| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1928 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
folklorystka, wykładowczyni akademicka, polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
posłanka na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1985), senator I, II, III, IV i V kadencji (1990–2005) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Dorota Elżbieta Simonides (ur. 19 listopada 1928 w Janowie[1]) – polska folklorystka, wykładowczyni akademicka, polityk, profesor nauk humanistycznych, posłanka na Sejm PRL VIII kadencji, w latach 1990–2005 senator I, II, III, IV i V kadencji.
Ukończyła w 1955 studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1962 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych. Habilitowała się w 1970 na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1977 została profesorem nadzwyczajnym[2], a w 1985 profesorem zwyczajnym. W latach 1974–1992 była profesorem na UWr. Przez około 30 lat kierowała Katedrą Folklorystyki Uniwersytetu Opolskiego. Współpracowała przy aktualizacji katalogu Arnee-Thompsona z 2004 (Hans-Jörg Uther, The Types of International Folktales. A Classification and Bibliography).
W latach 1980–1985 pełniła mandat posłanki VIII kadencji Sejmu PRL, do 1984 należała do klubu parlamentarnego Stronnictwa Demokratycznego[3]. Razem z m.in. Hanną Suchocką i Janem Janowskim głosowała przeciwko delegalizacji „Solidarności”[4], do której przystąpiła w 1980. W 1984 odeszła z SD wraz z Hanną Suchocką i Zbigniewem Kledeckim.
W latach 1990–2005 reprezentowała województwo i okręg opolski w Senacie I, II, III, IV i V kadencji. Pierwszy raz została wybrana w 1990 w wyborach uzupełniających po śmierci Edmunda Osmańczyka, z którym wcześniej przez wiele lat współpracowała[5]. Skutecznie ubiegała się o reelekcję w 1991 i 1993 (z rekomendacji Unii Demokratycznej), w 1997 (z ramienia Unii Wolności) i w 2001 (z listy komitetu Blok Senat 2001)[6]. W 2005 wsparła powołanie Partii Demokratycznej i zasiadała w kole senatorskim demokraci.pl. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku nie ubiegała się o reelekcję.
Została jurorem konkursu Po naszymu, czyli po śląsku. Działaczka Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego (członek honorowy i była prezes tej organizacji)[7].
W 2013 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
W 2001 uhonorowana Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, nadanym za wkład w pojednanie polsko-niemieckie[9]. W 1975 otrzymała Medal 30-lecia Polski Ludowej[10], a w 2007 Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[11][12].
W 2008 Uniwersytet Opolski przyznał jej tytuł doktora honoris causa[13]. W 2008 otrzymała również tytuł honorowego obywatela województwa opolskiego[14].
W 1987 została laureatką Nagrody im. Karola Miarki[15], a w 1997 Nagrody im. Wojciecha Korfantego przyznanej przez Związek Górnośląski[16]. W 2002 otrzymała Medal „Zasłużony dla Tolerancji”[17]. Metropolita katowicki w 2020 przyznał jej nagrodę „Lux ex Silesia”[18].
Jest także encyklopedystką; opracowała hasła związane z literaturą na Śląsku w polskiej encyklopedii literackiej Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny (m.in. hasło Juliusz Roger)[19].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
