.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Język |
angielski |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Strona internetowa | |
Edwidge Danticat (ur. 19 stycznia 1969 w Port-au-Prince) – amerykańska pisarka pochodzenia haitańskiego.
Urodziła się 19 stycznia 1969 w Port-au-Prince na Haiti. Gdy miała kilka lat, jej rodzice wyemigrowali do Stanów, zostawiając Danticat pod opieką wujostwa. Gdy w 1981 roku dołączyła do rodziny w Stanach, posługiwała się językiem kreolskim[1] i nie znała prawie angielskiego[2]. Od wczesnego wieku zaczęła pisać opowiadania, z początku by uciec od rzeczywistości w nowym otoczeniu[1], w którym śmiano się z jej pochodzenia[1][2]. W 1990 roku ukończyła studia pierwszego stopnia w dziedzinie literatury francuskiej na Barnard College, a w 1993 roku została absolwentką twórczego pisania na Uniwersytecie Browna. Jej autobiograficzna praca dyplomowa ukazała się w 1994 roku jako powieść pod tytułem Oddech, oczy, pamięć. Książka została wybrana do klubu książkowego Oprah Winfrey, co przyczyniło się do jej popularności[1]. Następnego roku ukazała się druga publikacja Danticat: zbiór opowiadań Krik? Krak!, który został nominowany do National Book Award[2]. W drugiej połowie lat 90. znalazła się na liście trzydziestu artystów poniżej trzydziestki, którzy zmienią przyszłość według „The New York Timesa”, a także na listach „Granta's 20 Best Young American Novelists” (1996) i „American fiction of the future” magazynu „New Yorker” (1999)[2]. Wykładała twórcze pisanie na Uniwersytecie Nowojorskim (1996–1997) oraz Uniwersytecie Miami (2000, 2008)[3].
W latach 1993–1995 pracowała przy produkcjach dokumentalnych Jonathana Demme’a dotyczących Haiti. Znajomość z reżyserem przerodziła się w przyjaźń, a Danticat została matką chrzestną jego najmłodszej córki. W 2003 była koproducentką jego dokumentu The Agronomist, przy którym pracowała na planie z Wyclefem Jeanem. W tej roli współpracowała także z Patricią Benoît przy dokumencie Courage and Pain (1996) o torturowanych zwolennikach Jean-Bertranda Aristide’a[2]. Zasiadała w jury konkursu głównego na 57. MFF w Cannes (2004)[4]. Jest autorką scenariusza do jednego z segmentów filmu nowelowego Girl Rising (2013), który opisuje trudy zdobywania wykształcenia przez młode kobiety w różnych stronach świata[1].
W swojej twórczości literackiej opisuje burzliwą historię Haiti, od rzezi Haitańczyków po losy współczesnych emigrantów[2], często budując narrację z perspektywy osób ubogich i kobiet[1]. Tworzy po angielsku[2]. Poza dziełami dla dorosłych czytelników pisze także książki dla dzieci (Mama’s Nightingale: A Story of Immigration and Separation) i młodzieży (m.in. Behind the Mountains, Anacaona: The Golden Flower)[1][2]. Pod jej redakcją ukazały się m.in. antologie The Butterfly’s Way: Voices from the Haitian Dyaspora in the United States oraz The Beacon Best of 2000: Great Writing by Men and Women of All Colors and Cultures[5][6]. W 2020 roku została pierwszą osobą w historii, której dwukrotnie przyznano nagrodę Story Prize[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
