Studiował prawo i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Studiów prawniczych nie ukończył[1], absolwentem studiów historycznych został w 2002[6]. W 2007 uzyskał na Wydziale Historycznym UW stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy pt. Organizacje i ruchy społeczne wokół partii socjaldemokratycznych w Niemczech i w Wielkiej Brytanii przed pierwszą wojną światową, napisanej pod kierunkiem Anny Żarnowskiej[7].
Działalność zawodowa
Pracował jako nauczyciel akademicki na Wydziale Kultury Japonii Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych[7], a także w Wyższej Szkole Komunikowania, Politologii i Stosunków Międzynarodowych w Warszawie. W ramach własnej działalności gospodarczej zajmował się projektowaniem aplikacji mobilnych[2].
Był członkiem Unii Pracy[12]. Pełnił funkcję przewodniczącego organizacji młodzieżowej tej partii – Federacji Młodych UP, w której jego zastępczynią była Barbara Nowacka[2]. Był współorganizatorem protestów przeciwko pomysłom likwidacji nieodpłatnych studiów oraz wysyłaniu polskich żołnierzy na wojnę do Iraku[12]. a także jednym z założycieli portalu Lewica.pl[1]. W kwietniu 2005 odszedł z Unii Pracy z innymi członkami młodzieżówki, protestując przeciwko zbyt bliskiej współpracy między SLD i UP[2][13]. W 2005 współtworzył Unię Lewicy III RP, zasiadając w jej zarządzie[14]. W tym samym roku odszedł z tej partii, motywując tę decyzję sprzeciwem wobec podjęcia przez nią współpracy z SLD. Również w 2005 współtworzył stowarzyszenie Młodzi Socjaliści[12]. W lipcu 2009 wybrany do prezydium Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej[15][16].
W maju 2015 współtworzył Partię Razem, zasiadł w jej zarządzie krajowym[17], odpowiadał za stronę internetową i media społecznościowe tego ugrupowania[10]. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu z pierwszego miejsca na jej liście w okręgu warszawskim, zdobywając 49 711 głosów (co stanowiło 4,54% głosów oddanych w okręgu)[18]. Nie uzyskał wówczas mandatu – Partia Razem nie osiągnęła w tych wyborach progu wyborczego[19]. Jego występ w przedwyborczej debacie liderów ośmiu ugrupowań sprawił, że przez niektóre media uznany został za zwycięzcę tej debaty i za nową twarz lewicy[10][20]. Pojawiły się także opinie, że tym występem pozyskał dodatkowe poparcie dla Partii Razem kosztem Zjednoczonej Lewicy, której zabrakło 0,45 punktu procentowego do przekroczenia progu wyborczego dla koalicji[21]. Inni komentatorzy, w tym liderka Zjednoczonej Lewicy Barbara Nowacka, wskazywali jednak, że większość wyborców Partii Razem stanowiły osoby niegłosujące wcześniej na partie wchodzące w skład ZL, a popularność tej koalicji malała już od dłuższego czasu[22].
27 listopada 2022 razem z Magdaleną Biejat został współprzewodniczącym partii Lewica Razem[27]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, kandydując jako lider warszawskiej listy Nowej Lewicy (w ramach porozumienia NL z jego formacją) i zdobywając 64 435 głosów[28].
Pod koniec lat 90. przez trzy lata był związany z Barbarą Nowacką[33][34]. Żonaty z badaczką społeczną Barbarą Audycką-Zandberg[35][36], z którą ma dwoje dzieci: Olgę i Olafa[2].
W kulturze popularnej
W serialu komediowym Ucho Prezesa w postać nawiązującą do Adriana Zandberga wcielił się Michał Floriańczyk[37][38].
↑Danuta Pawłowska: Tata jest strażakiem, mama urzędniczką. On prowadzi badania nad nicieniami, żeby pomóc rolnikom. Ma 19 lat. wyborcza.pl, 26 października 2019. [dostęp 2019-10-27].
↑Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 837.
↑ abDr Adrian Tadeusz Zandberg, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-11-02].[martwy link]
↑Adrian Zandberg: Lecznictwo uzależnień w Polsce w latach 1918–1939. W: Mariusz Felsmann, Józef Szarek: Dawna medycyna i weterynaria. T. 3. Chełmno: Collegium Medicum UMK, 2011, s. 277–301. [dostęp 2016-05-19].
