|
Treść tego artykułu od 2023-06 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Klub – frakcja parlamentarzystów polskiego parlamentu. Zgodnie z regulaminami Sejmu[1] i Senatu[2], klub poselski tworzy co najmniej 15 posłów, a senacki co najmniej 7 senatorów. Posłowie wraz z senatorami mogą tworzyć wspólny klub parlamentarny.
Ta sekcja od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Parlamentarzyści podczas dyskusji mogą zabierać głos w imieniu własnym lub swoich klubów, wówczas czas wystąpienia jest zliczany dla całego klubu. Parlamentarzysta może należeć tylko do jednego klubu poselskiego, senackiego lub parlamentarnego.
Jeżeli mniejsza grupa parlamentarzystów chce mieć własną frakcję polityczną, może założyć koło.
W połowie 1919 roku w Sejmie funkcjonowało 10 klubów poselskich: Związku Ludowo-Narodowego, Polskiego Zjednoczenia Ludowego, Pracy Konstytucyjnej (gł. galicyjscy konserwatyści i demokraci), Narodowo-Robotniczy (NZR i NSR), PSL „Piast”, PSL „Wyzwolenie”, PSL Lewica, Związku Polskich Posłów Socjalistycznych (PPS), klub żydowski i klub niemiecki. W drugiej połowie 1919 część posłów ZLN i NZR utworzyła Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy (zw. chadeckim)[3].
Po wyborach w 1922 posłowie ChZJN utworzyli kluby: ZLN, Chrześcijańsko-Narodowy i Chrześcijańskiej Demokracji. Swoje kluby powołały Narodowa Partia Robotnicza, „Piast”, „Wyzwolenie”, socjaliści oraz również posłowie mniejszości narodowych: żydowskiej, niemieckiej, ukraińskiej (bez Chliborobów) i białoruskiej[4].
W Sejmie X kadencji aktualnie funkcjonuje sześć klubów poselskich:
W Senacie XI kadencji funkcjonują cztery kluby[11]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.