| Imię i nazwisko |
Frieda Rebecca Hughes |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1960 |
| Narodowość |
brytyjska |
| Język |
angielski |
| Dziedzina sztuki |
literatura piękna |
| Ważne dzieła | |
| |
| Strona internetowa | |
Frieda Rebecca Hughes (ur. 1 kwietnia 1960 w Londynie)[1] – brytyjska malarka, poetka, autorka i ilustratorka książek dla dzieci.
Po ukończeniu North Devon College of Art[2] w 1978 roku rozpoczęła studia w Saint Martin's School of Art w Londynie, które przerwała, podejmując się różnych prac. Ostatecznie ukończyła je w roku 1988[3], uzyskując tytuł bakałarza sztuk[2].
Od 1989 roku uczestniczyła w zbiorowych wystawach artystycznych w kraju i za granicą – w Wielkiej Brytanii, Australii i Stanach Zjednoczonych; swój dorobek malarski prezentowała również na wystawach indywidualnych, zdobywając nagrodę Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Londynie[4]. Realizowany od 2001 roku projekt artystyczny Forty Years, łączący poezję z malarstwem[2], został nagrodzony za innowacyjność przez Narodową Fundację na rzecz Nauki, Technologii i Sztuki (NESTA)[5].
Cyklem krótkich opowiadań o perypetiach tytułowej czarownicy Getting Rid of Aunt Edna, zilustrowanym przez Eda Levine'a, Frieda Hughes zadebiutowała jako autorka literatury dla dzieci w 1986 roku[2][6]. W latach 1989-2001 wydała sześć książek przeznaczonych dla najmłodszych czytelników[7]. Część twórczości dla dzieci Friedy Hughes pojawiała się na rynku księgarskim jednocześnie w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych[8].
W roku 1999 zadebiutowała w Wielkiej Brytanii jako poetka tomikiem Wooroloo, który otrzymał specjalną rekomendację Poetry Book Society[9]. Już rok wcześniej pojawiła się edycja amerykańska, a w tym samym roku, co brytyjska, w Australii ukazała się trzecia wersja[10]. Utwory z tomu Wooroloo zostały przetłumaczone na hiszpański przez urugwajską poetkę Teresę Shaw, ukazując się w roku 2002 w barcelońskim wydawnictwie Plaza & Janés[11].
Wiersze Friedy Hughes były również publikowane na łamach wysokonakładowych czasopism i magazynów literackich, m.in. „The New Yorker”, „The Times”, „The Paris Review”, „The London Magazine” czy „The Spectator”[12]. W latach 2006-2008 prowadziła cotygodniową kolumnę poetycką w londyńskim wydaniu „The Times”[13].
W roku 2008 zasiadała w trzyosobowym jury The National Poetry Competition, objętego patronatem The Poetry Society[14]. W 2017 roku jako jedna z dwóch jurorek wybierała zwycięzcę w dorocznym konkursie Poetry Prize, organizowanym przez „The London Magazine” - najstarsze wciąż wydawane brytyjskie czasopismo literackie[13].
Urodziła się w londyńskim domu rodziców jako córka pary poetów – Amerykanki Sylvii Plath i Anglika Teda Hughesa. Mając dwa lata, Frieda Hughes straciła matkę, która w lutym 1963 popełniła samobójstwo. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Irlandii, Devon i Yorkshire[1]. Dopiero jednak w filmie dokumentalnym Life Inside The Bell Jar z roku 2018, wyreżyserowanym przez Teresę Griffiths, udzieliła wywiadu, po raz pierwszy wypowiadając się o swojej matce przed kamerą[15].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.