, założony 5 listopada 1994 roku i wywodzący się z sekcji piłki ręcznej Gromu Wolsztyn[13]
  • UMKS „Iskra” Wolsztyn (lekkoatletyka i badminton)
  • MUKS „Kolejarz” APR Wolsztyn (piłka nożna)
  • KR „Lokomotywa” Wolsztyn (rugby)
  • UKS „3 Wodnik” Wolsztyn (klub pływacki)
  • Klub Sportowy Zryw Wolsztyn (klub kajakarski)

W okresie międzywojennym w Wolsztynie istniały[12]:

  • „Unitas” Wolsztyn, klub piłkarski założony 1 czerwca 1921 roku, zespół dokonał fuzji z Sokołem 26 sierpnia 1928 roku, występował na dzisiejszym Stadionie Ośrodka Sportu i Rekreacji im. Józefa Piłsudskiego, który został otwarty 14 czerwca 1931 roku, sukcesem klubu jest m.in. IV poziom rozgrywek;
  • „Czarni” Wolsztyn, klub posiadający sekcję piłki nożnej, hokeja na lodzie i tenisa, założony 1 lipca 1927 roku;
  • Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” Wolsztyn, założone 21 września 1921 roku;
  • „Jordan” Wolsztyn, klub szkolny założony 5 stycznia 1919 roku i zlikwidowany w lipcu 1934 roku.

Zabytki

W oddali biały kościół pomiędzy budynkami na końcu ulicy, wieża wybija się ponad dachami. Po prawej stronie drzewa, po lewej stronie kamienice, na pierwszym planie tryskająca fontanna otoczona kwiatami.
Kościół farny pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej
Widok kościoła z wieżą nad wejściem. Zdjęcie zrobione pod ukosem z drugiej strony ulicy. Kościół stoi pomiędzy niskimi kamienicami. Przed budynkiem plac z zaparkowanym samochodem.
Poewangelicki Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego

Parowozownia

Czarno-czerwony parowóz na obrotnicy, okrągły dół z torowiskiem, po którym obraca się lokomotywa. Z komina wydobywa się siwy dym, z tyłu biała para. W oddali widać inne parowozy stojące pod zadaszeniem, budynki kolejowe z czerwonej cegły i wagony stojące przy peronie.
Parowozownia w Wolsztynie
  • Parowozownia Wolsztyn (ul. Fabryczna) – jedyny obiekt w Europie, gdzie parowozy normalnotorowe (przystosowane do jazdy po torze o standardowej szerokości 1435 mm) obsługują planowy ruch pasażerski. Znajduje się tutaj ok. 30 sztuk tych pojazdów, m.in. unikalna lokomotywa Ok1, Ok22, oraz zabytkowe wagony. Najcenniejszym eksponatem jest parowóz Pm36, z 1937 r. wyprodukowany w fabryce w Chrzanowie, który potrafi osiągać szybkość do 130 km/h. Parowozy prawie codziennie prowadzą planowe pociągi osobowe. W dni robocze kursują na trasie do Leszna, w soboty do Poznania. Czasami organizowane są również przejazdy retro i specjalne pociągi okolicznościowe. Parowozownia jest dostępna dla turystów całorocznie i całodobowo. Co roku na przełomie kwietnia i maja ma miejsce „Parada Parowozów” oraz w okolicach maja organizowane jest widowisko "Światło, Para Dźwięk". Jubileuszową paradę w 2007 roku obejrzało ponad 20 tysięcy turystów[14].

Związani z Wolsztynem

Z dziejami Wolsztyna związali swe życie m.in.:

  • Józef Hoene-Wroński – filozof i matematyk urodzony w Wolsztynie w 1776 r.[1]
  • Robert Koch – uczony, lekarz, laureat Nagrody Nobla. W latach 1872–1880 jako skromny lekarz powiatowy w Wolsztynie dokonał swych pierwszych odkryć[1], wykrył zarazek wąglika, który dziesiątkował wówczas bydło. Później, znany już w medycynie i świecie nauki, pracując w Berlinie odkrył prątki gruźlicy.

Instytucje oświatowe

  • Szkoły:
    • Szkoła Podstawowa nr 1
    • Szkoła Podstawowa nr 2
    • Szkoła Podstawowa nr 3
    • Szkoła Podstawowa nr 5
    • Zespół Szkół Specjalnych w Wolsztynie
    • Zespół Szkół Zawodowych im. Marcina Rożka
    • Zespół Szkół Ogólnokształcących i Profilowanych im. Marii Skłodowskiej-Curie*
  • Biblioteki:
    • Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Wolsztyn
    • Biblioteka Pedagogiczna Poznań – oddział Wolsztyn

Wspólnoty wyznaniowe

Miasta partnerskie

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Anders 1989 ↓, s. 109.
  2. a b Stan Ludności Miasta i Gminy Wolsztyn na podstawie danych z rejestru mieszkańców na dzień 31.12.2023r. [online], BIP, 5 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 177.
  4. a b c d e f Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 178–179.
  5. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 22. ISBN 83-87424-77-3.
  6. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 835.
  7. Wiesław Nowakowski „U odkrywcy prątka gruźlicy”, „Świat” nr 23/1959, s. 6.
  8. Marcin Adamczak: Wolsztyn w XIX wieku. [dostęp 2018-11-30]. (pol.).
  9. Gmina Wolsztyn: Wolsztyn. [dostęp 2018-11-30]. (pol.).
  10. Wolsztyn.pl/turystyka. [dostęp 2021-01-24].
  11. Uchwała nr XXV/283/2020 Rady Miejskiej w Wolsztynie z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody.. [dostęp 2021-01-24].
  12. a b c gromwolsztyn.pl: Historia – Klub Sportowy Grom Wolsztyn. [dostęp 2019-01-10]. (pol.).
  13. kpr-wolsztyniak.pl: Wolsztyniak – Historia. [dostęp 2019-01-10]. (pol.).
  14. Oficjalna strona PKP pkp.pl.
  15. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-14].
  16. Umowa partnerska Wolsztyn – Mór (Węgry). Urząd Miejski w Wolsztynie, 3 października 2016. [dostęp 2016-10-08].

Bibliografia

  • Paweł Anders: Jeziora Wolsztyńsko-Zbąszyńskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989.

Linki zewnętrzne

  • Strona internetowa Wolsztyna
  • Powstanie Wielkopolskie – Walki o Wolsztyn i Rostarzewo 5 stycznia 1919 r. (strona Instytutu Pamięci Narodowej)
  • Wolsztyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 858.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się