ResponseEve, a responsive template by SiGa

Danuta Waniek

Data i miejsce urodzenia	26 października 1946 Włocławek
Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres	od 23 grudnia 1995 do 31 października 1997
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Stanisław Iwanicki
Następca	Danuta Hübner
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Okres	od 26 marca 2003 do 31 grudnia 2005
Poprzednik	Juliusz Braun
Następca	Elżbieta Kruk
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Danuta Waniek (ur. 26 października 1946 we Włocławku) – polska polityk i wykładowczyni akademicka, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Posłanka na Sejm I, II i III kadencji, w latach 1995–1997 szef Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2003–2005 przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Życiorys

Wykształcenie i praca naukowa

Maturę uzyskała w Liceum im. Ziemi Kujawskiej we Włocławku. Skończyła także Państwową Szkołę Muzyczną we Włocławku w klasie fortepianu prowadzonej przez Zygmunta Bojakowskiego^[1]. W 1969 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora nauk prawnych otrzymała na UW w 1977. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych uzyskała w Akademii Nauk Społecznych w 1988 na podstawie pracy Kompromis w systemie politycznym RFN: partnerstwo czy walka. W latach 1974–1976 studiowała politologię w Wiedniu (w ramach dwuletnich podyplomowych studiów politologicznych w Institut für Höhere Studien und Wissenschaftliche Forschungen). Była pracownikiem naukowym Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu oraz ANS^[2]. Pod koniec lat 80. otrzymała stypendium Fundacji im. Friedricha Eberta w Bonn. Na początku lat 90. kierowała Samodzielną Pracownią Praktyki Konstytucyjnej w ISP PAN.

Działalność polityczna i zawodowa

Była działaczką Zrzeszenia Studentów Polskich. W latach 1967–1990 należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[2]. Pełniła m.in. funkcję I sekretarza POP PZPR^[2]. W latach 80. uczestniczyła w reformatorskim tzw. Ruchu 8 Lipca. W 1990 wstąpiła do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1991 do 2001 sprawowała mandat posłanki na Sejm I, II i III kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Była założycielką Demokratycznej Unii Kobiet, uczestniczyła w pracach Parlamentarnej Grupy Kobiet. W latach 1994–1995 pełniła funkcję podsekretarza stanu do spraw parlamentarnych w Ministerstwie Obrony Narodowej. W 1995 kierowała sztabem wyborczym Aleksandra Kwaśniewskiego w trakcie kampanii prezydenckiej. Po jego zwycięstwie objęła urząd szefa Kancelarii Prezydenta RP (sprawowała go do 1997).

W maju 2001 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski powołał ją w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w związku z czym utraciła mandat poselski, a także wystąpiła z SLD^[3]. Od 26 marca 2003 do 31 grudnia 2005 zajmowała stanowisko przewodniczącej KRRiT.

Po odejściu z tego stanowiska wróciła do pracy naukowej. Została profesorem na Wydziale Politologii ALMAMER Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie. Pełniła funkcję dziekana tego wydziału^[4]. Wykładowczyni przedmiotów z zakresu systemu politycznego Polski oraz przywództwa politycznego w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Członkini Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego, Towarzystwa Kultury Świeckiej oraz Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej. Jest autorką i współautorką kilku książek oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. Została też członkinią rady programowej Kongresu Kobiet^[5] i ministrem obrony narodowej w tzw. gabinecie cieni tej organizacji. W wyborach parlamentarnych w 2011 jako bezpartyjna kandydatka z ramienia SLD wystartowała do Senatu^[6]. Do SLD wstąpiła ponownie w 2017^[7].

W wyborach samorządowych w 2018 była kandydatką SLD do sejmiku mazowieckiego, nie uzyskała wówczas mandatu^[8].

Autorka tekstów w „Dzienniku Trybuna”^[9] i w „Res Humana”.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[10]
• Oficer Legii Honorowej (Francja)
• Krzyż Wielki Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1997)^[11]

Publikacje

• Problemy socjologii konstytucji (red.), ISP PAN 1991, ISBN 83-85479-02-3
• Referendum w Polsce współczesnej (red.), ISP PAN 1995, ISBN 83-85479-74-0
• Referendum w Polsce i w Europie Wschodniej (red.), ISP PAN 1996, ISBN 83-86759-22-4
• Partie polityczne w wyborach 2005 (red.), AlmaMer 2006, ISBN 83-60197-19-9
• Dylematy ładu medialnego RP: standardy europejskie a praktyka polityczna, Oficyna Wydawnicza AFM 2007, ISBN 978-83-89823-43-4
• System polityczny Rzeczypospolitej Polskiej (red.), AlmaMer 2009, ISBN 978-83-60197-81-3
• Wybory 2007 i media – krajobraz po „IV RP”: wybrane problemy, AlmaMer 2009, ISBN 978-83-60197-80-6
• Kobiety lewicy w polskim doświadczeniu politycznym: tradycje, wartości i tożsamość, Wydawnictwo Adam Marszałek 2010, ISBN 978-83-7611-615-0
• Lewica w praktyce rządzenia: problemy wybrane (red.), Wydawnictwo Adam Marszałek 2010, ISBN 978-83-7611-593-1
• Orzeł i krucyfiks. Eseje o podziałach politycznych w Polsce, Wydawnictwo Adam Marszałek 2011, ISBN 978-83-7780-234-2
• Ruch narodowy w Polsce wczoraj i dziś. Ideologia, organizacja, praktyka działania, Dom Wydawniczy ELIPSA 2014, ISBN 978-83-8017-029-2
• Polki – bieg przez historię. Emancypantki, bojowniczki, obywatelki (red), Aspra 2020, ISBN 978-83-8209-074-1.
• Ołtarz bez tronu…? Walka o rząd polskich dusz, Aspra 2021, ISBN 978-83-8209-128-1.

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2011-03-05].
• Danuta Waniek w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2011-03-05].

Linki zewnętrzne

• Dr hab. Danuta Waniek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-05-06] .^{[martwy link]}