Syn Henryka (1822–1890), księgarza i wydawcy, oraz Julii z Seemannów. W rodzinnym Kamieńcu był częstym gościem w dworku dr. Antoniego Rollego, którego opowieści o dziejach Podola zaraziły go miłością do kultury polskiej[1]. Nauki początkowe pobierał w domu. W 1880 zdał z wyróżnieniem[a] egzamin dojrzałości w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[2][3]. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, uzyskując w 1884 stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy „Odprawa posłów greckich” Jana Kochanowskiego, jej wzory i geneza. Dzięki stypendium rządowemu dalsze studia odbywał za granicą, w Lipsku, Monachium i Paryżu, po czym w 1887 został docentem na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1885 wykładał jako profesor nadzwyczajny, następnie profesor nadzwyczajny na szwajcarskim Uniwersytecie we Fryburgu, później był profesorem historii literatury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Wileńskiego, od 1904 Uniwersytetu Lwowskiego, od 1920 Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie był rektorem w latach 1928–1929[4]. Wykładał literaturę polską przedrozbiorową i romantyzm. W okresie lwowskim Kallenbach badał przede wszystkim twórczość Mickiewicza i Krasińskiego, zajął się też Słowackim. Jego prace dotyczące literatury staropolskiej są cennym źródłem historycznym. W latach 1886–1889 pracował w Bibliotece Akademii Umiejętności w Krakowie[5].
Zamieszkiwał przy ulicy Łobzowskiej 4 w Krakowie. Zmarł na serce 12 września 1929 w Krakowie[7]. Pochowany 14 września 1929 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Bb)[8]. Później szczątki przeniesiono na Cmentarz Łyczakowski we Lwowie (wobec niemożliwości powrotu do Kamieńca uważał Lwów, z którym był przez całe życie związany, za swoje miasto rodzinne). Grobowiec wykonał rzeźbiarz Witold Wincenty Rawski[9].
19 lipca 1893 we Fryburgu wziął ślub ze Szwajcarką, Franciszką Stefanią Pittet (ur. 30 kwietnia 1871 we Fryburgu, zm. 31 marca 1956 w Brwinowie).
↑ abSprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1880, Lwów 1880, s. 69 [dostęp 2022-04-06].
↑WładysławW.KucharskiWładysławW., Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci, [w:] WładysławW.Kucharski (red.), Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie, Lwów 1928, s. 85 [dostęp 2022-04-06].
↑ZbysławZ.ArctZbysławZ., Wybitni Polacy w służbie książki, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983, ISBN 83-205-3473-9 [dostęp 2016-09-22].brak strony (książka)
↑Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswylu za Rok ...., 1899, s. 8.
↑Nekrologia, „Sztuki Piękne”, 5 (8-9), 1939, s. 360 [dostęp 2022-04-06].
↑JózefJ.KallenbachJózefJ., Adam Mickiewicz. T. 1 [online], polona.pl [dostęp 2020-01-17].
↑JózefJ.KallenbachJózefJ., Adam Mickiewicz. T. 2 [online], polona.pl [dostęp 2020-01-17].
↑JózefJ.KallenbachJózefJ., Zygmunt Krasiński : życie i twórczość lat młodych : (1812-1838). T. 1 [online], polona.pl [dostęp 2020-01-17].
↑JózefJ.KallenbachJózefJ., Zygmunt Krasiński : życie i twórczość lat młodych : (1812-1838). T. 2 [online], polona.pl [dostęp 2020-01-17].
↑M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za wybitną twórczość naukową na polu historji literatury polskiej”.
Bibliografia
Z kraju. Ś. p. Józef Kallenbach. „Kurier Warszawski”, s. 3, Nr 251 z 13 września 1929.
Józef Spytkowski: Kallenbach Józef Henryk. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XI. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964–1965, s. 491–493.