Wydanie „The New Yorkera” z 14 marca 1925 | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Wydawca |
Condé Nast Publications (spółka córka Advance Publications) |
Tematyka |
polityczno-społeczna |
Pierwszy numer |
17 lutego 1925 |
Redaktor naczelny | |
Średni nakład |
1 062 310[1] egz. |
ISSN |
0028-792X |
OCLC |
320541675 |
Strona internetowa |
The New Yorker – amerykański tygodnik społeczno-polityczny o charakterze liberalnym i szerokiej tematyce, wydawany przez Condé Nast Publications. Ukazuje się rocznie 47 numerów, z czego pięć podwójnych.
Tygodnik zadebiutował na rynku 17 lutego 1925 roku (pierwszy numer opatrzony jest datą 21 lutego[2]), został założony przez Harolda Rossa i jego żonę Jane Grant, dziennikarkę „New York Timesa”. Jego redaktorem naczelnym jest od roku 1998 David Remnick (stan na 2021 rok), jego poprzednikami byli m.in. Tina Brown, William Shawn i Harold Ross.
„The New Yorker” jest czasopismem opiniotwórczym, na jego łamach można przeczytać ambitne reportaże i komentarze dotyczące głównie życia społecznego i kulturalnego oraz politycznego, ale i na temat kultury popularnej. Poświęca się w nim także uwagę literaturze współczesnej: publikowane są opowiadania oraz recenzje literackie. Znane są także rysunki satyryczne z „New Yorkera”, różnych autorów, rozmieszczane w rozmaitych miejscach w każdym numerze. Choć w recenzjach i zapowiedziach wydarzeń skupia się przeważnie na życiu kulturalnym Nowego Jorku, znajduje również licznych odbiorców i poza nim.
W czasopiśmie publikowali m.in. Ann Beattie, Katherine Boo, John Cheever, Alice Munro, Haruki Murakami, Vladimir Nabokov, John O’Hara, Philip Roth, J.D. Salinger, Irwin Shaw, John Updike, E.B. White, Colson Whitehead i Richard Yates.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.