Kryński kształcił się w Warszawie w gimnazjum; od 1862 studiował w Szkole Głównej na wydziale matematyczno-fizycznym, potem na filologiczno-historycznym. Tytuł magistra uzyskał w 1869, po napisaniu rozprawy O dźwiękach nosowych w językach słowiańskich (druk. w 1870). W 1874 wyjechał do Lipska, gdzie kształcił się u G. Curtiusa i Leskiena. Z owego czasu pochodzą jego Listy z Niemiec, drukowane w Opiekunie domowym (1874–1875). W 1875 został członkiem komisji językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, a w 1889 – członkiem korespondentem Akademii. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Ossolineum[1]. Od 1871 do 1891 był nauczycielem języków starożytnych i obcych w gimnazjum II w Warszawie. Wykładowca języka polskiego na Uniwersytecie Latającym[2]. W latach 1906–1907 wykładowca językoznawstwa Wydziału Humanistycznego Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie na którym był także dziekanem w 1907[3]. W 1907 został profesorem na uniwersytecie lwowskim.
Psałterz Dawidów przekładania Jana Kochanowskiego, przedruk z wyd. I-go 1579 r. (w wydaniu jubileuszowym) (Warszawa, 1883)
Stanisława Skrodzkiego Porządek prawa bartnego dla starostwa łomżyńskiego z r. 1616 (Kraków, 1885)
Słownik wyrazów godnych uwagi, użytych w „Porządku prawa bartnego” dla starostwa łomżyńskiego z r. 1616 (Kraków, 1886)[12]
Gramatyka języka polskiego (Warszawa, 1897)
Pisownia polska. Prawidła i ich uzasadnienie (Warszawa,1897)
Języki słowiańskie, ich rozwój i stosunki wzajemne. Wykład wstępny w Uniwersytecie Lwowskim dnia 7-go maja 1908 r. (Lwów, 1908) [dostępne w zasobach ŚBC
Prawidła pisowni polskiej. (Lwów, 1910) [dostępne w zasobach ŚBC
O języku urzędowym doby dzisiejszej, zwłaszcza w sądownictwie. (Odczyt publiczny, wygłoszony 6 marca 1925 r, w auli Uniwersytetu Warszawskiego). (Warszawa, 1925) [dostępny w zasobach ŚBC
Jan Karłowicz (1836–1903). Zarys życia i prac. (Warszawa, 1923) [dostępny w zasobach ŚBC
O deklinacji polskiej (w Przeglądzie pedagogicznym) (1887/1888)
Język polski (1899 w Poradniku dla samouków)
szereg artykułów z działu językoznawstwa w Wielkiej Encyklopedji Ilustrowanej
Kryński był również jednym z redaktorów Słownika języka polskiego i autorem licznych życiorysów językoznawców.
Przypisy
↑Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 80 z 6 kwietnia 1935.
↑Józef Miąso, Tajne nauczanie w Królestwie Polskim w świetle dokumentów władz rosyjskich, „Rozprawy z dziejów oświaty” t. 33, 1990, s. 66 wersja elektroniczna
↑Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 129 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
↑M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu naukowem w dziedzinie językoznawstwa polskiego i nieustanne czuwanie nad czystością języka ojczystego we wszystkich dziedzinach życia”.
↑Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.
↑Kronika. Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 238 z 16 października 1928.
↑Adam AntoniA.A.KryńskiAdam AntoniA.A., Kwestyja językowa. O bezzasadnym odróżnianiu rodzaju nijakiego od męskiego w deklinacyi przymiotników, Warszawa 1873 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-21].
↑Adam AntoniA.A.KryńskiAdam AntoniA.A., Z dziejów języka polskiego : objaśnienia do rozprawy W. W. Makuszewa p.t. „Ślady wpływu ruskiego na piśmiennictwo staropolskie” [...], Warszawa 1873 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-21].
↑Adam AntoniA.A.KryńskiAdam AntoniA.A., O pisowni polskiej wraz z objaśnieniem niektórych form językowych, Warszawa 1882 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-21].
↑Adam AntoniA.A.KryńskiAdam AntoniA.A., Słownik wyrazów godnych uwagi, użytych w „Porządku prawa bartnego” dla starostwa łomżyńskiego z r. 1616, Kraków 1885 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-25].
Linki zewnętrzne
Stanisław Szober, Adam Antoni Kryński. Życie i prace, Warszawa 1934, Kopia cyfrowa w serwisie Polona.pl
Prace Adama Antoniego Kryńskiego w serwisie Polona.pl