Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 października 2020 |
Zawód, zajęcie |
lekarz, nauczyciel akademicki |
Tytuł naukowy |
profesor nauk medycznych |
Stanowisko |
poseł na Sejm PRL IX kadencji i Sejm kontraktowy (1985–1991) |
Partia | |
Odznaczenia | |
Henryk Jakub Szarmach (ur. 25 lipca 1924 w Chwarznie, zm. 20 października 2020[1] w Gdańsku[2]) – polski lekarz i nauczyciel akademicki, specjalista w zakresie wenerologii i dermatologii, profesor nauk medycznych, poseł na Sejm PRL IX kadencji i na Sejm kontraktowy (X kadencji).
Syn Roberta i Leokadii[2]. Ukończył w 1952 studia na Akademii Medycznej w Gdańsku. Do czasu przejścia na emeryturę zawodowo przez wiele lat był związany z tą uczelnią, pełnił funkcję kierownika Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii na Wydziale Lekarskim. Uzyskiwał kolejno stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. W 1986 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych. Specjalizował się w zakresie wenerologii i dermatologii[3]. Praktykował również w ramach prywatnej przychodni.
W 1968 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Zasiadał w plenum wojewódzkiego komitetu tej partii w Białymstoku, był też wiceprezesem komitetu miejskiego. Był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz przewodniczącym komisji zdrowia rady wojewódzkiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. Zasiadał w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej. Był członkiem honorowym towarzystwa dermatologicznego Niemiec Wschodnich oraz współzałożycielem European Contact Dermatitis Research Group z siedzibą w Erfurcie. W latach 1985–1991 był posłem na Sejm PRL IX kadencji oraz na Sejm kontraktowy z ramienia ZSL. W Sejmie IX kadencji był członkiem Komisji Nauki i Postępu Technicznego[3]. Pod koniec X kadencji zasiadał w KP Polskiego Stronnictwa Ludowego. W jej trakcie przewodniczył Komisji Zdrowia. W wyborach w 1993 z ramienia PSL bez powodzenia kandydował do Senatu w województwie gdańskim[4].
W 2007 został honorowym członkiem Towarzystwa Badań Naukowych Sigma Xi. Otrzymał honorowy tytuł „Weterana walk o wolność i niepodległość Ojczyzny”[3].
Pochowany na Cmentarzu Łostowickim[5].
Prowadził pionierskie w Polsce badania nad diagnostyką wyprysku kontaktowego i najczęstszymi alergenami przy użyciu testów płatkowych. Pracował nad zestawami alergenów kontaktowych, które zostały zaakceptowane do powszechnego stosowania w czasie II Konferencji Naukowej Sekcji Alergologicznej Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego w Białowieży w 1970. Razem z profesorem Bogdanem Romańskim prowadził badania nad rolą alergenów wziewnych w atopowym zapaleniu skóry, współpracując z lekarzami chorób wewnętrznych, zajmował się zaburzeniami wchłaniania w jelicie cienkim oraz zaburzeniami czynności wątroby w przebiegu chorób alergicznych, trądziku różowatego oraz innych dermatoz. W ramach współpracy z Zakładem Farmacji Stosowanej Akademii Medycznej w Gdańsku w Klinice Dermatologii opracowano recepturę maści ochronnej zawierającej olej etoksypolisiloksanowy, przeznaczonej głównie dla pracowników przemysłu morskiego i przetwórstwa rybnego[3].
Autor około 200 publikacji i doniesień w czasopismach krajowych i zagranicznych. Napisał osiem rozdziałów w podręcznikach, współautor skryptu dla studentów Leczenie zewnętrzne chorób skóry (1983). Promotor dwudziestu doktoratów, opiekun pięciu habilitacji[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.