kontradmirał | |
Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 2019 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1944–1983 |
Siły zbrojne |
Armia Czerwona |
Jednostki |
4 Pomorska Dywizja Piechoty |
Stanowiska |
zastępca dowódcy Marynarki Wojennej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Henryk Pietraszkiewicz, właśc. Hieronim Henryk Pietraszkiewicz (ur. 3 stycznia 1923 w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie, zm. 10 kwietnia 2019[1] w Gdyni) – polski kontradmirał, inżynier techniki nawigacji i magister historii. Był oficerem politycznym piechoty oraz morskim dyplomowanym oficerem pokładowym okrętów podwodnych i torpedowych. W latach 1944–1946 przebył szlak bojowy z Warszawy do Berlina w składzie 1 Armii Wojska Polskiego. Po II wojnie światowej do 1984 służył w Marynarce Wojennej, dowodząc OORP „Sprawny” i „Sęp”, 1 Brygadą Okrętów Podwodnych oraz 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża. Karierę zakończył na stanowisku zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. W chwili śmierci był najstarszym żyjącym polskim marynarzem posiadającym stopień admiralski. Pochowany 15 kwietnia 2019 na cmentarzu Witomińskim w Gdyni[2][3] (kwatera 57-11-28)[4].
Urodził się 3 stycznia 1923 w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie. W 1939 ukończył Gimnazjum im. ks. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie. Po wcieleniu w 1944 do Armii Czerwonej, a następnie do Ludowego Wojska Polskiego odbył frontowe kursy – podoficerski i oficerski – w batalionie szkolnym 4 Dywizji Piechoty im. płka Jana Kilińskiego.
W okresie od 1946 do 1949 odbył studia w Wydziale Pokładowym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni i ukończył je jako prymus. Został również absolwentem Wyższego Kursu Akademickiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im. marsz. Klimienta Woroszyłowa w Leningradzie (lata 1955–1956). W 1966 uzyskał kolejno tytuł magistra historii na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku oraz tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego na Wydziale Pokładowym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.
Służbę liniową rozpoczął na froncie wschodnim w 1945. Został zastępcą dowódcy baterii moździerzy ds. polityczno-wychowawczych w 10 pułku piechoty 4 Dywizji Piechoty. Z tą jednostką brał udział w bitwie o Warszawę, w przełamywaniu Wału Pomorskiego, w bitwie o Kołobrzeg, w forsowaniu Odry, w operacji berlińskiej oraz w walkach nad Łabą. Po zakończeniu działań wojennych był do 1946 roku instruktorem propagandy w 10 pułku piechoty.
Według materiałów zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej był tajnym współpracownikiem Informacji Wojskowej. Nosił pseudonim „Trał”. Został zwerbowany w 1949 podczas studiów w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni[5].
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął w 1949 na ścigaczu okrętów podwodnych ORP „Sprawny” z dywizjonu ścigaczy w Gdyni, na którym został dowódcą okrętu. Jeszcze w tym samym roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy okrętu podwodnego ORP „Sęp” w dywizjonie okrętów podwodnych w Gdyni. Od 1951 do 1954 dowodził ORP „Sęp”, po czym zajmował posadę szefa sztabu dywizjonu okrętów podwodnych. W 1956 został dowódcą 1. Brygady Okrętów Podwodnych w Gdyni. W latach 1966–1969 dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Helu, a w 1969 przez krótki czas był komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni, początkowo jako szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej – I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, a od 1979 zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. Formalnie służbę wojskową zakończył 18 listopada 1983 i przeszedł w stan spoczynku. 7 stycznia 1984 oficjalnie pożegnał go ówczesny minister Obrony Narodowej.
Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
|
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Nautologicznego oraz Ligi Morskiej i Rzecznej. W okresie od 1982 do 1986 sprawował funkcję prezesa Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Rzecznej. Działa w Bractwie Okrętów Podwodnych i Stowarzyszeniu Oficerów Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej oraz Stowarzyszeniu Miłośników Okrętu Muzeum „Błyskawica”. W 2001 otrzymał doktorat honoris causa Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.