Witold Waszczykowski
Ilustracja
Witold Waszczykowski (2017)
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1957
Piotrków Trybunalski

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Grzegorz Schetyna

Następca

Jacek Czaputowicz

Ambasador RP w Iranie
Okres

od 1999
do 2002

Poprzednik

Stefan Szymczykiewicz

Następca

Witold Śmidowski

podpis
Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Zasługi (Rumunia)

Witold Jan Waszczykowski (ur. 5 maja 1957 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski historyk, dyplomata i polityk. W latach 2005–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2008–2010 zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 2011–2019 poseł na Sejm VII i VIII kadencji, w latach 2015–2018 minister spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło oraz rządzie Mateusza Morawieckiego, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys

Wykształcenie

W 1980 ukończył studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1989 podjął studia na Wydziale Stosunków Międzynarodowych University of Oregon, które ukończył w 1991. W latach 1992–1993 odbył studia podyplomowe na temat bezpieczeństwa międzynarodowego i kontroli zbrojeń w Graduate Institute of International and Development Studies w Genewie[1]. W 1993 uzyskał na Uniwersytecie Łódzkim stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie napisanej pod kierunkiem Andrzeja Harasimowicza(inne języki) pracy pt. Stany Zjednoczone a strategiczne rokowania rozbrojeniowe 1919–1936[2]. Zna język angielski i rosyjski[3].

Praca zawodowa

W latach 1981–1987 pracował jako asystent na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego[4]. Od 1987 do 1988 zatrudniony jako nauczyciel[1]. Wykładał na Akademii Sztuki Wojennej, Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi oraz Kolegium Jagiellońskim – Toruńskiej Szkole Wyższej[2][3].

W 1992 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[4], był starszym ekspertem w Departamencie Systemu Narodów Zjednoczonych, a później w Departamencie Instytucji Europejskich. W 1996 został wicedyrektorem w Departamencie Instytucji Europejskich, a następnie w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa[5].

W 1997 był pełniącym obowiązki szefa Biura Łącznikowego RP przy NATO w Brukseli[5]. Od 1997 do 1999 zajmował stanowisko zastępcy stałego przedstawiciela RP przy NATO. W latach 1999–2002 pełnił funkcję ambasadora RP w Iranie[4]. Następnie pracował w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej, a od 2005 jako zastępca dyrektora Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu[5].

Działalność polityczna

W listopadzie 2005 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił jednocześnie funkcję głównego negocjatora w rozmowach ze Stanami Zjednoczonymi dotyczących tarczy antyrakietowej[5]. W sierpniu 2008 odwołano go ze stanowisk zajmowanych w MSZ[6].

W sierpniu 2008 został powołany na stanowisko zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W lipcu 2010 złożył rezygnację z tej funkcji[7], został odwołany 7 lipca 2010[8]. W wyborach samorządowych w 2010 został zgłoszony jako kandydat na prezydenta Łodzi z ramienia komitetu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości (przegrał w pierwszej turze).

W 2011 kandydował w wyborach do Sejmu z pierwszego miejsca na liście PiS w okręgu wyborczym nr 9 w Łodzi i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 36 854 głosy (10,17% głosów oddanych w okręgu)[9]. W listopadzie 2011 został członkiem PiS. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i delegata do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[10].

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PiS w okręgu sieradzkim. Otrzymał 32 909 głosów, uzyskując poselską reelekcję[11]. 16 listopada 2015 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło[12]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[13]. 9 stycznia 2018 został odwołany z funkcji ministra spraw zagranicznych[14].

W wyborach europejskich w 2019 był liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat posła do Europarlamentu IX kadencji, otrzymując 168 021 głosów[15]. Został członkiem frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, członkiem Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony oraz wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych[16].

Życie prywatne

Jego żona została nauczycielką[17]; ojciec dwóch synów i córki[3].

W sierpniu 2021 ujawnił publicznie, że choruje na polineuropatię. Stało się to po tym, jak cześć komentujących jego wywiad w radiu Tok FM zarzuciła mu, że był pod wpływem alkoholu podczas tej audycji[18]. W 2023 podał, że nowe badania doprowadziły do zmiany diagnozy na stwardnienie zanikowe boczne[19].

Odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 34/. sejm.gov.pl, 20 października 1998. [dostęp 2023-05-17].
  2. a b Dr Witold Waszczykowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-05-17].[martwy link]
  3. a b c Kierownictwo MSZ. msz.gov.pl. [dostęp 2023-05-17].
  4. a b c Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 454.
  5. a b c d Witold Waszczykowski. gov.pl. [dostęp 2023-05-17].
  6. Waszczykowski odwołany. wprost.pl, 11 sierpnia 2008. [dostęp 2019-05-15].
  7. Dymisja zastępców szefa BBN. bbn.gov.pl, 6 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  8. Pożegnanie zastępców Szefa BBN. bbn.gov.pl, 7 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  9. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-12].
  10. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-04].
  11. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  12. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  13. Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  14. Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  15. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-28].
  16. Witold Jan Waszczykowski. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-08-11].
  17. Waszczykowski o żonie nauczycielce: Nie powiem, ile zarabia, bo się wstydzę. dziennik.pl, 8 marca 2019. [dostęp 2023-05-17].
  18. Agnieszka Mazur-Puchała: Zarzucili mu, że był pijany. Waszczykowski odpowiada: to poważna choroba. medonet.pl, 9 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-11].
  19. Anna Piotrowska: Witold Waszczykowski usłyszał straszną diagnozę. i.pl, 17 lutego 2023. [dostęp 2023-02-17].
  20. Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Pentru Merit”. presidency.ro. [dostęp 2016-10-21]. (rum.).
  21. Persoane Decorate. canord.presidency.ro. [dostęp 2024-03-07]. (rum.).

Bibliografia

  • Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2016-01-05].
  • Dr Witold Waszczykowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-05-17].[martwy link]
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 454.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się