Ukończył studia prawnicze, uzyskał dyplom Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. Pracował jako nauczyciel akademicki, specjalizując się w ekonomii politycznej. Był profesorem na uniwersytetach w Caen i Paryżu, a także w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu[2] oraz w École centrale Paris[3]. W 1958 został dyrektorem w fundacji naukowej FNSP[2].
W latach 1959–1962 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra przemysłu Jeana-Marcela Jeanneneya. Po kilku latach powrócił do pracy w administracji[2]. W 1967 został wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej, gdzie do 1973 odpowiadał za sprawy finansowe i gospodarcze[4]. Następnie był m.in. przewodniczącym komisji zajmującej się reformą systemu finansowania mieszkalnictwa i członkiem rady francuskiego banku centralnego[2]. Od stycznia do sierpnia 1976 sprawował urząd ministra handlu zagranicznego w rządzie, którym kierował Jacques Chirac[5].
Był jednym z najbliższych współpracowników prezydentaValéry’ego Giscarda d’Estainga[4]. W sierpniu 1976, po rezygnacji gaullisty Jacques’a Chiraca, objął urząd premiera. Sprawował go do maja 1981, stojąc na czele trzech kolejnych gabinetów. W dwóch pierwszych do kwietnia 1978 jednocześnie był ministrem gospodarki i finansów[5]. Zakończył pełnienie funkcji premiera, gdy urzędujący prezydent nie uzyskał reelekcji, przegrywając z François Mitterrandem.
Dołączył w międzyczasie do prezydenckiej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej. Z jej ramienia w 1978 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Ponownie wybierany w 1981, 1986, 1988, 1993 i 1997, wykonywał mandat deputowanego do 2002[1]. W 1988 kandydował w wyborach prezydenckich. Z wynikiem 16,5% głosów zajął trzecie miejsce, wyprzedzili go socjalista François Mitterrand i gaullista Jacques Chirac[6]. Od odejścia z rządu kontynuował działalność naukową. W latach 1995–2001 zajmował stanowisko meraLyonu[2].
Yvon Bourges – minister obrony (2 października 1980 resort przejął Joël Le Theule, który zmarł 14 grudnia 1980; 22 grudnia 1980 resort przejął Robert Galley)
Robert Boulin – minister pracy i partycypacji pracowniczej (zmarł 29 października 1979; 8 listopada 1979 resort przejął Jean Mattéoli)
.jpg)
.jpg)
.jpg)