Herb obecnego kamerlinga (podczas sede vacante) | |
Obecny kamerling | |
kard. Kevin Farrell | |
Stanowisko | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
ok. 1073–1085 |
Pierwszy kamerling |
Pierre z Cluny oraz Tyberiusz |
Długość kadencji |
do odwołania lub śmierci, bądź do wyboru nowego papieża |
Obecny kamerling | |
Obecny od |
14 lutego 2019 |
Siedziba |
Pałac Apostolski, |
Strona internetowa |
Kamerling, Kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego (łac. Camerarius Sanctae Romanae Ecclesiae – Komornik Świętego Kościoła Rzymskiego[1]) w Kościele katolickim – kardynał, który kieruje Kamerą Apostolską. Zarządza on sprawami zwyczajnymi Kościoła oraz troszczy się o dobra i prawa doczesne Stolicy Apostolskiej w okresie wakansu, a także przejmuje administrację Watykanu.
Z chwilą śmierci lub rezygnacji papieża kamerling jako jeden z nielicznych nie traci swoich uprawnień, ale korzysta z nich aż do wyboru nowego papieża, czyli przez cały okres sediswakancji.
Po śmierci papieża (lub rezygnacji) niszczy pierścień Rybaka, a także metalową matrycę, która służyła do opatrywania listów apostolskich ołowianymi pieczęciami[2][3]. Wspomagany przez trzech kardynałów asystentów, wybieranych na okres trzech dni w drodze losowania (z grona kardynałów poniżej 80. roku życia przybyłych do Rzymu), zarządza wszystkimi bieżącymi sprawami z uwzględnieniem postanowień podejmowanych w drodze głosowania przez Kolegium Kardynałów, a także watykańskimi finansami i mieniem.
Kardynał ten ma także specjalne uprawnienia. Między innymi notarialnie potwierdza fakt śmierci papieża, opieczętowuje apartament papieski oraz powiadamia kardynała wikariusza Rzymu o śmierci papieża. Od momentu śmierci papieża obejmuje w posiadanie watykański Pałac Apostolski, pałac laterański oraz rezydencję papieży w Castel Gandolfo. Zasięgając opinii kardynałów stojących na czele trzech stopni (kardynałów diakonów, kardynałów prezbiterów oraz kardynałów biskupów), Kolegium Kardynałów ustala wszystkie sprawy związane z pogrzebem, korzystając ze wskazówek, które pozostawił zmarły papież. Nadzoruje przygotowania do konklawe. Podczas konklawe pod jego nadzorem pozostają Domus Sanctae Marthae oraz Kaplica Sykstyńska wraz z przyległymi pomieszczeniami.
Urząd kamerlinga utworzył papież Grzegorz VII w miejsce zniesionego urzędu archidiakona Rzymu. Do XV wieku wielu duchownych piastujących ten urząd nie było kardynałami.
Dwa razy w historii zdarzyło się, że kamerling wybrany został papieżem – byli to Leon XIII (w 1878 r.) i Pius XII (w 1939 r.). Dwaj inni papieże, Honoriusz III i Aleksander IV również pełnili funkcję kamerlinga, ale obaj na wiele lat przed wyborem[potrzebny przypis].
Etymologicznie słowo wywodzi się z włoskiego camerlengo, camerlingo – komornik, komorzy, szambelan.
Niekardynałowie oznaczeni kursywą. W ciągu pierwszego stulecia istnienia urzędu często sprawowało go dwóch duchownych jednocześnie. Do XIII wieku daty urzędowania ustalone są wyrywkowo, a lista może być niepełna. Od XIV wieku znana jest kompletna lista, zaznaczono też wakaty trwające powyżej jednego roku.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.