Zbigniew Bujak, Jerzy Surdykowski i Tomasz Jastrun – Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego (2010) | |
Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1939 |
---|---|
Konsul generalny RP w Nowym Jorku | |
Okres |
od 1990 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Tajlandii | |
Okres |
od 1999 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Jerzy Surdykowski (ur. 14 marca 1939 w Warszawie[1]) – polski publicysta, dziennikarz, pisarz i dyplomata, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.
Ukończył w 1962 studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej. Pracował początkowo na Politechnice Gdańskiej, następnie jako stoczniowiec w Gdyni. Od końca lat 60. związany z dziennikarstwem jako dziennikarz m.in. „Perspektyw”, „Życia Gospodarczego”, „Życia Literackiego”. Przez kilka lat był także wykładowcą dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim[2].
Od 1967 do 1982 był członkiem PZPR. W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej, publikował w biuletynie strajkowym[2]. W 1980 został wiceprezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, pełnił tę funkcję także po delegalizacji SDP w związku z wprowadzeniem stanu wojennego[3]. W 1982 objęty zakazem pracy w mediach państwowych, współpracował z czasopismami drugiego obiegu. W 1989 był redaktorem naczelnym „Głosu Wyborczego Solidarności”, następnie członkiem redakcji „Tygodnika Solidarność” i „Rzeczpospolitej”[2].
Od 1990 związany z polską dyplomacją – był konsulem generalnym RP w Nowym Jorku (1990–1996) oraz ambasadorem w Tajlandii, akredytowanym także w Birmie i na Filipinach (1999–2003)[3].
Jest autorem sztuk teatralnych, w tym Horoskopu zdjętego w 1976 przez cenzurę[3], a także scenariusza do filmu W każdą pogodę (1969)[4]. Twórca esejów i felietonów w prasie krajowej (m.in. w „Znaku”, „Gazecie Krakowskiej” i „Rzeczpospolitej”). Jako pisarz zadebiutował w 1966 powieścią Powracający z morza[3]. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu[2]. W następnych latach autor licznych publikacji książkowych, w tym powieści i zbiorów esejów.
W 1994 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[5], a w 1986 Nagrodę im. Bolesława Prusa[4]. W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.