| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1959 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Niemiec | |
| Okres |
od 27 stycznia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wicekanclerz Niemiec | |
| Okres |
od 17 grudnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister gospodarki i energii Niemiec | |
| Okres |
od 17 grudnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów atomowych Niemiec | |
| Okres |
od 22 listopada 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec | |
| Okres |
od 13 listopada 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Sigmar Gabriel (ur. 12 września 1959 w Goslar[1]) – niemiecki polityk i samorządowiec, w latach 1999–2003 premier Dolnej Saksonii, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) i od 2009 do 2017 jej przewodniczący, w latach 2005–2009 minister środowiska, minister gospodarki i energii w latach 2013–2017, wicekanclerz w latach 2013–2018, a od 2017 do 2018 minister spraw zagranicznych.
W 1979 zdał egzamin maturalny, po czym odbył dwuletnią służbę wojskową. Studiował germanistykę, politologię i socjologię na Uniwersytecie w Getyndze. Zdał państwowe egzaminy nauczycielskie. W latach 80. pracował jako nauczyciel w ramach kształcenia osób dorosłych. Członek związku zawodowego IG Metall oraz organizacji pracowniczej AWO[1].
W 1977 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W latach 1990–2005 był posłem do landtagu Dolnej Saksonii. Zasiadał też w radzie powiatu Goslar (1987–1998) oraz radzie miasta Goslar (1991–1999). W latach 1998–1999 i 2002–2005 przewodniczył klubowi deputowanych SPD w landtagu[1]. W grudniu 1999 objął stanowisko premiera Dolnej Saksonii w miejsce Gerharda Glogowskiego, który ustąpił po roku urzędowania. Funkcję tę pełnił do końca kadencji, w marcu 2003 zastąpił go Christian Wulff z Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU)[2].
W wyborach w 2005 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Bundestagu. Od listopada 2005 do października 2009 był ministrem środowiska, ochrony przyrody i bezpieczeństwa reaktorów atomowych w pierwszym rządzie Angeli Merkel tworzonym przez koalicję CDU/CSU i SPD[1].
W 2009 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[1]. Socjaldemokraci przeszli wówczas do opozycji wobec nowego gabinetu dotychczasowej kanclerz. 13 listopada 2009 Sigmar Gabriel zastąpił Franza Münteferinga na funkcji przewodniczącego federalnych struktur Socjaldemokratycznej Partii Niemiec[3], stając się tym samym liderem opozycji. W kampanii wyborczej w 2013 publicznie wzywał Zielonych do zawiązania porozumienia przeciwko Angeli Merkel[4].
Po wyborach, w których ponownie został wybrany do Bundestagu, doszło jednak do odnowienia po czterech latach koalicji chadeków i socjaldemokratów. W grudniu 2013 w trzecim gabinecie Angeli Merkel lider socjaldemokratów został wicekanclerzem oraz ministrem gospodarki i energii[1]. W styczniu 2017 przeszedł na urząd ministra spraw zagranicznych[5]. W marcu 2017 na funkcji przewodniczącego SPD zastąpił go Martin Schulz. W tym samym roku utrzymał mandat deputowanego na kolejną kadencję[6].
W marcu 2018 odszedł ze stanowisk rządowych. Do listopada 2019 sprawował mandat deputowanego do Bundestagu. Został członkiem Komisji Trójstronnej oraz Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych. W 2020 został powołany do rady nadzorczej Deutsche Banku[7].
W 2002 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[8].
Z pierwszą żoną, Munise Demirel, z którą się rozwiódł, ma córkę Saskię[9]. W 2012 poślubił Anke Stadler, z którą ma córkę Marie[10].
| Sekretarze stanu do spraw zagranicznych w Cesarstwie Niemieckim (1873-1918) |
|
|---|---|
| Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej (1918–1933) |
|
| Ministrowie spraw zagranicznych III Rzeszy (1933–1945) | |
| Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec (od 1949) |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
