Zygmunt Ostrowski
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1911
Zawada

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1988
Warszawa

Minister przemysłu ciężkiego
Okres

od 28 lipca 1962
do 25 czerwca 1965

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Franciszek Waniołka

Następca

Janusz Hrynkiewicz

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Medal 10-lecia Polski Ludowej

Zygmunt Henryk Ostrowski (ur. 19 lutego 1911 w Zawadzie, zm. 20 lutego 1988 w Warszawie) – polski inżynier mechanik i polityk, w latach 1962–1965 minister przemysłu ciężkiego. Prezes Głównego Urzędu Miar i Centralnego Urzędu Jakości i Miar w latach 1965–1972.

Życiorys

Syn Tomasza i Antoniny, uzyskał tytuł zawodowy inżyniera mechanika, w 1934 ukończył naukę w Państwowej Szkole Przemysłowej w Bydgoszczy. W II Rzeczypospolitej był pomocnikiem biurowym w Komunalnej Kasie Oszczędności w Gostyninie, technikiem ruchu w Gazowni Miejskiej w Toruniu oraz konstruktorem kierownikiem montażu w Firmie „Aeosolo” w Gdyni. W latach 1941–1945 kreślarz i konstruktor w Fabryce „Lehnert” w Bydgoszczy. Po wojnie do 1950 kierownik produkcji, dyrektor handlowy i dyrektor naczelny w Pomorskich Zakładach Budowy Maszyn w Bydgoszczy. Następnie był zastępca dyrektora ds. inwestycyjnych w Centralnym Zarządzie Budowy Maszyn Ciężkich w Gliwicach oraz dyrektorem naczelnym Centralnego Zarządu Ogólnego Budownictwa Maszynowego w Warszawie i Centralnego Zarządu Przemysłu Urządzeń Mechanicznych w Warszawie. W latach 1953–1958 dyrektor departamentu w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, potem do 1960 dyrektor generalny Zjednoczenia Przemysłu Taboru Kolejowego „Tasko” w Poznaniu.

W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1964 do 1968 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. W 1960 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a od 1962 do 1965 pełnił urząd ministra tegoż resortu. Po odejściu z rządu w latach 1965–1972 prezes Głównego Urzędu Miar i Centralnego Urzędu Jakości i Miar.

Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II (1954)[1] i I (1964) klasy[2] oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954)[3].

Przypisy

  1. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1306
  2. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964. 
  3. M.P. z 1955 r. nr 14, poz. 154

Bibliografia

  • Informacje w BIP IPN
  • Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN Warszawa 1991, 483 s. ISBN 83-01-10386-8.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się