| |
| |
| hrabia Hainaut (jako Jan I) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| hrabia Holandii i Zelandii (jako Jan II) | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1248 |
| Data śmierci |
22 sierpnia lub we wrześniu 1304 |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec |
Jan I z Avesnes |
| Matka |
Adelajda z Holandii |
| Żona |
Filipina z Luksemburga |
| Dzieci |
Jan, Henryk, Szymon, Małgorzata, Alicja, Izabella, Joanna, Wilhelm, Jan, Maria, Matylda |
Jan II z Avesnes (ur. ok. 1248[1][2], zm. 22 sierpnia[3][1][4] lub we wrześniu 1304[5][2]) – hrabia Hainaut jako Jan I od 1280 oraz hrabia Holandii i Zelandii jako Jan II od 1299, pochodzący z dynastii z Avesnes.
Jan II był najstarszym synem Jana I z Avesnes, zmarłego w 1251 syna hrabiny Flandrii i Hainaut Małgorzaty oraz Adelajdy holenderskiej, córki hrabiego Holandii i Zelandii Florisa IV[3][1][4].
Już w latach 70. XIII w. sprawował faktyczne rządy w części domeny swej babki, Małgorzaty, obejmującej hrabstwo Hainaut. Pozostawał jednak w konflikcie z bratem przyrodnim swego ojca, Gwidonem z Dampierre, który zgłaszał roszczenia do tego kraju. Małgorzata zmarła w 1280 i wkrótce potem Jan został uznany za hrabiego Hainaut[1][2]. Konflikt z Gwidonem, który został hrabią Flandrii, trwał nadal – w sporze pomiędzy królem Francji Filipem IV Pięknym i Gwidonem Jan wspierał aktywnie francuskiego władcę[3][1].
W 1276 i 1281 otrzymał od cesarza Rudolfa I Habsburga obietnicę nadania hrabstw Holandii i Zelandii w przypadku bezpotomnej śmierci hrabiego Florisa V. Tę perspektywę odsunęło jednak urodzenie się syna Florisa, Jana I[3]. Gdy jednak w 1296 Floris został zamordowany, a jego syn był nieobecny, Jan z Avesnes został wezwany do objęcia rządów regencyjnych. Nawet po powrocie Jana I z Anglii nadal aktywnie uczestniczył w sprawach holenderskich, m.in. ścigając morderców jego ojca i zmuszając do podporządkowania się mieszkańców Fryzji Zachodniej. W 1299 Jan I powierzył mu ponownie regencję. Kilka tygodni później młody hrabia zmarł i Jan z Avesnes (mimo podejrzeń o otrucie Jana I)[1] został uznany przez stany za nowego hrabiego Holandii[3][1]. W 1300 sukcesję Jana w Holandii potwierdził początkowo niechętny temu rozwiązaniu król Albrecht I Habsburg[3][1]. Opór stawiła szlachta z Zelandii, która zwróciła się o pomoc do Gwidona z Dampierre[3].
Najstarszy syn Jana (także Jan) zginął w 1302 w bitwie pod Courtrai[1][6][7][2], przez co następcą Jana został młodszy syn Wilhelm, który w ostatnich latach życia ojca przejął jego obowiązki[6][7]. Gwidon zaatakował posiadłości Jana i zdobył większość Zelandii i część Holandii[3][1]. Wilhelm mimo początkowych porażek zdołał powstrzymać agresora, a następnie połączył się z flotą francuską, która odniosła nad Gwidonem decydujące zwycięstwo w 10 sierpnia 1304 w bitwie pod Zierikzee[3][1][6][7] – flota flandryjska została rozgromiona, a Gwidon wzięty do niewoli[1]. Dzięki temu Jan odzyskał utracone wcześniej posiadłości, zmarł jednak wkrótce potem[3][1], a trony hrabiowskie odziedziczył Wilhelm[3]. Jan został pochowany w Valenciennes[3][1].
Żoną Jana była od 1270[1][2] Filipina (zm. 1311), córka hrabiego Luksemburga Henryka V. Ich dziećmi byli:
| Hrabiowie Hainaut Dynastia z Louvain |
| ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hrabiowie Bergen |
| ||||||||||||||
| Hrabiowie i margrabiowie Valenciennes |
| ||||||||||||||
| Hrabiowie Hainaut |
|
| Gerolfingowie |
|
|---|---|
| Dynastia z Avesnes |
|
| Wittelsbachowie |
|
| Walezjusze |
|
| Habsburgowie |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.