 Heorhij Prokopenko (1966) | ||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Heorhij Jakowycz Prokopenko | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1937 | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 2021 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||
| Klub |
Dynamo Lwów | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
 
| ||||||||||||||||||||||
Heorhij Jakowycz Prokopenko (ukr. Георгій Якович Прокопенко; ur. 21 lutego 1937 w Kobelakach[1], zm. 5 maja 2021 we Lwowie[2]) – radziecki i ukraiński pływak, w barwach ZSRR srebrny medalista olimpijski[3].
Urodził się w Kobelakach w obwodzie połtawskim. W 1946 roku wraz z rodzicami przeprowadził się do Lwowa, gdzie pięć lat później zaczął trenować pływanie[4].
Brał udział w dwóch igrzyskach (IO 60, IO 64). W 1964 zdobył srebro na dystansie 200 metrów stylem klasycznym. Wcześniej był na nim rekordzistą świata. Indywidualnie zdobył dwa złote medale mistrzostw Europy na 200 metrów żabką (1962, 1966), w 1966 był również mistrzem w sztafecie w stylu zmiennym. Zdobył sześć tytułów indywidualnego mistrza Związku Radzieckiego – w latach 1962, 1964 i 1966 wygrywał na 100 m stylem klasycznym, a w latach 1960, 1964 i 1965 zwyciężał na 200 m stylem klasycznym. Ponadto pięciokrotnie zostawał wicemistrzem ZSRR: na 100 m stylem klasycznym w 1967 roku, na 200 m w latach 1961, 1962 i 1967 oraz w sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym w 1960 roku, a także dwa razy zdobył brązowy medal mistrzostw kraju – na 200 m stylem klasycznym w 1966 i w sztafecie stylem zmiennym w 1967[5].
W kadrze ZSRR znajdował się w latach 1961–1967. Reprezentował klub Dynamo Lwów, którego zawodnikiem był w latach 1959–1967. W latach 1962–1964 ośmiokrotnie ustanawiał rekord Europy na 100, 200 m stylem klasycznym oraz w sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym[5].
W 1971 roku zakończył karierę. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. Ponadto przez trzy lata był dyrektorem szkoły pływania w Dynamie Lwów, a także przez trzydzieści lat wykładowcą na wydziale wychowania fizycznego Uniwersytetu Lwowskiego[4][6].
Odznaczony medalem „Za pracowniczą dzielność”[6]. Był zięciem Wiktora Czukarina[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
