 Jacek Protasiewicz (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1967 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji (2001–2004, 2015–2023), poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji (2004–2014), wicewojewoda dolnośląski (2024) |
| Partia | |
| Małżeństwo |
Patrycja Matusz (2002–2019) |
Jacek Protasiewicz (ur. 5 czerwca 1967 w Brzegu) – polski polityk, poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji, w latach 2004–2014 poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji, a w latach 2012–2014 jego wiceprzewodniczący, w 2024 wicewojewoda dolnośląski.
Syn Henryka i Marii[1]. Z wykształcenia polonista, ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na którym w latach 1989–1991 był przewodniczącym uczelnianej komórki Niezależnego Zrzeszenia Studentów[2]. Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego w województwie wrocławskim, był przewodniczącym tej partii we Wrocławiu. W 1994 kierował kampanią koalicji „Wrocław 2000”, której lider Bogdan Zdrojewski został po wygranych wyborach po raz drugi prezydentem Wrocławia.
Od 1994 należał do Unii Wolności, w 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Kierował strukturami PO w powiecie wrocławskim. Od 1998[3] do 2001 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji.
W wyborach parlamentarnych w 2001 z listy PO uzyskał mandat posła na Sejm w okręgu wrocławskim. Od maja do lipca 2004 był eurodeputowanym V kadencji w ramach delegacji krajowej. W wyborach w 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji z ramienia PO z okręgu dolnośląsko-opolskiego. Przystąpił do grupy Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów. Był szefem sztabu wyborczego Donalda Tuska podczas wyborów prezydenckich w 2005.
W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję w wyborach do PE[4]. Został też członkiem rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Od grudnia 2010 do czerwca 2012 był p.o. przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim. Był szefem sztabu PO w wyborach parlamentarnych w 2011. 18 stycznia 2012 został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego, a 26 października 2013 na przewodniczącego PO na Dolnym Śląsku. W 2014 zrezygnował z ubiegania się o europarlamentarną reelekcję po budzącym kontrowersje incydencie na lotnisku we Frankfurcie nad Menem z jego udziałem (konflikcie z niemieckimi funkcjonariuszami)[5]. W 2015 został szefem biura krajowego PO[6].
W wyborach parlamentarnych w tym samym roku wystartował do Sejmu z listy PO w okręgu wrocławskim. Został wybrany na posła VIII kadencji, otrzymując 28 822 głosy[7]. W marcu 2016 odwołany z funkcji przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim[8], a w lipcu tego samego roku wykluczono go z partii[9]. We wrześniu 2016 został przewodniczącym nowo powołanego koła poselskiego Europejscy Demokraci[10]. W następnym miesiącu założył stowarzyszenie o tej samej nazwie (także stanął na jego czele), a 12 listopada, w wyniku połączenia jego struktur z Partią Demokratyczną, współtworzył partię Unia Europejskich Demokratów, której został I wiceprzewodniczącym. W lutym 2018, w wyniku rozwiązania koła poselskiego UED i współtworzenia przez jej posłów wspólnego klubu z Polskim Stronnictwem Ludowym, został wiceprzewodniczącym tego klubu poselskiego[11]. W grudniu 2018 przyłączył się (w wyniku porozumienia trzech partii) do posłów Nowoczesnej, umożliwiając reaktywację klubu poselskiego tego ugrupowania[12]. W czerwcu 2019 powrócił do klubu PSL-UED w związku z połączeniem się klubu Nowoczesnej z klubem PO-KO[13].
W wyborach w tym samym roku otrzymał pierwsze miejsce na liście kandydatów PSL do Sejmu w okręgu wrocławskim (w ramach inicjatywy Koalicja Polska, w skład której weszła UED)[14]. Uzyskał poselską reelekcję, otrzymując 17 618 głosów[15]. Został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego Koalicji Polskiej[16]. W 2023 nie został wybrany na kolejną kadencję, kandydując z ramienia koalicji Trzecia Droga (otrzymał 16 684 głosy)[17]. W styczniu 2024 został powołany na stanowisko drugiego wicewojewody dolnośląskiego[18]. W wyborach w tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego sejmiku[19]. 15 kwietnia 2024 został odwołany z urzędu wicewojewody[20]. Było to reakcją na serię obraźliwych wpisów opublikowanych przez niego na portalu X, od których odcięło się koalicyjne PSL, określając je jako niestosowne[21]. Jacek Protasiewicz opublikował przeprosiny, tłumacząc swoje zachowanie problemami zdrowotnymi[22].
Jego żoną była Patrycja Matusz[23], z którą ma syna Piotra[23]. W 2019 małżeństwo zakończyło się rozwodem[23]. Później jego partnerką została studentka prawa i działaczka polityczna Daria Brzezicka[24].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
