ResponseEve, a responsive template by SiGa

Almandyn

Granaty almandynowe
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	krzemian żelaza i glinu (Fe3Al2(SiO4)3)
Twardość w skali Mohsa	7–7,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	nie wykazuje
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość minerału	3,95-4,30 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	intensywnie czerwony (karbunkuł), fioletowoczerwony, brązowoczarny
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Inne	Dyspersja - 0,027
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Almandyn – minerał z grupy granatu^[1], z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od Alabanda, dawnej nazwy miejscowości położonej w Azji Mniejszej, gdzie szlifowano najpiękniejsze okazy tych kamieni^[1].

Właściwości

• Inkluzja - stanowią ją różne minerały, szczególnie:
  • kryształy cyrkonu, dające efekt aureoli dzięki obecności pierwiastków radioaktywnych;
  • igły rutylu;
  • kryształy hornblendy;
  • igły augitu i hornblendy układające się równolegle do krawędzi ścian kryształu;
  • apatyt, ilmenit, spinel, monacyt, biotyt i kwarc, a także włókniste inkluzje piroksenu i amfiboli dające efekt migotania, a w oszlifowanych kaboszonach czteroramienną gwiazdę.

Tworzy dobrze wykształcone, izometryczne kryształy o pokroju dwunastościanu rombowego. Zazwyczaj występuje jako minerał wrosły. Jest kruchy, przezroczysty, tworzy kryształy mieszane z piropem – zwane rodolitem. Niektóre kryształy wykazują asteryzm w postaci czteroramiennej gwiazdy.

Występowanie

Stanowi składnik skał powstałych wskutek metamorfizmu regionalnego (łupki mikowe, paragnejsy). Buduje eklogity. Występuje w strefach kontaktowych intruzji granitowych zwłaszcza w hornfelsach. Spotykany w ryolitach, dacytach, andezytach.

Miejsca występowania:

• najpiękniejsze okazy znajduje się w Indiach (Dżajpur, Radżasthan, Hajdarabat) - materiał jubilerski dający efekt asteryzmu;
• Cejlonie - kryształy o znacznych rozmiarach i pięknej barwie;
• Brazylia - Minas Gerais, Bahia;
• USA - Idaho, wyspa Wrangla, Alaska;
• Australia.

W Polsce – w gnejsach k. Strzelina; w amfibolach i pegmatytach Gór Sowich.

Zastosowanie

• jako materiał ścierny (papier, płótno ścierne);
• do wytwarzania narzędzi skrawających, szlifierskich, wierteł;
• ma znaczenie naukowe – wskaźnik metamorfizmu;
• poszukiwany przez kolekcjonerów;
• szeroko stosowany w jubilerstwie do wyrobu biżuterii i ozdób - najbardziej poszukiwane są kamienie wykazujące efekt asteryzmu (gwiazdy).

Zobacz też

• granat

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.brak strony w książce
• Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.brak strony w książce