Repatriacja (łac.repatriatio ‘powrót do ojczyzny’)[1] – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych[2], osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw[3].
Często termin używany jest błędnie na oznaczenie deportacji, depatriacji albo też ekspatriacji, czyli przymusowych wysiedleń lub przesiedleń[4].
Przykładem procesu repatriacyjnego z początku XXI wieku była fala powrotów na KrymTatarów, wysiedlonych stamtąd w roku 1944 przez Związek Radziecki[6].
↑Konwencja o traktowaniu jeńców wojennych podpisana w Genewie 12 sierpnia 1949 r. w art. 118 nakazuje repatriację jeńców bezzwłocznie po zakończeniu działań wojennych.
↑Anna Runge, Jerzy Runge: Słownik pojęć z geografii społeczno-ekonomicznej. Videograf Edukacja, 2008, s. 276. ISBN 978-83-60763-48-3.
↑Przesiedlenie ludności polskiej z Kresów Wschodnich do Polski 1944-1947. Wybór dokumentów, Warszawa: Neriton, 2000.
↑Państwowy komitet statystyki Ukrainy. Spis 2001. ukrcensus.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-08)]..
Linki zewnętrzne
Zobacz hasłorepatriacja w Wikisłowniku
Zobacz kolekcję cytatówrepatriacja w Wikicytatach
Zobacz multimedia związane z tematem: Repatriacja
Hasło „Repatriacja” w encyklopedii portalu Onet
Analiza pojęć „repatriacja” i „depatriacja” w Poradni Językowej PWN. poradnia.pwn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-12)]., Artur Czesak, Instytut Języka Polskiego PAN
Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz.U. z 2022 r. poz. 1105)