Gatunek |
dramat psychologiczny |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
7 marca 1975 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
107 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Aleksandr Miszarin |
Główne role |
Margarita Tieriechowa |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Gieorgij Rierbierg |
Montaż |
Ludmiła Fiejginowa |
Produkcja |
Erik Wajsbierg |
Zwierciadło (ros. Зеркало, Zierkało) – radziecki dramat psychologiczny z 1974 roku. Jedno z najważniejszych dzieł rosyjskiego reżysera Andrieja Tarkowskiego.
Film pozbawiony jest typowej fabuły, składa się z potoku poetyckich obrazów o autobiograficznym wydźwięku. Sam Tarkowski mówił o swoim filmie: "Jest to historia życia mojej matki, a zarazem w jakiejś mierze i mego"[1]. W filmie cytuje też wiersze swego ojca Arsienija Tarkowskiego.
Krytyk francuski Marcel Martin napisał: "«Zwierciadło» jest najbardziej osobistym dziełem Tarkowskiego". Reżyser ustawia "liczne zwierciadła", poprzez które obserwuje otaczającą go rzeczywistość. Świat przedstawiony w filmie widziany jest oczami artysty[2].
W filmie Zwierciadło reżyser stara się dotrzeć do psychiki i uczuć człowieka - do źródeł jego postawy moralnej. Zwierciadło jest osobistą i szczerą spowiedzią artysty. Reżyser swobodnie operuje czasem filmowym, przenosząc akcję do czasów wojny, gdy bohater był jeszcze dzieckiem, to w lata współczesne, to znowu w bardziej odległą przeszłość cofając się do lat trzydziestych. Ideą filmu jest pokazanie, jak kształtuje się wewnętrzny świat człowieka, w jaki sposób otaczający nas ludzie i wydarzenia wpływają na charakter człowieka[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.