Flick podczas nagrań w Londynie (1989) | |
Imię i nazwisko |
Victor Harold Flick |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1937 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
gitarzysta, kompozytor, dyrygent |
Aktywność |
1957–2009 |
Powiązania | |
Strona internetowa |
Vic Flick, właśc. Victor Harold Flick (ur. 14 maja 1937 w Worcester Park) – brytyjski gitarzysta, muzyk sesyjny, który najbardziej znany jest z nagrania riffu gitarowego do utworu „James Bond Theme”[1][2].
Pod koniec lat 50. Flick dołączył do grupy The John Barry Seven[1], a pierwszą kompozycją dla zespołu jego autorstwa była „Zapata”[3]. Z zespołem Flick zagrał riff gitarowy dla motywu przewodniego popularnego wówczas show telewizyjnego Juke Box Jury[a]. W 1959 roku muzyk wystąpił – wraz z formacją – we wszystkich odcinkach programu telewizyjnego BBC Drumbeat[4].
Na ścieżce dźwiękowej do filmu Doktor No, Flick był głównym gitarzystą w utworze „James Bond Theme”[5]. Kontynuował współpracę przy nagrywaniu ścieżek dźwiękowych do serii filmów o przygodach Jamesa Bonda (od lat 60. do końca lat 80.)[2].
Oprócz pracy jako główny gitarzysta w zespole John Barry Seven na początku lat 60., Flick był muzykiem sesyjnym, pojawiając się na wielu brytyjskich nagraniach pop z lat 60. Był członkiem George Martin Orchestra, z którą brał udział w nagraniach ścieżki dźwiękowej do filmu Noc po ciężkim dniu[1], gdzie zagrał na gitarze Olympic white 1961 Fender Stratocaster w instrumentalu „Ringo’s Theme (This Boy)”[6].
Flick współpracował z wieloma popularnymi artystami, takimi jak: Herman’s Hermits, Burt Bacharach, Henry Mancini, Jimmy Page, Cliff Richard, Diana Ross, Nancy Sinatra, Tom Jones i Eric Clapton[7]. Gitara Clifford Essex Paragon De Luxe, na której Flick zagrał oryginalną wersję „James Bond Theme”, wystawiana była w latach 2005–2006 w muzeum Rock and Roll Hall of Fame w amerykańskim mieście Cleveland. W późniejszym czasie instrument pokazywany był w amerykańskich muzeach podczas objazdowej wystawy „Guitar: The Instrument that Rocked the World”, która organizowana była przez National Guitar Museum[8].
Flick współpracował także przy filmach Merchant Ivory Productions jako kompozytor/aranżer przy m.in.: Autobiography of a Princess (1975)[9], Europejczycy (1979)[10], Kwartet (1981)[11], W upale i kurzu (1983)[12].
W 1999 roku współpracował z kompozytorem Niciem Raine’em, nagrywając z Praską Orkiestrą Filharmoniczną album-hołd Bond Back in Action[13]. W 2003 roku Flick zarejestrował album James Bond Now, na którym pojawiły się materiały ze ścieżek dźwiękowych Jamesa Bonda oraz nowe kompozycje[2]. Dwa lata później muzyk nagrał na gitarze ścieżkę do gry wideo From Russia With Love (Electronic Arts)[14].
W 2008 roku na rynek trafiła autobiografia Vic Flick Guitarman: From James Bond to The Beatles and Beyond (wydawca: Bear Manor Media)[15].
W październiku 2012 roku Flick pojawił się podczas wieczoru „The Music of Bond: The First 50 Years” zorganizowanego przez Academy of Motion Pictures Arts and Sciences, gdzie obchodzono pięćdziesięciolecie powstania pierwszego filmu z serii. Zagrał wówczas przed publicznością na swojej gitarze Clifford Essex Paragon De Luxe kompozycję „James Bond Theme”. Udzielił także na scenie wywiadu Jonowi Burlingame’owi[b][16].
W 2013 roku Flick pojawił się w jednym z odcinków programu Gwiazdy lombardu emitowanego na kanale History. Przyniósł tam swoją gitarę Fender Stratocaster (z 1961 roku), a właściciel lombardu Rick Harrison – po konsultacji z Jesse’m Amoroso – kupił instrument za kwotę 55 000 USD[17].
W 1960 roku Flick ożenił się z Judith Mary, z którą ma dwoje dzieci. Para mieszka w Las Vegas[18].
Wybrana lista utworów, w nagraniu których Flick brał udział:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.