Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1966 |
---|---|
Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów | |
Okres |
od 16 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister-członek Rady Ministrów | |
Okres |
od 16 listopada 2015 |
Przynależność polityczna | |
Sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości | |
Okres |
od 22 maja 2006 |
Przynależność polityczna | |
ⓘBeata Agnieszka Kempa z domu Płonka[1] (ur. 11 lutego 1966 w Sycowie) – polska polityk.
Posłanka na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji (2005–2019), w latach 2006–2007 sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, w latach 2015–2019 minister-członek Rady Ministrów w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego, w latach 2015–2017 szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, wiceprezes partii Suwerenna Polska, deputowana do Parlamentu Europejskiego IX kadencji (od 2019).
Córka Walentego Płonki, członka PZPR[2], w okresie PRL dyrektora Sycowskich Zakładów Przemysłu Terenowego, oddziału Ligi Obrony Kraju oraz kierownika Wojewódzkiej Spółdzielni Transportu Wiejskiego[3], i Wielisławy[1]. W 1990 ukończyła studia dzienne z zakresu administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 2005 studia podyplomowe z pedagogiki prawa, readaptacji, mediacji i negocjacji na Uniwersytecie Opolskim[4][5]. W latach 1998–2005 była radną rady miasta i gminy Syców[4]. Przez kilkanaście lat pracowała jako kurator zawodowy dla dorosłych. W 2002 bezskutecznie ubiegała się o stanowisko burmistrza Sycowa, w 2004 o mandat posła do Parlamentu Europejskiego, otrzymując 5685 głosów.
W 2005 z listy Prawa i Sprawiedliwości została wybrana na posła V kadencji w okręgu wrocławskim. Od 22 maja 2006 do 15 listopada 2007 była sekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 10 228 głosów[6]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 bezskutecznie ubiegała się o mandat europosła, uzyskując 53 027 głosów.
6 listopada 2009 została wybrana na członka sejmowej komisji śledczej ds. zbadania nielegalnych nacisków na kształt ustawy o grach i zakładach wzajemnych[7]. 4 grudnia 2009 komisja wyłączyła ją w głosowaniu ze swojego składu, a 8 stycznia 2010 Sejm w wyniku głosowania zdecydował o ponownym włączeniu jej w prace komisji. W 2011 decyzją komitetu politycznego PiS została powołana na stanowisko pełnomocnika okręgowego tej partii w Kielcach.
W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, startując jako lider listy w okręgu kieleckim, dostała 70 127 głosów[8]. W Sejmie VII kadencji przystąpiła do klubu parlamentarnego Solidarna Polska, deklarując zamiar pozostania w PiS. Była również kandydatką tego klubu na funkcję wicemarszałka Sejmu, przegrała jednak w ponownym głosowaniu z Wandą Nowicką z klubu Ruchu Palikota[9]. 18 listopada 2011 została wykluczona z Prawa i Sprawiedliwości (uchwała weszła w życie wraz z końcem posiedzenia Sejmu – 1 grudnia 2011). Objęła funkcję wiceprzewodniczącej klubu Solidarna Polska, a na kongresie założycielskim partii o tej nazwie 24 marca 2012 została jej wiceprezesem (na kongresach ugrupowania 14 grudnia 2013 i 9 grudnia 2017 ponownie była wybierana na wiceprezesa). W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 otwierała listę tej partii w okręgu dolnośląsko-opolskim, otrzymując 20 004 głosy (ugrupowanie nie zdobyło jednak mandatów)[10]. W lipcu 2014 została wiceprzewodniczącą nowo powołanego klubu parlamentarnego Sprawiedliwa Polska, od marca 2015 działającego pod nazwą Zjednoczona Prawica.
W wyborach w 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję z listy PiS, powracając do okręgu wrocławskiego i otrzymując w nim 29 877 głosów[11]. 16 listopada tego samego roku powołana na stanowisko ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło[12]. Objęła także funkcję szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[13].
W grudniu 2015 zyskała rozgłos medialny po skierowaniu pisma do prezesa Trybunału Konstytucyjnego Andrzeja Rzeplińskiego, w którym poinformowała go o wstrzymaniu publikacji w Dzienniku Ustaw wyroku z 3 grudnia 2015 w sprawie K 34/15 dotyczącego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej niektórych przepisów ustawy z 25 czerwca 2015 o Trybunale Konstytucyjnym[14][15]. Był to pierwszy taki przypadek od rozpoczęcia działalności orzeczniczej przez Trybunał Konstytucyjny w 1986[16]. Śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku wszczął prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie[17]. Zostało ono umorzone w styczniu 2016 wobec braku znamion przestępstwa (w uzasadnianiu wskazano, że działania szefa KPRM nie miały wpływu na publikację wyroku, gdyż to znajdowało się w zakresie kompetencji premiera)[18].
11 grudnia 2017 objęła stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[19], ponownie została też szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[20]. 18 grudnia 2017 odwołana z tej funkcji[21]. Pozostała ministrem-członkiem Rady Ministrów odpowiedzialnym za sprawy dotyczące pomocy humanitarnej[22][23]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019, startując z listy Prawa i Sprawiedliwości (jako kandydatka Solidarnej Polski, w 2023 przemianowanej na Suwerenną Polskę) w okręgu dolnośląsko-opolskim, otrzymała 209 305 głosów i uzyskała mandat europosłanki IX kadencji[24]. W związku z wyborem do Europarlamentu 3 czerwca 2019 zakończyła pełnienie funkcji ministra[25].
9 listopada 2023 Parlament Europejski uchylił jej immunitet w związku z procesem wytoczonym przez Rafała Gawła (z Ośrodka Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych)[26], zarzucającego jej przestępstwa rasistowskie na terenie Polski w związku z kampanią wyborczą Prawa i Sprawiedliwości przed wyborami samorządowymi w 2018[26].
Jest zamężna z Waldemarem, ma córkę Ninę i syna Cezarego[27].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.