Onufry Lancaster
Ilustracja
Wizerunek herbu
Książę Gloucester
Hrabia Pembroke
Okres

od 16 maja 1414
do 23 lutego 1447

Dane biograficzne
Dynastia

Lancasterowie

Data urodzenia

3 października 1390

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1447
Bury St. Edmunds

Ojciec

Henryk IV Lancaster

Matka

Maria Bohun

Żona

1. Jakobina Bawarska,
2. Eleanor Cobham

Dzieci

Artur,
Antygona

Onufry Lancaster, 1. książę Gloucester, właśc. Humphrey Lancaster KG (ur. 3 października 1390, zm. 23 lutego 1447 w Bury St. Edmunds) – angielski książę z dynastii Plantagenetów, młodszy syn króla Henryka IV Lancastera i Marii Bohun, córki 7. hrabiego Hereford. Młodszy brat króla Henryka V.

Ok. 1400 r. został kawalerem Orderu Podwiązki. 16 maja 1414 r. otrzymał tytuły księcia Gloucester i hrabiego Pembroke. Król Henryk V, umierając w 1422 r. wyznaczył Humphreya regentem Anglii w imieniu swojego małego synka, Henryka VI. Ambitny i popędliwy książę musiał walczyć o władzę nad Anglią z członkiem Rady Regencyjnej, kardynałem Henrykiem Beaufortem. Uzbrojeni zwolennicy księcia i kardynała toczyli ze sobą regularne walki. Z biegiem czasu przewagę w tych zmaganiach zaczął uzyskiwać kardynał Beaufort, który zdobył sobie wielki wpływ na chorego na umyśle króla Henryka.

Na początku swojej regencji Humphrey uwikłał się walki w Niderlandach, poślubiając w 1422 r. Jakobinę Wittelsbach (25 lipca 14018 października 1436), dziedziczkę hrabstw Hainaut, Holandii i Zelandii, córkę Wilhelma II, księcia Bawarii-Straubing, i Małgorzaty de Valois, córki Filipa II Śmiałego, księcia Burgundii. Podczas tego małżeństwa Jakobina raz zaszła w ciążę, ale poroniła w 1424 r.

Małżeństwo to nie było udane, a ponadto uwikłało księcia walki o dziedzictwo żony w Niderlandach, na które chęć miał także książę Burgundii Filip III Dobry. Humphrey ostatecznie zrezygnował z walki o trzy wspomniane hrabstwa i rozpoczął starania na dworze papieskim o unieważnienie małżeństwa. 9 lipca 1428 r. otrzymał upragniony rozwód, gdyż kuria papieska uznała za ważne poprzednie małżeństwo Jakobiny z Janem IV Brabanckim.

Niedługo po rozwodzie Humphrey poślubił swoją wieloletnią kochankę Eleanor Cobham (ok. 1400 – ok. 1452), córkę Reynalda Cobhama, 3. barona Cobham, Eleanor Culpeper, córki sir Thomasa Culpepera. Humphrey i Eleanor mieli razem syna i córkę:

  • Artur (zm. 1447)
  • Antygona, żona Henry’ego Greya, 2. hrabiego Tankerville, i Johna d'Amancier, nie miała dzieci

W 1441 r. stracono sekretarza Eleanor, Rogera Bolingbroke'a, jej kapelana, Johna Hunne'a, oraz Thomasa Southwella pod zarzutem uprawiania czarów w celu zabicia króla. Eleanor była sądzona pod tymi samymi zarzutami. Skazano ją na publiczną karę w Londynie, rozwiedziono z Humphreyem i zesłano na resztę życia na wyspę Man.

Skandal związany z Eleanor zrujnował pozycję Humphreya na angielskiej scenie politycznej. Wkrótce został uwięziony pod zarzutem spiskowania przeciwko królowi. Zmarł w więzieniu w niewyjaśnionych okolicznościach w 1447 r.

Po odziedziczeniu majątku Greenwich Humphrey utworzył tam Greenwich Park, a w 1428 r. rozpoczął nad brzegiem Tamizy budowę pałacu Bella Court, nazwanego później pałacem Placentia. Obecny budynek Królewskiego Obserwatorium Astronomicznego w Greenwich znajduje się w miejscu, gdzie wcześniej stała tzw. „wieża księcia Humphreya”. „Biblioteką księcia Humfreya” nazwana jest część Bodleian Library w Oksfordzie, gdyż większość jej księgozbioru pochodzi z darowizn księcia. Humphrey był również mecenesem literatów, m.in. poety Johna Lydgate’a.


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się