Anna de Beaujeu
Ilustracja
Anna de Beaujeu z córką Zuzanną (część tryptyku)
ilustracja herbu
księżna Burbon
Okres

od 1488
do 1503

Jako żona

Piotra II

regentka Francji
(razem z Piotrem II)
Okres

od 1483
do 1491

W imieniu

Karola VIII

Dane biograficzne
Dynastia

Walezjusze

Data i miejsce urodzenia

kwiecień 1461
Genappe

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1522
Chantelle

Ojciec

Ludwik XI Walezjusz

Matka

Karolina Sabaudzka

Mąż

Piotr II de Burbon

Dzieci

Zuzanna

Anna de Valois, Anna Francuska, Anna de Beaujeu (ur. w kwietniu 1461 w Genappe, zm. 14 listopada 1522 w Chantelle) – córka Ludwika XI Walezjusza, króla Francji, i jego drugiej żony Karoliny Sabaudzkiej.

Księżna de Burbon

W młodości początkowo Annę swatano z Karolem Zuchwałym, księciem Burgundii, do małżeństwa jednak nie doszło. Następnie została zaręczona z Mikołajem I Andegaweńskim, księciem Lotaryngii i w 1468 uprzedzając to małżeństwo otrzymała tytuł wicehrabiny Thouars. Mikołaj jednak złamał zaręczyny, żeby poślubić dziedziczkę Burgundii, Marię i zmarł niespodziewanie w 1473 nie doczekawszy ślubu. Tego samego roku Anna poślubiła Piotra II, księcia de Burbon.

Regentka Francji

Po śmierci jej ojca w 1483 – Piotr i Anna razem sprawowali regencję na czas małoletności jej młodszego brata Karola VIII, który został królem Francji. Regencja trwała od 1483 do 1491, małżonkowie razem zachowali królewski autorytet oraz jedność królestwa – wszystko na przekór dążeniom partii orleańskiej.

Anna musiała przezwyciężyć wiele trudności, m.in. bunty licznych książąt i możnych, którzy stracili wiele władzy i majątków pod rządami poprzedniego króla, ojca Anny. Poczyniła ona kilka ustępstw na ich korzyść, a na niekorzyść ulubieńców byłego króla; np. przywróciła odebrane ziemie nawet wrogim rodzinom (m.in. rodzinie przyszłego króla Ludwika XII, znanej jako książęta Orleanu).

To Anna była autorką końcowego traktatu pokojowego kończącego formalnie wojnę stuletnia – pokoju w Etaples. W 1491 (mimo sprzeciwu Austrii i Anglii) zaaranżowała małżeństwo swojego brata z Anną, księżną Bretanii, dzięki czemu Bretania miała stać się częścią Francji. Jednak kiedy Karol po ślubie z Anną objął samodzielne rządy, poszedł na daleko idące ustępstwa względem Anglii i Habsburgów przekreślając możliwość ścisłego włączenia Bretanii do korony. Wiązało się to z włoskimi planami młodego króla.

W 1484 roku na miejscu dawnego królewskiego pawilonu myśliwskiego w Gien zleciła zbudowanie zamku.

Późniejsze życie i śmierć

Po 1491 roku Anna odsunęła się od spraw królestwa. Piotr zmarł w 1503, a jedyna ich córka – Zuzanna, księżna de Burbon, odziedziczyła po nim dobra. Anna, która zawsze dominowała w swoim małżeństwie, pozostała jednak administratorem ziemi Burbonów nawet po śmierci Piotra. Chroniła je przed wchłonięciem do ziem królewskich. Jej córka Zuzanna poślubiła innego księcia de Burbon, Karola Burbon-Montpensier, przyszłego konetabla Francji. Para ta miała 3 synów, zmarłych we wczesnym dzieciństwie. Sama Zuzanna zmarła przed swoją matką, a jej dobra odziedziczył w większości jej mąż i jako Karol III został księciem de Burbon.

Kiedy Anna zmarła w 1522, jej własna linia zdążyła wygasnąć, nie miała ona żadnych żyjących potomków. Spadkobiercami stali się potomkowie jej ciotki Anny de Laval.


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się