↑Adrian Zandberg. „Villages… reek of ether vapours”: ether drinking in Silesia before 1939. „Medical History”. 54 (3), s. 387–396, 2010. PMID: 20592886. PMCID: PMC2890321. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
↑ abcAgata Szczerbiak: Kim jest Adrian Zandberg?. polityka.pl, 21 października 2015. [dostęp 2015-11-02].
↑Jacek Kuroń, Adrian Zandberg: III RP dla każdego. wyborcza.pl, 14 listopada 2001. [dostęp 2015-11-02].
↑Bartosz Nowaczyk: Ruchy w Unii Pracy. lewica.pl, 21 kwietnia 2005. [dostęp 2016-07-02].
↑Pozycja 8813. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 145/2005, 27 lipca 2014. [dostęp 2023-11-02].
↑PPS po Kongresie. socjalistyczny.pl, 2009. [dostęp 2017-08-03].
↑Jan Hulanowicz: Warszawa: Obradowała Rada Naczelna PPS. lewica.pl, 12 lipca 2009. [dostęp 2017-08-03].
↑Mirosław Bregin: Razem rośnie. lewica.pl, 27 maja 2015. [dostęp 2015-11-02].
↑ abWybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-11-02].
↑Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 27 października 2015 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 25 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1731).
↑Por. Alberto Nardelli: Polish elections 2015: a guide to the parties, polls and electoral system. theguardian.com, 22 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. (ang.). Adrian Zandberg zwycięzcą debaty? Internet oszalał na punkcie polityka Partii Razem. wyborcza.pl, 20 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Tomasz Kamiński: Kim jest Adrian Zandberg? Bezapelacyjnym zwycięzcą debaty wyborczej. liberte.pl, 20 października 2010. [dostęp 2015-11-02]. Katarzyna Miłkowska: Kto według internautów wygrał debatę? Tego nikt się nie spodziewał – wyniki ankiety!. natemat.pl, 21 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Jakub Rusak: Prof. Chwedoruk, politolog: debatę wygrał Zandberg, dobry był też Piechociński. Największy przegrany – Petru. natemat.pl, 21 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Lukas Plewnia: Adrian Zandberg – neuer Star der Linken?. polen-heute.de, 21 października 2015. [dostęp 2015-11-03]. (niem.). Reinhard Lauterbach: Shootingstar der Linken: Der Außenseiter Adrian Zandberg von der Partei »Razem« hat die Elefantenrunde im polnischen Wahlkampf gewonnen – zumindest in der medialen Betrachtung. jungewelt.de, 22 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. (niem.). Michał Zieliński: Zandberg napiera, lewica słabnie, a PiS wygrywa w cuglach. newsweek.pl, 23 października 2015. [dostęp 2015-11-02].
↑Adrian Zandberg: Pogrzebał lewicę, załatwił PiS wiktorię. Bo wygrał Debatę. newsweek.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Magdalena Kutynia: Wyniki wyborów 2015: Adrian Zandberg, człowiek który wysadził lewicę z Sejmu. dziennikzachodni.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Dorota Kowalska: Adrian Zandberg – nowy mesjasz lewicy? Partia Razem chce odmienić oblicze polskiej polityki. polskatimes.pl, 31 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Jan Opielka: Partei Razem: Linke in Polen fängt neu an. fr-online.de, 28 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. (niem.).
↑Anna Grodzka: Czy Adrian Zandberg jest grabarzem Leszka Millera?. mediumpubliczne.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Jakub Majmurek: Dlaczego nie żałuję głosu na Razem?. krytykapolityczna.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-11-02]. Nowacka: czuję potrzebę, żeby poprosić o weryfikację. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2023-11-02].
↑ abWybory do Parlamentu Europejskiego 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-27].
↑Partia Razem zmienia nazwę i nie składa broni. „Robimy to dla ludzi, nie możemy ich zostawić”. partiarazem.pl, 2 czerwca 2019. [dostęp 2023-11-02].
↑ abWybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-11-02].
↑Aleksandra Wieczorek: Magdalena Biejat i Adrian Zandberg nowymi współprzewodniczącymi partii Razem. interia.pl, 27 listopada 2022. [dostęp 2022-11-28].
↑ abWybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-17].
↑Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-02].