Matylda Flandryjska
Ilustracja
Wyobrażenie wizerunku Matyldy z roku 1894
Królowa Anglii
Okres

od 1068
do 1083

Jako żona

Wilhelm Zdobywca

Koronacja

11 maja 1068

Poprzedniczka

Ealdgyth z Mercii

Następczyni

Matylda Szkocka

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1031

Data śmierci

2 listopada 1083

Ojciec

Baldwin V Flandryjski

Matka

Adelajda

Mąż

Wilhelm Zdobywca

Dzieci

Robert II Krótkoudy
Adeliza (lub Alicja)
Cecylia
Wilhelm II Rudy
Ryszard
Adela
Gundred
Agata
Konstancja
Matylda
Henryk I Beauclerc

Wyobrażenie Matyldy nieznanego autorstwa

Matylda (lub Maud) Flandryjska (ur. ok. 1031, zm. 2 listopada 1083) – córka Baldwina V, hrabiego Flandrii, i Adelajdy, córki króla Francji Roberta II. Ok. 1051 roku poślubiła księcia Normandii Wilhelma II, gdy ten podbił królestwo Anglii, została 11 maja 1068 roku koronowana na królową.

Małżeństwo z córką hrabiego Flandrii było dla Wilhelma niezwykłym wyniesieniem, zważywszy na jego nieślubne pochodzenie. Jednakże również Baldwin odnosił niezwykłą korzyść, spowinowacając się z jednym z najpotężniejszych władców na północy kraju, który po bitwie pod Val-es-Dunes był niekwestionowanym suzerenem w swym księstwie. Początkowo papież nie chciał wyrazić zgody na zawarcie małżeństwa z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa, jednakże dał się przemóc hojnymi donacjami.

Do ślubu doszło ok. 1051 roku w katedrze w Rouen lub też w jednym granicznych zamków hrabstwa Eu[1].

W czasie buntu syna Roberta przeciw Wilhelmowi opowiedziała się po stronie tego pierwszego. W czasie pobytu męża w Anglii sprawowała w jego imieniu rządy na kontynencie. Została pochowana w Abbaye aux Dames („opactwie kobiet”) przy kościele Świętej Trójcy, którego była fundatorką.

Według tradycji cechą mającą wyróżniać Matyldę był jej wyjątkowo niski wzrost - mierzyła jakoby zaledwie 127 cm. Ekshumacja szczątków w 1819 roku (powtórzona w 1959 roku) obaliła ten mit. Badania szkieletu pokazały, że wzrost Matyldy wynosił 152 cm.

Potomstwo

Liczba dzieci, które powiła ze związku z Wilhelmem, jest niepewna. Z pewnością urodziła czterech synów, lecz liczba córek pozostaje niewiadomą. Dzieci, które się jej przypisuje, to:

Przypisy

  1. Searle Eleanor, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power. 840-1066, Los Angeles 1998, s. 318, p. 18.

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się