Chrystadelfianie, Bracia w Chrystusie (ang.Christadelphians) – mały odłam unitarianizmu.
Chrystadelfianie (bracia i siostry w Chrystusie) to unitariańska denominacja chrześcijańska, założona w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku przez dr. Johna Thomasa. Wyznanie ma swoich członków i kościoły, nazywane eklezjami, na całym świecie[1]. Niezależne szacunki oceniają[kiedy?] liczbę chrystadelfian na całym świecie na około 60 tys.[potrzebny przypis]
Szatan nie jest bytem osobowym, lecz synonimem ludzkiej niegodziwości i grzechu[4].
Deklarację wiary większości społeczności (B.A.S.F. 1898[5]) można znaleźć w książce Czego Naucza Biblia?[6]. Deklaracja wiary mniejszościowej społeczności Dawn (1940) zawiera cztery dodatkowe klauzule[7].
Praktyki religijne
Chrystadelfianie spotykają się regularnie, aby odbywać ceremonię łamania chleba i picia wina na pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa. Spotykają się w domach i w małych salach spotkań. Ich nabożeństwa są proste, próbują oni naśladować chrześcijaństwo z pierwszego wieku. Nie mają żadnego centralnego urzędu, a każdy kościół (eklezja) jest autonomiczny.
Inne informacje
Oficjalnym miesięcznikiem kościoła chrystadelfiańskiego jest The Christadelphian, wydawany w Birmingham (Anglia) od 1864 r.[8]. Publikowany jest też bezpłatny magazyn dla studentów Biblii[9].
Chrystadelfianie mają trzysta zgromadzeń lokalnych w Wielkiej Brytanii. Każdego roku wybierają one przedstawicieli dla dwóch organizacji:
CALS – Chrystadelfiańskie Towarzystwo Wykładowców Pomocniczych, które ewangelizuje w Wielkiej Brytanii[10];
CBM – Chrystadelfiańska Misja Biblijna, która ewangelizuje w Europie i Afryce[11].
CALS i CBM oferują kursy korespondencyjne[12][13], i wydali około 700 publikacji[14].
Chrystadelfianie od swego powstania znani są z tego, że odmawiają służby wojskowej[15][16]. Socjolog Bryan Wilson, który badał grupy chrystadelfian w 1959 r. stwierdził, że jest to grupa „stabilnej introwertycznej wspólnoty religijnej”[17]. BBC uważa, że grupa jest „unitariańską grupą chrześcijańską, wzorowaną na modelu wczesnego Kościoła”[18].
Przypisy
↑Broszura Kim są chrystadelfianie? Chrystadelfiańska Misja Biblijna 2005