Posążek w świątyni Tsakaling przedstawiający Pema Lingpę
Pema Lingpa (tyb.: པདྨ་གླིང་པ་, Wylie: padma gling pa; 1450–1521) – czwarty z pięciu „królów tertonów” oraz wielki odnowiciel dzogczen przekazu Padmasambhawy. Pema Lingpa utworzył w pełni bhutańską odmianę tradycji ningma znaną dziś pod nazwą Peling (Wylie: Pad gling).
Życiorys
Pema Lingpa urodził się w 1450 r. w Dolinie Chökor w Bumthangu w Bhutanie w rodzinie duchownego ningma Niöton Döndrub Sangpo z klanu Niö (Wylie: smyos rabs). Wychowywał się z dala od monastycznych ośrodków edukacyjnych odwiedzając jedynie pobliskie klasztory Mani Gompa i Rimocze, choć posiadł podstawowe wykształcenie. Jednak zgodnie z tradycyjnymi bhutańskimi biografiami już od młodości miał mistyczne kontakty z buddyjskimi mistrzami, dakiniami i strażnikami, którzy napominali go do odnajdowania „buddyjskich skarbów” – term. Swoją pierwszą termę powiada się, że odkrył pod wpływem wizyjnego spotkania z „mnichem w obdartych szatach”, który wręczył mu zwój z przepowiednią termiczną (Wylie: kha byang). W przepowiedni tej było dokładnie opisane, gdzie i jak odkryje termę, co Pema Lingpa zrobił w obecności okolicznej ludności w urwisku rzeki Tang River. Dzierżąc płonącą świecę wszedł on do głębin rzeki i wyszedł z nich ze szkatułką tekstów i relikwii wraz z tą niegasnącą nadal świecą. Zdobyło to powszechne uznanie ludności. Kiedy kolejne termy Pema Lingpy stawały się coraz bardziej rozpowszechnione, również na obszarach Tybetu, powstawało coraz więcej obaw o ich autentyczność. Działo się to do czasu, aż ówcześnie najbardziej wpływowy lama Tybetu, VII Karmapa Czodrak Gjamco (1454–1506), sam przyjął inicjacje w cykl term Pema Lingpy. Stulecie po tym, bardzo znanym ze względu również na swój urząd, praktykującym te termy został sam Dalajlama Ngałang Losang Gjaco (Wylie. ngag-dbang blo-bzang rgya-mtsho; 1617–1682), zwany Wielkim. Ponadto w jednej z najbardziej znanych tybetańskich instytucji dzogczen, Mindrolling (Wylie: smin grol gling), początkowo praktykowano dzogczen według termy Pema Lingpy „Dzogczen – Suma Intencji Samantabhadry” (Wylie: rdzogs chen kun bzang dgongs ’dus), zanim kluczowymi stały się tam rodzime termy tertona Terdak Lingpa (Wylie: gter bdag gling pa; 1646 – 1714). Pema Lingpa nauczał szeroko w regionach Bhutanu i Tybetu przyczyniając się do rozkwitu buddyzmu tybetańskiego[1].
Tradycja Pema Lingpy
Tradycja Pema Lingpy oraz tradycja Ngawang Namgyal są głównymi bhutańskimi odmianami buddyzmu tybetańskiego przyczyniając się w stanowieniu tożsamości kulturowej i państwowości tego kraju. Terton Pema Lingpa był odkrywcą ponad trzydziestu różnego rodzaju term, które zawierają wszystkie trzy kategorie term przekazu ningma – kategorię sadhan guru, kategorię dzogczen i kategorię sadhan Awalokiteśwary. Te trzy kategorie term odkryć mogą tylko tzw. „Królowie Tertonów”. Najważniejszymi termami są odpowiednio Guru. Nieprzewyższony Ocean Klejnotów (Wylie: Bla ma nor bu rgya mtsho), Dzogczen – Suma Intencji Samantabhadry (Wylie: Rdzogs chen kun bzang dgongs ’dus) oraz Wielki Współczujący. Lampa Oświetlająca Ciemności (Wylie: Thugs rje chen po mun sel sgron me). Owa terma z kategorii dzogczen, która zawiera kompletny przekaz Kandro Nintik, została odkryta przez niego dwukrotnie: w murze klasztoru Tharpaling (Wylie: thar pa gling) założonego w Bhutanie przez Longczenpę (1308-1364), oraz w kamieniu stupy z miejsca Samje Cimpu (Wylie: bsam yas 'chims phu), obok tybetańskiego klasztoru Samje, najstarszego klasztoru tybetańskiego wybudowanego w latach 775–779 r. n.e. przez króla Trisong Decena (Wylie: khri srong lde btsan; 755-797). Przekazy Kandro Nintik (Wylie: mkha gro snying thig) są możliwe do rozpoznania przez tertonów związanych z postacią księżniczki Pemasel (Wylie: lha lcam padma gsal), która była córką tybetańskiego króla Trisong Decena. Ostatnimi bezpośrednimi reinkarnacjami Pemasel byli kolejno Longczenpa (Wylie: klong chen rab 'byams pa; 1308-1364) i właśnie Pema Lingpa[2].
