ResponseEve, a responsive template by SiGa

Henryk II Cypryjski

Król Cypru
Okres	od 20 maja 1285 do 31 sierpnia 1324
Koronacja	24 czerwca 1285 katedra Mądrości Bożej w Nikozji
Król Jerozolimy
Okres	od 20 maja 1285 do 28 maja 1291 tytularnie do 1324
Koronacja	15 sierpnia 1286
Poprzednik	Jan II Cypryjski
Następca	tytularny Hugo II (Hugo IV de Poitiers-Lusignan)
Dane biograficzne
Data urodzenia	1271
Data śmierci	31 sierpnia 1324
Ojciec	Hugo III Cypryjski
Matka	Izabela z Ibelinu
Żona	Konstancja
Dzieci	brak
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk II Cypryjski, Henryk II de Poitiers-Lusignan (ur. w 1271, zm. 31 sierpnia 1324) – król Cypru (1285–1324) i ostatni król Królestwa Jerozolimskiego (1285–1291).

Był synem Hugona III oraz Izabeli z Ibelinu. Władzę na Cyprze objął po śmierci starszego brata. Został koronowany 24 czerwca 1285 w katedrze Mądrości Bożej w Nikozji. Po śmierci Karola z Anjou, zdołał przejąć władzę w Akce 29 czerwca 1285 i 15 sierpnia 1286 koronował się na króla Jerozolimy. Powrócił na Cypr, a swojego wuja – Filipa z Ibelinu mianował bajlifem. Podczas jego rządów, w 1289 Mamelucy zdobyli Tyr, Bejrut i inne miasta, oraz zniszczyli osłabione Hrabstwo Trypolisu. 5 kwietnia 1291, kiedy Henryk znajdował się w Akce, rozpoczęło się oblężenie miasta. Henryk uciekł na Cypr, a miasto upadło 28 maja.

Henryk był ostatnim królem Jerozolimy, chociaż po upadku Królestwa w 1291 wielu władców posługiwało się tytułem Król Jerozolimy. Po upadku Akki pozostał królem Cypru i snuł plany odzyskania Królestwa Jerozolimy. W latach 1299–1300, kiedy Ilchanidzi pod wodzą Ghazana zaatakowali mameluków, Henryk próbował powstrzymać Genueńczyków od handlowania z tymi ostatnimi, aby osłabić ich ekonomicznie. Dwukrotnie pisał też listy do papieża Klemensa V, prosząc o zwołanie kolejnej krucjaty.

Henryk cierpiał na epilepsję. W 1303 skazał na śmierć swojego brata – Gwidona, konstabla Cypru, ponieważ ten planował pozbawić go władzy. W 1306 inny jego brat – Amalryk, książę Tyru i konstabl Jerozolimy razem z templariuszami uknuł przeciw niemu spisek. 26 kwietnia Henryk został obalony i wygnany do Małej Armenii, gdzie królem był Oszin – szwagier Amalryka. Amalryk został zamordowany w 1310, a Oszin uwolnił Henryka, który wrócił na Cypr i przy pomocy szpitalników odzyskał tron 26 sierpnia 1310. Sympatyków Amalryka kazał uwięzić (byli to m.in. ich brat konstabl Aimery, szwagier Balian II z Ibelin, książę Galilei oraz krewni Baliana). W 1313 osobiście nadzorował usunięcie templariuszy z Cypru i przekazanie ich własności szpitalnikom.

Życie rodzinne

W 1317 Henryk poślubił Konstancję, córkę Fryderyka II, króla Sycylii i Eleonory Andegaweńskiej, ale para nie miała potomstwa.