Zbiór term Pema Lingpy
Zbiór term Pema Lingpy (Wylie: Pad gling gter chos) składa się z następujących woluminów[3]:
Wolumin 1–2: Guru. Nieprzewyższony Ocean Klejnotów (Wylie: Bla ma nor bu rgya mtsho)
Wolumin 3: Cykle Gniewnego Guru. Wielki, Pośredni i Mniejszy (Wylie: Drag po che ’bring chung gsum): Wielki Czerwony Gniewny Guru (Wylie: Bla ma drag po dmar chen me lce phreng ba), Gniewny Guru Pogromca Istot (Wylie: Bla ma drag po ’gro ba kun ’dul), Wielkie Tornado Ogni (Wylie: Drag po me rlung ’khyil pa)
Wolumin 9: Wadżrapani. Pogromca Potężnych (Wylie: Phyag rdor dregs pa kun ’dul); Eliksir Sadhany Medycyny (Wylie: Bdud rtsi sman sgrub)
Wolumin 10: Najbardziej Sekretnych Osiem Przekazanych Regół. Zwierciadło Umysłu (Wylie: Bka’ brgyad yang sang thugs kyi me long)
Wolumin 11: Strażnik Maning (Wylie: Mgon po ma ning); Trzy Czarne Cykle (Wylie: Nag po skor gsum): Czarny Jamantaka (Wylie: Gshin rje kha thun nag po), Czarna Macioro-głowia (Wylie: Phra men phag sha nag po), Czarny Heretyk Maheśvara (Wylie: Mu stegs gu lang nag po)
Wolumin 12: Instrukcje Długowieczności. Wdrożenie Klejnotów Na ścieżkę (Wylie: she khrid nor bu lam khyer); Czerwony Hajagriwa. Pogromca Potężnych (Wylie: Rta mgrin dmar po dregs pa zil gnon); Żelazno-włosy Czarny Hajagriwa (Wylie: Rta mgrin nag po lcags ral can)
Wolumin 13: Zbiór Pism Pema Lingpy. Samospełniająca Terma Skarbów (Wylie: ’bum yid bzhin gter mdzod)
Wolumin 14: Biografie Pema Lingpy [włącznie z jego inkarnacjami] (Wylie: Pad gling gi rnam thar)
Zgodnie z wielowiekową bhutańską tradycją linia przekazu Pema Lingpy kontynuowana jest do czasów obecnych przez trzy linie przekazu reinkarnujących się tulku (Wylie. sprul sku) nauk dzogczen, mianowicie Sungtrul Rinpocze, Tukse Rinpocze i Gangteng Tulku Rinpocze. Poniżej znajduje się pełna ich lista w języku angielskim i tybetańskim[4].
↑Sarah Harding: „The Life and Revelations of Pema Lingpa”, The Visionary Career of Pema Lingpa s.15; Snow Lion Publications, Ithaca, 2003, ISBN 1-55939-194-4.
↑Sarah Harding: „Życie i nauki Pema Lingpy”, Wydawnictwo NORBU, Rok wydania 2008/2009.
↑„Życie i nauki Pema Lingpy” Sarah Harding, Wydawnictwo NORBU, Warszawa 2009, ISBN 978-83-926779-4-9.
↑Sarah Harding: „The Life and Revelations of Pema Lingpa”, s. 137; Snow Lion Publications, Ithaca, 2003, ISBN 1-55939-194-4.
Linki zewnętrzne
https://center.yeshekhorlo.pl/o-nas/ Buddyjska grupa praktykujących tradycję Pema Lingpy w Polsce pod przewodnictwem Gangtenga Tulku Rinpoczego.
https://web.archive.org/web/20170712075907/http://pelingtreasures.com/?lang=pl Pełny przekaz wszystkich skarbów Pema Lingpy na Zachodzie, Jura Francuska 2017
https://web.archive.org/web/20170226050310/http://www.rigzin-gatsel.com/pl/lineage/ Krótka prezentacja linii Pema Lingpy z Bhutanu.
